Χαραμάδα ελπίδας από το Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ

Της Μαρίας Σεφέρου

Παρόλα τα όσα, σκληρά και κάποτε ειρωνικά, έχω ψάλλει κατά το παρελθόν στον ΓΑΠ για τον επιθετικό, μηδενιστικό και αλαζονικό τρόπο με τον οποίο ασκούσε αντιπολίτευση, και βεβαίως για τις αντισυνταγματικές μεθόδους με τις οποίες εκβίασε πρόωρες εκλογές μέσα σε χαλεπούς καιρούς, εν τούτοις το ύφος και το περιεχόμενο της χθεσινής του ομιλίας μου άνοιξε μια χαραμάδα ελπίδας. Είπα χαραμάδα, κι όχι πόρτα ή παράθυρο, επειδή δεν εξαρτώνται τα πάντα απ’ αυτόν, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ήταν απόλυτα ειλικρινής και αποφασισμένος. Για πρώτη φορά το ύφος του μου φάνηκε συνεσταλμένο, σεμνό και ταπεινό, ενώ ο ήρεμος και χαμηλός τόνος της φωνής του υποδήλωνε συναίσθηση της κρισιμότητας των καιρών και της τεράστιας ευθύνης που αναλαμβάνει ως αυριανός Πρωθυπουργός…
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως συμφωνώ σε όλα όσα εξήγγειλε ο ΓΑΠ στους εκπροσώπους των παραγωγικών φορέων στην 74η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ή ότι έχω την ψευδαίσθηση ότι εκείνα στα οποία συμφωνώ, και τα είχα επισημάνει η ίδια επανειλημμένως μέσα από τα άρθρα μου στο παρελθόν, θα υλοποιηθούν. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή από πολλούς, δηλαδή από όλους. Κι όχι απλώς δουλειά, αλλά χρειάζεται και "βούρδουλας" για να εξυγιανθεί ο διεφθαρμένος κρατικός λεβιάθαν και να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η αισχροκέρδεια. Η ανασύσταση του κράτους προϋποθέτει επανάσταση ήθους και ριζική αλλαγή νοοτροπίας ενός ολόκληρου λαού, η επίτευξη της οποίας δυστυχώς ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.
Όμως, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου περιείχε στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης και έδωσε μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας. Θα ήμασταν μαζοχιστές αν κλείναμε την καρδιά μας σε μια αχτίδα ελπίδας, από όπου κι αν προέρχεται – κι αυτό το λέω για τους ορκισμένους κομματικούς οπαδούς που έχουν την παιδαριώδη κακιά συνήθεια να μηδενίζουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, ακόμη κι αν τους χάριζε τον ουρανό με τ’ άστρα. Ωστόσο κατανοώ τα αίτια της δυσπιστίας των πολιτών, και ως ένα βαθμό τα συμμερίζομαι, διότι από προεκλογικές υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ μας έχουν χορτάσει οι πολιτικοί.
Όμως, δεν είναι η κατάλληλη ώρα – ποτέ δεν ήταν – για τυφλό κομματικό φανατισμό. Δε συμφέρει κανέναν ούτε η άκριτη αποδοχή προεκλογικών εξαγγελιών, μ' ένα ανεπιφύλακτο “ναι σε όλα”, ούτε η κάθετη απόρριψή τους μ' ένα “όχι σε όλα”. Δεν αρμόζει σε ενήλικα άτομα, και είναι πέρα για πέρα αρνητικά ως προς τα αποτελέσματά τους, τόσο τα εν λευκώ χειροκροτήματα όσο και τα παθιασμένα γιουχαΐσματα, όπως έγραφα εδώ. Οι επιπόλαιες θριαμβολογίες των πράσινων οπαδών ή οι γενικευμένες καταστροφολογίες των αντιπάλων δεν είναι ένδειξη πολιτικής ωριμότητας.
Άλλωστε θαυματοποιοί δεν υπάρχουν κι ούτε υπήρξαν ποτέ στη χώρα μας, κι ας μην περιμένουμε από κανένα πρωθυπουργό λαγούς με πετραχήλια, ή ό,τι άλλο μας λείπει κι ονειρευόμαστε. Είτε μας αρέσει είτε δε μας αρέσει, ο Καραμανλής έστρωσε το χαλί της νίκης στον Γ. Παπανδρέου, και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, για κάποιους οδυνηρή και για άλλους ευχάριστη, που κανείς δε μπορεί να αρνηθεί. Με τον ΓΑΠ, λοιπόν, πρέπει τώρα να συνεργαστούμε για ένα καλύτερο αύριο.
