Η Ακαδημαϊκή Ελευθερία εν κινδύνω.!
Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ.
Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ.
Διδασκει στους νεους Ιστορια.
Θα ωφειλε να είναι αντικειμενικος, επιστημων, πραγματιστης και ειλικρινης.
Να εκφραζη όχι τις κομματικες του αποψεις αλλα τα πραγματικα γεγονοτα.
Kαι οπου η αληθεια διερευναται να καταγραφη ολες τις αποψεις.
Διαβαστε όμως τις διατυπωμενες θεσεις του "Ιστορικου" μας, για να κρινετε μονοι σας το αντικειμενικον και επιστημονικον βαρος του ανδρος..
Σας μεραφερω αποσπασμα από τον φιλαληθη Ριζοασπαστη,
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_05/04/2009_310032
Γραφει λοιπον ο "Καθηγητης" μας:
"...Ο αντικομμουνισμός, όπως ήταν αναμενόμενο, με την επένδυση που έγινε επάνω του μεταβάλλεται σε πολιτικό επιχείρημα, πολιτικό άλλοθι, πολιτική πρακτική.
Δεν είναι τυχαίο που αυτό γίνεται σε μια εποχή που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αμηχανία, μπροστά σε μια από τις αλλεπάλληλες - μεγάλου μεγέθους από ό,τι φαίνεται αυτή τη φορά - κρίσεις του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σπεύδουν να μεταβάλουν τον αντικομμουνισμό, σε στήριγμα πολιτικών πρωτοβουλιών, αργότερα πιθανότατα σε κόμματα, σε κινήματα, δεν ξέρω κι εγώ τι... Να μην έχουμε καμία απορία πάνω σ' αυτό. Ο αντικομμουνισμός επιστρατεύεται αυτή τη στιγμή πολιτικά, για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα, για να χτυπήσει τους εργαζόμενους, σε καιρούς κρίσης. Για να προλάβει τη μετεξέλιξη αυτής της δυσαρέσκειας που υπάρχει από την ωμή εκμετάλλευση των ανθρώπων, σε πολιτικό κίνημα, σε μια πολιτική διεκδίκησης, σε πολιτική συγκρότησης της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών ομάδων που υποφέρουν, μέσα στον κόσμο στον οποίο ζούμε, στον καπιταλιστικό κόσμο..."
Ο David Horowitz στο τελευταίο του - κυκλοφόρησε τον περασμένο χρονο στην Αμερική - βιβλίο με τίτλο, "Κατηχησις: Ο Πόλεμος της αριστεράς κατά της Ακαδημαϊκής ελευθερίας", θέτει το πρόβλημα απερίφραστα.
"...Ένας καθηγητής δεν θα πρέπει να εκμεταλλεύεται την ανωριμότητα των σπουδαστών κατηχώντας τους, με τις προσωπικές του απόψεις, πριν εκείνοι έχουν την ευκαιρία επί ισοις οροις, δίκαια να εξετάσουν και την άλλη αποψι. Προτού αποκτήσουν επαρκή γνωσι, μεστωμένη κρισι ώστε να ειναι σε θεσι οι ίδιοι να σχηματίσουν την οποιαδήποτε οριστική δική τους αποψι... Αυτό το βιβλίο περιγράφει μια προσπάθεια να αφοπλισθεί η πολιτική έφοδος στα σχολεία μας και να αποκατασταθούν στις αίθουσες διδασκαλίας, οι αξίες της πολιτικής ουδετερότητας και ποικιλόμορφης διανόησης ... αντικατοπτρίζει μια καθολική επιθυμία μεταξύ των σπουδαστών και της πλειοψηφίας του κοινού να αποκατασταθεί πλουραλισμός στην διανοησι και οργανωμένη ουδετεροτης στα ακαδημαϊκά ιδρύματα ώστε να προστατευθεί η συστηματική αποστολή τους...Εκφράζει την αποστροφή κατά της διαφθοράς στην αίθουσα διδασκαλίας από τους ακαδημαϊκούς, που σκοπίμως συγχέουν το εκπαιδευτικό σύστημα με τον ακτιβισμό και που αναζητούν να καταπνίξουν τις αντίθετες απόψεις στο όνομα των *προοδευτικών* ιδεών..."
Διαβαστε όμως τις διατυπωμενες θεσεις του "Ιστορικου" μας, για να κρινετε μονοι σας το αντικειμενικον και επιστημονικον βαρος του ανδρος..
