Της Μαρίας Σεφέρου
Η κοινοβουλευτική υποκρισία είναι παλιά απεχθής “τέχνη” που ευδοκιμεί στις “δημοκρατίες” σαν τη δική μας και ύπουλα κατατρώγει τα θεμέλια του έθνους. Σχεδόν εξ ορισμού, 'κοινοβουλευτισμός' στη χώρα μας σημαίνει υποκρισία. Οι βουλευτές παίρνουν γραμμή από τον αρχηγό τους να θεωρούν το άσπρο ως μαύρο και τανάπαλιν, αν αυτό νομίζουν ότι συμφέρει το κόμμα τους. Πεπεισμένοι ότι οι οπαδοί τους δε διαθέτουν ούτε μνήμη, ούτε κρίση, οι εθνοπατέρες προκαλούν καθημερινά το νοήμονα και ελευθέρας βοσκής πολίτη, η μεν αντιπολίτευση με τα “όχι σε όλα”, η δε συμπολίτευση με τα “ναι σε όλα”, ακόμη κι αν πρόκειται τα τυφλά ‘όχι’ ή τα ‘ναι’ τους να βλάψουν ανεπανόρθωτα το εθνικό συμφέρον της χώρας. Για τέτοιο κοινοβουλευτικό εκφυλισμό και υποκρισία μιλάμε, πλην βεβαίως ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα… Αυτούσια η αντικειμενική αλήθεια σπάνια ακούγεται στις αγορεύσεις της Βουλής, αφού οι έννοιες διαστρεβλώνονται μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του κομματικού και ατομικού συμφέροντος.
Δεν είναι τυχαίο που ο Ιησούς φέρεται να είχε εξαπολύσει τα πιο αμείλικτα ΟΥΑΙ εναντίον των Φαρισαίων και Γραμματέων υποκριτών της εποχής του. Ενώ γινόταν φίλος μετανοημένων τελωνών και πορνών, ουδέποτε τα βρήκε με τους υποκριτές. Οι υποκριτές για τον Ιησού ήταν μια σιχαμερή τάξη. Μέχρι και “τάφους ασβεστωμένους” φέρεται να τους είχε αποκαλέσει.
Είναι αναρίθμητα τα περιστατικά απύθμενης όσο και προκλητικής κοινοβουλευτικής υποκρισίας που διαδραματίστηκαν τον τελευταίο χρόνο στο «ναό» της Δημοκρατίας μας, και δεν πρόκειται ν' αναφερθώ σε όλα αυτά διότι θα χρειαζόταν να γράψω τόμους. Κανένα κόμμα της Ελληνικής Βουλής δεν είναι αμέτοχο υποκρισίας. Η κοινοβουλευτική υποκρισία για τα κόμματα είναι πανίσχυρο εργαλείο προς άγραν ψήφων, προς αναρρίχηση στην εξουσία και διατήρηση αυτής. Όποιος δε μπορεί να υποκρίνεται δεν έχει τα “προσόντα” για να γίνει βουλευτής. Όμως κανένα κόμμα ή οπαδός δε δικαιούται να κατηγορεί μόνο τους απέναντι για υποκρισία, αφού όλοι είναι ένοχοι της αμαρτίας τούτης.
Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ
Είναι αναρίθμητα τα περιστατικά απύθμενης όσο και προκλητικής κοινοβουλευτικής υποκρισίας που διαδραματίστηκαν τον τελευταίο χρόνο στο «ναό» της Δημοκρατίας μας, και δεν πρόκειται ν' αναφερθώ σε όλα αυτά διότι θα χρειαζόταν να γράψω τόμους. Κανένα κόμμα της Ελληνικής Βουλής δεν είναι αμέτοχο υποκρισίας. Η κοινοβουλευτική υποκρισία για τα κόμματα είναι πανίσχυρο εργαλείο προς άγραν ψήφων, προς αναρρίχηση στην εξουσία και διατήρηση αυτής. Όποιος δε μπορεί να υποκρίνεται δεν έχει τα “προσόντα” για να γίνει βουλευτής. Όμως κανένα κόμμα ή οπαδός δε δικαιούται να κατηγορεί μόνο τους απέναντι για υποκρισία, αφού όλοι είναι ένοχοι της αμαρτίας τούτης.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου