Debate απάτης και ψεύδους! Η Μαύρη Βίβλος του Σύριζα... (βίντεο)

Από τον Ιάσωνα

"Δεν μπορώ να παραβλέψω εδώ, ότι όσο η αλήθεια δεν έχει κάνει την εμφάνισι της η πλάνη μπορεί να παίξει ελεύθερα το παιγνίδι της, ακριβώς όπως οι κουκουβάγιες και οι νυχτερίδες την νύκτα. Αλλά θα περίμενε κανείς να δει ότι οι κουκουβάγιες και οι νυχτερίδες πολύ σύντομα θα γύριζαν πίσω τον ήλιο στην Ανατολή, πριν το παλαιό λάθος κυριαρχήσει άλλη μια φορά αδιατάρακτα. Ώστε η αλήθεια που έχει καταστεί
γνωστή και διακηρυχθεί υψηλόφωνα , να μην μπορεί ποτέ ξανά να παραγκωνισθεί .Τέτοια είναι η παντοδυναμία της αλήθειας. Η κατάκτησι της είναι βραδεία και επαχθής. Αλλά αν μια φορά η νίκη κερδηθεί τότε δεν μπορεί να ανατραπεί ποτέ ξανά". 

A.Schopenhauer (The World as Will and Representation) 

Σκέπτομαι πόσο δύσκολο είναι να πείσεις ένα λογικό άνθρωπο που έχει σχηματίσει λάθος άποψι. Πόσα επιχειρήματα αδιάσειστα πρέπει να εκφέρεις ώστε συναρμοζόμενα στον αντίλογο εκείνου που έχει παρά-πληροφορηθεί να προκύψει η προφανής αλήθεια και να γίνη αποδεκτή. 

Όμως αν ο βασανιστικός διάλογος μπορεί να καταστεί η ανατολή στο φως της αλήθειας ως γνώσι στον καλόπιστο συνομιλητή που παραδέχεται τα γεγονότα ακολουθώντας ορθές κρίσεις εξ επαγωγής αληθών προτάσεων, παρόμοια προσπάθεια σε έναν πιστό ψεύτη όπως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος σήμερα, που επιπροσθέτως έχει ψυχωτική εμμονή (π.χ είναι μαρξιστής) είναι a priori καταδικασμένη. Ίσως άλλες επιστήμες, όπως η ψυχιατρική να βοηθούσαν καλλίτερα, αλλά όχι ο διάλογος με τον ψεύτη, εν γένει. 

Και ειδικότερα εάν π.χ είναι ισλαμιστής και πιστεύει ότι στον παράδεισο θα συνευρίσκεται ατελείωτες ώρες με αμέτρητες παρθένες, ή κομμουνιστής και θεωρεί ότι ο παράδεισος των "πολιτευμάτων" υπήρξε η δικτατορία του προλεταριάτου ή Βενεζουέλα του ευγενούς Μαδούρο, σήμερα... 

Διότι απλά ο ψεύτης έχοντας libidoignoranti (λαγνεία για την άγνοια) αρνείται την ύπαρξιν της αλήθειας με αλλεπάλληλα ψεύδη ώστε τελικώς ο διάλογος σε κάθε μορφή του, να καθίσταται ποίημα ασυναρτήτων στίχων κωφού ρήτορος και να μην προσφέρει τίποτα στην Αλήθεια. 

Κατ αυτόν τον τρόπον, στον «διάλογο» με τον ψεύτη -εκτός της ιδεολογικής «σαρίας» του ψεύτη, δεν υπάρχει, μια παραδεδειγμένη αλήθεια κοινώς αποδεκτή, ως αφετηρία συλλογισμών που να οδηγεί στο πρώτο σκαλοπάτι, ώστε να πάμε εν συνεχεία στο δεύτερο και μετά στο επόμενο και κάποτε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα που αποκαθιστά την αλήθεια ως αποδεδειγμένη γνώσι κοινή ορθή δόξα που διαγράφει το λάθος και το ψεύδος. Αλλά είναι ο «διάλογος» αυτός μια κροταλίζουσα αχαλίνωτη ξύλινη γλώσσα, κύμβαλο αλαλάζον, συνεχής δυσαρμονία επαναλήψεως ψευδών και ύβρεων (που εκφέρονται ως «αξιολογικές κρίσεις») ως εάν, ο κάθε αντίλογος το κάθε αντεπιχείρημα που θα διέλυε λογικώς το ψεύδος και την απάτη είναι ανύπαρκτο και αθέατο για τον ψεύτη μας . 

Κυριολεκτικώς αρνείται ό,τι υπάρχει. Εξηγεί και πλατειάζει για ό,τι δεν υφίσταται αλλά, είναι « δημιουργικό» ψεύδος. . 

Έτσι η συζήτησις καθίσταται άκαρπη στάσιμη ανούσια επιζήμια. Μία επίθεσις ad hominem. Διότι σκοπός του φιλότιμου ψεύτη είναι η ηγελοιοποίησις του συνομιλητή του και η εδραίωσις του ψεύδους και της απάτης. Αφού δυστυχώς, οι πολίτες των δημοκρατικών χωρών, συχνά επιβραβεύουν ένα πολιτικό όπως ο δουλευταράς διαπραγματευτής Πρωθυπουργός μας, για την επιτηδειότητα του στις κυβιστήσεις (διεθνώς πλέον kolotumba) την δεξιοτεχνία του να εξαπατά την κοινή γνώμη των αδιαμφισβητήτως (;) ευφυέστερων συμπολιτών μας και να αναδεικνύεται ως ο ικανότερος ψεύτης του αιώνα... Ο ο αείμνηστος J.F.Revel περιγράφειτην ανεξήγητη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος ως εξής: «Είναι περίπου το ίδιο ως εάν οι πελάτες μιας τράπεζας να έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης σ’ ένα διευθυντή της για τΙς ικανότητες του ως πορτοφολά.» 

Για όλα αυτά, κι όταν ακόμη κάποιος αναγκάζεται να απαντήσει σε ένα συνεχώς χαμογελαστό ψεύτη όπως ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, αυτό δεν θα γίνη για να ακούσει ο ψεύτης και να ομολογήσει – παραδεχθεί την αλήθεια. Αλλά μόνον ως κατάθεσις μαρτυρίας γεγονότων και επιχειρημάτων (φωτογραφίες από τις κλούβες που κλείνουν τους δρόμους γύρω από την πρωθυπουργική κατοικία, δηλώσεις διχαστικού λόγου «ή εμείς ή αυτοί», «ραντεβού στα γουναράδικα», και αλλά αμέτρητα) που θα έπρεπε να είναι επίκαιρο-ποιημένα ανά εννοιολογική ενότητα στην Μαύρη βίβλο του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε οι γνώστες της Ελληνικής γλώσσης ακόπως να αντιληφθούν την απάτη. 

Φεύ όχι για να πεισθεί ο γελών μωρός ψεύτης «καν τι μη γελοίον εί» που υποφέρει από ανίατη ψυχωτική εμμονή – μαρξιστικη ιδεοληψια- αλλά ως μαρτυρία, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο δικαστήριο. Όπου ο μάρτυς καταθέτει την αλήθεια για να πεισθεί το δικαστήριο, όχι όμως και ο ψευδόμενος κατηγορούμενος που αρνείται έως την αμετάκλητη καταδίκη του, την ενοχή το λάθος το ψεύδος.. 

Διότι είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ο πασίγνωστος πλέον Πρωθυπουργός μας για τις μεταλλάξεις του, ως ιδεολόγος, κομμουνιστής (όπως οι εκλεκτοί σταρτηγικοι σύμβουλοι του), δεν επιθυμούν να γνωρίσουν την αλήθεια. Την αποστρέφονται. Το ενδιαφέρον και μέλημα του είναι μόνο να προστατεύσει το δικό του σύστημα πεποιθήσεων και να καταστρέψει - εάν όχι μόνον ιδεολογικά- όλους εκείνους που δεν σκέπτονται όπως αυτός. Δηλαδή ολόκληρη την αστική τάξι. Εξ άλλου έχει καταγραφεί ιστορικά ότι η ιδεολογία του κομμουνισμού σε κάθε της έκφανσι, βασίζεται σε μια κοινωνία ψεύδους, τρόμου και εξαθλιώσεως εν ισότητι στην αθλιότητα, εξαναγκάζοντας σε αυτόματο εξοστρακισμό όποιον αρνείται να συμμετάσχει και εγκαταλείπουσα την εξουσία όταν το κράτος ως οικονομία ως θεσμοί ως κοινωνία, ως πολιτεία έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά. 

Έτσι ο πρόσφατος νόθος πόθος του Πρωθυπουργού μας («δίψα») για «αντικειμενική ενημέρωσι» μέσω ενός Debate ως εκ της εν δυνάμει συμμετοχής του Κου Μητσοτάκη μπορεί να συγκριθεί μόνο με την επιθυμία και τους σκοπούς του Gulliver που θα ζητούσε να εξιστορήσει τα ταξίδια και τα κατορθώματα του, στο μεγαλύτερο δυνατόν ακροατήριο με την συμμετοχή celebrities, για την καλλιτέρα δυνατή διαφήμισι των παραμυθιών του... 

Πιστεύω ότι για να γίνει μια συζήτησις με τον Πρωθυπουργό ή κάποιον άλλο καλό κομμουνιστή όπως ο Πρωθυπουργός μας, εκτός Βουλής εν είδει ερωταποκρίσεων, θα πρέπει ο συμπαθής συνομιλητής μας πρωτίστως να γίνει ειλικρινής (δηλαδή ως εάν ο σκορπιός έπαυε να χρησιμοποιεί το δηλητήριο του) αποδεχόμενος την ήδη γνωστή αλήθεια σε βασικά θέματα που είναι στον περίγυρο της όποιας συζητήσεως και παραμένουν κυρίαρχα και καθοδηγητικά όπως οι φωτιστικού πυλώνες στον δρόμο της Αλήθειας... 

(Π.χ Διχαστικός λόγος -Η εμείς ή αυτοί -, Υπογραφή Μνημονίων - Σε μια μέρα με ένα νόμο τα καταργούμε-, Αντιστροφή Αποτελέσματος Δημοψηφίσματος, -όχι = ΝΑΙ, Τρομοκρατία συγγενείς σχέσεις, Ρουβικώνας τα Παιδιά μας, Διάλυσις Αστυνομίας, Ανοχή τρομοκρατίας στα Εξαρχία, Υποβάθμισις -Εξαθλίωσις Πανεπιστήμιων, Άσυλο στην βια και στην Ανομια εντος των ΑΕΙ κλπ.) 

Να θυμίσω ότι ο Καρλ Πόππερ στην τελευταία του συνέντευξι στην Ελλάδα (Σεπτέμβριος 1993), στον Καθηγητή κο Δημητράτο είχε δηλώσει αυτολεξεί: «Πρέπει κανείς να είναι πολύ συγκρατημένος και να μην έχει μεγάλες προσδοκίες με τους μαρξιστές. Έχω μεταπείσει στην ζωή μου πολύ λίγους. Μόνον πέντε ή έξι». 

Όχι λοιπόν Debate απάτης και ψεύδους. Αλλά η διάψευσις κάθε μέρα στην Μαύρη Βίβλο του ΣΥΡΙΖΑ??