Σας μεραφερω αποσπασμα από τον φιλαληθη Ριζοασπαστη,
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_05/04/2009_310032
Γραφει λοιπον ο "Καθηγητης" μας:
"...Ο αντικομμουνισμός, όπως ήταν αναμενόμενο, με την επένδυση που έγινε επάνω του μεταβάλλεται σε πολιτικό επιχείρημα, πολιτικό άλλοθι, πολιτική πρακτική.
Δεν είναι τυχαίο που αυτό γίνεται σε μια εποχή που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αμηχανία, μπροστά σε μια από τις αλλεπάλληλες - μεγάλου μεγέθους από ό,τι φαίνεται αυτή τη φορά - κρίσεις του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σπεύδουν να μεταβάλουν τον αντικομμουνισμό, σε στήριγμα πολιτικών πρωτοβουλιών, αργότερα πιθανότατα σε κόμματα, σε κινήματα, δεν ξέρω κι εγώ τι... Να μην έχουμε καμία απορία πάνω σ' αυτό. Ο αντικομμουνισμός επιστρατεύεται αυτή τη στιγμή πολιτικά, για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα, για να χτυπήσει τους εργαζόμενους, σε καιρούς κρίσης. Για να προλάβει τη μετεξέλιξη αυτής της δυσαρέσκειας που υπάρχει από την ωμή εκμετάλλευση των ανθρώπων, σε πολιτικό κίνημα, σε μια πολιτική διεκδίκησης, σε πολιτική συγκρότησης της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών ομάδων που υποφέρουν, μέσα στον κόσμο στον οποίο ζούμε, στον καπιταλιστικό κόσμο..."
Ο David Horowitz στο τελευταίο του - κυκλοφόρησε τον περασμένο χρονο στην Αμερική - βιβλίο με τίτλο, "Κατηχησις: Ο Πόλεμος της αριστεράς κατά της Ακαδημαϊκής ελευθερίας", θέτει το πρόβλημα απερίφραστα.
"...Ένας καθηγητής δεν θα πρέπει να εκμεταλλεύεται την ανωριμότητα των σπουδαστών κατηχώντας τους, με τις προσωπικές του απόψεις, πριν εκείνοι έχουν την ευκαιρία επί ισοις οροις, δίκαια να εξετάσουν και την άλλη αποψι. Προτού αποκτήσουν επαρκή γνωσι, μεστωμένη κρισι ώστε να ειναι σε θεσι οι ίδιοι να σχηματίσουν την οποιαδήποτε οριστική δική τους αποψι... Αυτό το βιβλίο περιγράφει μια προσπάθεια να αφοπλισθεί η πολιτική έφοδος στα σχολεία μας και να αποκατασταθούν στις αίθουσες διδασκαλίας, οι αξίες της πολιτικής ουδετερότητας και ποικιλόμορφης διανόησης ... αντικατοπτρίζει μια καθολική επιθυμία μεταξύ των σπουδαστών και της πλειοψηφίας του κοινού να αποκατασταθεί πλουραλισμός στην διανοησι και οργανωμένη ουδετεροτης στα ακαδημαϊκά ιδρύματα ώστε να προστατευθεί η συστηματική αποστολή τους...Εκφράζει την αποστροφή κατά της διαφθοράς στην αίθουσα διδασκαλίας από τους ακαδημαϊκούς, που σκοπίμως συγχέουν το εκπαιδευτικό σύστημα με τον ακτιβισμό και που αναζητούν να καταπνίξουν τις αντίθετες απόψεις στο όνομα των *προοδευτικών* ιδεών..."
Για οσους δεν το γνωριζουν. Να θυμισουμε .
Ο David Horowitz ηταν παλαιός Μαρξιστής, μέλος της «Νέας Αριστεράς» στην Αμερική της δεκαετίας του 1960 και σύμβουλος εξ απορρήτων της επαναστατικής οργανώσεως «Οι Μαύροι Πάνθηρες» .Ανένηψε μετά την δολοφονία, το 1974, της φιλης του Betty Van Patter, απο την οργανωσι .
Γνώστης εκ βαθέων της δράσεως και των μεθόδων της ριζοσπαστικής αριστεράς, διαπίστωσε - ότι βλέπουμε καθημερινώς όλοι μας κι εδώ - την υπαρξι ενός ακαδημαϊκού κινήματος για "κοινωνική δικαιοσύνη" που εισήγαγε το ριζοσπαστικό του πρόγραμμα επιβάλλοντας την "ορθοδοξία" των αριστερών απόψεων ως θρησκευτικό δόγμα – δηλαδή, ότι σωστό και αποδεκτό ειναι, ο,τι ειναι αριστερό - από τα σχολεία μέχρι τα πανεπιστήμια. Και εκφράζοντας την ομόθυμη κοινή συνισταμένη της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοκρατικών πολιτών, φοιτητών, καθηγητών, ανέλαβε την εκστρατεία για την στήριξη της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια.
Έτσι συνέταξε τον γνωστό πλέον "Καταστατικό Χάρτη Ακαδημαϊκών Δικαιωμάτων" ως εν δυνάμει δεσμευτικό κανονισμό λειτουργίας των πανεπιστημίων - The Academic Bill of Rights - που καθορίζει μεταξύ άλλων, ότι "...αποστολή των πανεπιστημίων στις Δημοκρατίες ειναι να δημιουργεί ελευθέρους και σκεπτομενους πολίτες και όχι να ενσταλάζει εγκεκριμένες ιδεολογίες ...με προκαθορισμένα πολιτικώς ορθά συμπεράσματα στις αίθουσες διδασκαλίας για αμφιλεγόμενα θέματα..." και ότι:
Γνώστης εκ βαθέων της δράσεως και των μεθόδων της ριζοσπαστικής αριστεράς, διαπίστωσε - ότι βλέπουμε καθημερινώς όλοι μας κι εδώ - την υπαρξι ενός ακαδημαϊκού κινήματος για "κοινωνική δικαιοσύνη" που εισήγαγε το ριζοσπαστικό του πρόγραμμα επιβάλλοντας την "ορθοδοξία" των αριστερών απόψεων ως θρησκευτικό δόγμα – δηλαδή, ότι σωστό και αποδεκτό ειναι, ο,τι ειναι αριστερό - από τα σχολεία μέχρι τα πανεπιστήμια. Και εκφράζοντας την ομόθυμη κοινή συνισταμένη της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοκρατικών πολιτών, φοιτητών, καθηγητών, ανέλαβε την εκστρατεία για την στήριξη της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια.
Έτσι συνέταξε τον γνωστό πλέον "Καταστατικό Χάρτη Ακαδημαϊκών Δικαιωμάτων" ως εν δυνάμει δεσμευτικό κανονισμό λειτουργίας των πανεπιστημίων - The Academic Bill of Rights - που καθορίζει μεταξύ άλλων, ότι "...αποστολή των πανεπιστημίων στις Δημοκρατίες ειναι να δημιουργεί ελευθέρους και σκεπτομενους πολίτες και όχι να ενσταλάζει εγκεκριμένες ιδεολογίες ...με προκαθορισμένα πολιτικώς ορθά συμπεράσματα στις αίθουσες διδασκαλίας για αμφιλεγόμενα θέματα..." και ότι:
"... Η ακαδημαϊκή ελευθερία προϋποθέτει την ιδέα ότι η ανθρώπινη γνωσις αποτελεί αέναο επιδιωξι της αλήθειας και δεν υπάρχει ανθρωπίνως προσβασιμη αλήθεια μη επιδεχομενη αμφισβητησι. Συνεπώς ουδείς έχει το δικαίωμα της μονοπωλήσεως της σοφίας..."
Αυτά όμως περαν του Ατλαντικου.
Εδω η δημοκρατια δεν εχει απλως ταυτισθει με τον κομμουνισμο.
Αυτά όμως περαν του Ατλαντικου.
Εδω η δημοκρατια δεν εχει απλως ταυτισθει με τον κομμουνισμο.
Ειναι τουλαχιστον ο φιλοκομμουνισμος.
ΙΑΣΩΝ
ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ.ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη, δεν είναι θέμα κουλτουριάρηδων, αυτή είναι μία απλουστευτική και ανόητη άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα είναι ότι εδώ ένας ακαδημαϊκός ιστορικός, με συγγραφικό έργο μεγάλης έκτασης (και προβεβλημένος από τα ΜΜΕ) εμφανίζεται εδώ να λειτουργεί ως κομματικό φέρεφωνο της άκρας Αριστεράς, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε κριτική αποτίμηση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Από εκεί και πέρα, τί να υποθέσω για την "Ιστορία του Εμφυλίου Πολέμου" που έχει γράψει ο παραπάνω;