Ας μην περιμένουμε, πάντως, από καμία κυβέρνηση εθνική παλιγγενεσία όταν ο ατομικισμός και η διαφθορά είναι τα εξέχοντα "προσόντα" του Νεοέλληνα. Στο έσχατο σημείο οικονομικής κατάρρευσης και ηθικής κατάπτωσης που φτάσαμε, με τη βοήθεια της άρρωστης δημοκρατίας-τραβεστί που φτιάξαμε και συντηρούμε (δείτε κι εδώ ), πρέπει να ευχόμαστε τουλάχιστον να μην πτωχεύσουμε ως χώρα. Τόσο δα έχουν ελαχιστοποιηθεί οι φιλοδοξίες μας ως λαού τώρα, εν όψει του εφιάλτη της χρεοκοπίας! Και ο Γιώργος Παπανδρέου θα αποδειχτεί ένας καλός Πρωθυπουργός, αν μας απομακρύνει έστω μερικά βήματα από το ενδεχόμενο της άμεσης πτώχευσης.
Σε κάθε περίπτωση, όπως όλοι, έτσι και ο ΓΑΠ θα κριθεί από το αποτέλεσμα κατά την πορεία της πρωθυπουργίας του. Ωστόσο, για να παρηγορήσω και τους εκτός νυμφώνος, ουδέν κακόν αμιγές καλού, όπως άλλωστε και ουδέν καλό αμιγές κακού. Κάποιοι θα ωφεληθούν, και κάποιοι αναπόφευκτα θα ζημιωθούν. Αποκλείεται να μείνουν όλοι εξίσου ευχαριστημένοι. Όταν τα συμφέροντα των διαφόρων κοινωνικών ομάδων είναι (φαινομενικά μόνο) αλληλοσυγκρουόμενα, όταν ουδείς εμφορείται από συναίσθημα αλληλεγγύης και πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης, κι όταν η διαπλεκόμενη οικονομική και εκδοτική ολιγαρχία έχουν μάθει ν’ απαιτούν, να εκβιάζουν και να επιβάλλουν τα καλά και συμφέροντα στις τσέπες αυτών, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν και δυσαρέσκειες.
Βεβαίως οι προεκλογικές εξαγγελίες, με τα θετικά, τα αρνητικά, τα παραλειπόμενα και τα διφορούμενά τους, ελκύουν ή αποκλείουν ψήφους. Όμως, επαναλαμβάνω, ο κομματικός αρχηγός και εν δυνάμει πρωθυπουργός πρέπει να κριθεί εκ των υστέρων βάσει των πεπραγμένων του. Ο λιθοβολισμός του εκ των προτέρων δείχνει πολιτική ανωριμότητα και εμπάθεια, και δεν είναι προς το συμφέρον κανενός. Υπονομεύει το καλό κλίμα, και παρόλο που ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ένοχος αυτής της βαριάς αμαρτίας κατά το παρελθόν, είναι προς το συμφέρον της χώρας και του λαού κάποτε να μπει τέρμα σε αυτό το φαύλο κύκλο της πολιτικής αθλιότητας του μηδενισμού του "αντιπάλου". Οι ρεβανσισμοί είναι αυτοκαταστροφικοί. Είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε όλοι μία οικογένεια. Και μια οικογένεια δε μπορεί να ευημερήσει όταν το ένα μέλος πολεμάει το άλλο! Ένα κι ένα πόσο κάνουν, κομματάρχες και οπαδοί;
Αυτά τα λίγα για την εντύπωση που είχα και τα συναισθήματα που ένιωσα από τη χθεσινοβραδινή ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο και τη σημερινή Συνέντευξη Τύπου στον ίδιο χώρο. Σε επόμενο άρθρο μου θα προσπαθήσω να σχολιάσω μερικές από τις πολιτικές εξαγγελίες του.
Με αυτό το άρθρο γνωρίζω ότι κάποιοι θα σπεύσουν να μου φορέσουν πράσινη φανέλα, επειδή έχουν εθιστεί στο να βλέπουν τα πάντα μέσα από τον παραμορφωτικό κομματικό τους φακό. Ε, δε θα κάνω και χαρακίρι για να τους πείσω ότι δε μαντρώνομαι! Έχουν άλλωστε την πλήρη κατανόησή μου διότι οι δεδηλωμένοι “οπαδοί” δεν πιστεύουν ότι μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς ταμπέλα, έξω από πολιτικά ή θρησκευτικά μαντριά. Οι ιδεολογικά εθισμένοι δεν έχουν ακόμη γευτεί το γλυκό καρπό της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος...
Καλή επιτυχία στο Γιώργο Παπανδρέου!
seferou