Δάκρυα και οιμωγές (σπαρακτικές κραυγές).
Θρήνος και κοπετός.
Ο παραλογισμός στο αποκορύφωμά του.
Κάθε τόσο βγαίνουν διάφοροι και εξεγείρονται, διότι τα φορολογικά έσοδα του κράτους «δεν πάνε καλά».
Κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν καταφέρνει να «μαζέψει τους φόρους», ότι έχουν μειωθεί τα έσοδα του κράτους.
Μιλούν για υστέρηση εσόδων, για «τρύπα» στα έσοδα που αγγίζει τα 3 δισ. ευρώ.
Το ωραίο είναι ότι διαμαρτύρονται αυτοί ακριβώς που παριστάνουν ότι θέλουν φοροελαφρύνσεις και ήπια προσέγγιση του θέματος.
Η απάντηση που αρμόζει σ’ αυτήν την υποκρισία είναι:
Η απάντηση που αρμόζει σ’ αυτήν την υποκρισία είναι:
Τόσα μπορέσαμε, τόσα μαζέψαμε. Τόσα μπόρεσε ο κόσμος να δώσει, τόσα έδωσε.
Δεν θα επιστρέψουμε στον καιρό της τουρκοκρατίας.
Αυτά, βέβαια, γίνονται διότι εδώ και χρόνια έχει επικρατήσει η μανία να εγγράφονται στον προϋπολογισμό έσοδα από φόρους που εκ των προτέρων είναι γνωστό ότι δεν θα εισπραχθούν.
Οι προβλέψεις εδράζονται στην ανάγκη να κλείσει ο προϋπολογισμός.
Ακολουθούν οι «τρύπες» και οι οιμωγές.
Η χώρα μας ανήκει στις πλέον φορομπηχτικές του πλανήτη.
Η χώρα μας ανήκει στις πλέον φορομπηχτικές του πλανήτη.
Τα βάρη των φόρων σηκώνουν σχεδόν αποκλειστικά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
Για όλους τους υπόλοιπους υπάρχουν παράθυρα και πόρτες διαφυγής.
Επιπλέον, όταν ο κόσμος βλέπει να φοροδιαφεύγουν οι έχοντες και όταν δεν είμαστε σίγουροι πως τα χρήματα πηγαίνουν πράγματι στο κοινωνικό κράτος, είναι βέβαιο πως όλοι θα προτιμήσουν να μην πληρώσουν, φοβούμενοι -και με το δίκιο τους - πως τα χρήματα από το υστέρημά τους θα καταλήξουν στις τσέπες των golden boys. Οπότε, τι νόημα έχουν οι οιμωγές;
Τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά αν κάθε τόσο παρουσιαζόταν στον λαό ένα έργο - ένας δρόμος, ένα νοσοκομείο, ένα σχολείο - και δινόταν η ευκαιρία στον καθένα να νιώσει ότι έχει κι αυτός συνεισφέρει με ένα ευρώ.
Τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά αν κάθε τόσο παρουσιαζόταν στον λαό ένα έργο - ένας δρόμος, ένα νοσοκομείο, ένα σχολείο - και δινόταν η ευκαιρία στον καθένα να νιώσει ότι έχει κι αυτός συνεισφέρει με ένα ευρώ.
Αλλά κάτι τέτοιο, αν και θα ενίσχυε τη φορολογική συνείδηση περισσότερο από τις διάφορες διαφημίσεις, δεν έγινε ποτέ.
Τέλος, στο προϋπολογισμό του 2003 προβλεπόταν αύξηση εσόδων της τάξης του 6,3%.
Τέλος, στο προϋπολογισμό του 2003 προβλεπόταν αύξηση εσόδων της τάξης του 6,3%.
Τελικά, η αύξηση ήταν 3% και αυτό σήμανε υστέρηση της τάξης του 1,2 δις ευρώ.
Κατάρρευση ήταν αυτό;
Β.Σ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου