Ευθύνη χρειάζεται...

Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Άκουγα τον Θ. Πάγκαλο, που βρίσκεται στη Βιέννη, να λέει, με την ευθύτητα που διακρίνει το λόγο του, ότι σε εποχή που στην αυστριακή πρωτεύουσα γίνεται το διεθνούς ενδιαφέροντος γεγονός του «χορού της Βιέννης», οι πολίτες ακύρωσαν διαδήλωση διαμαρτυρίας που είχαν προγραμματίσει, για να μην ενοχλήσουν την ομαλή προσπέλαση στην Όπερα των χιλιάδων επισκεπτών που είχαν πληρώσει ακριβά μια θέση για να παρακολουθήσουν το χορό.
Δεν το είπε για να το αναφέρει μόνο, αλλά για να καταλάβουμε και εμείς, οι… πολίτες της Ελλάδας, ότι δεν προωθούμε λύσεις ξεχαρβαλώνοντας το κράτος μας σε στιγμές αδυναμίας, όπως κάνουν λ.χ. οι ιδιοκτήτες φορτηγών στα σύνορα της χώρας και προηγουμένως οι αγρότες εναντίον των ιδιοκτητών φορτηγών και της κοινωνίας στους εθνικούς μας δρόμους.
Τώρα, στους προηγούμενους και άλλους πολλούς, έρχονται να προστεθούν και οι ηγεσίες τραπεζών, που αναγκάζουν την πολιτική ηγεσία να πάρει νομοθετικά μέτρα για κάτι που πρέπει να γίνεται αυτόματα.

Να εκδήλωναν χωρίς νομοθετική πίεση και δημόσια κατακραυγή τη συμμετοχή τους στη λύση των εφιαλτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πελάτες τους, δηλαδή το αίμα που συντηρεί την ύπαρξή τους, διαθέτοντας υπερκέρδη του πρόσφατου παρελθόντος για χρηματοδότηση της αγοράς.

Υπερκέρδη που αποκτήθηκαν με το προνόμιο του ισχυρού και μοναδικού χρηματοδότη μιας αγοράς που έντεχνα, κατευθυνόμενα, αλλά άκαιρα, είχε επιδοθεί σε άκρατο καταναλωτισμό.
Εμείς, οι virtual Ωνάσηδες, με την πλύση εγκεφάλου από την χρυσοπληρωμένη τηλεόραση, αγοράζαμε ότι δεν μας χρειαζόταν κι εκείνοι μας δάνειζαν και ρουφούσαν παράλογους τόκους με την ανοχή μιας ανώριμης και φυσικά ανέλεγκτης, για να είναι ελεύθερη, αγοράς.
Τώρα, που όλα βουλιάζουν διεθνώς, πάλι εμείς τους επιχορηγούμε για να διατηρηθούν στη ζωή, και θέλουν με τη δική μας επιχορήγηση να μη μειώσουν το προσωπικό τους κέρδος, τόσο που αναγκάζεται μια φιλελεύθερη κυβέρνηση να παίρνει ανελεύθερες, αλλά επιβεβλημένες πρωτοβουλίες.
Ίσως δεν τους αφορά ο κίνδυνος των κατώτερων συνεργατών τους να ζήσουν τα αντίστοιχα της Ιρλανδίας, όπου μέσα στη βαριά οικονομική κρίση οι τραπεζικοί υπάλληλοι στην Ιρλανδία δέχονται απειλές από πελάτες, που φτάνουν στο σημείο ακόμη και να τους… φτύνουν, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την οργή τους για τα σκάνδαλα στον τραπεζικό τομέα.

Λίγη ευθύνη χρειάζεται.