Της Μαρίας Σεφέρου
Κι εγώ το ίδιο! Βρε κοίτα κάτι συμπτώσεις!
«Δεν οραματίζομαι το ανέφικτο. Οραματίζομαι το αυτονόητο. Το αυτονόητο που δικαιούται ο Ελληνικός λαός», είπε μεταξύ άλλων ο Γ. Παπανδρέου στη 74η ΔΕΘ (12-09-2009), και μου άρεσε αυτό. Βλέπετε μου αρέσουν τα εφικτά και αυτονόητα, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Τη λέω την “αμαρτία” μου… Μου άρεσε και η ειλικρινής παραδοχή του ΓΑΠ: «Ο δρόμος θα είναι δύσκολος.»
--«Στόχος μας; Να κρατήσουμε την αγορά ζωντανή, να δώσουμε ζωή στην οικονομία.» Και τούτο μου άρεσε, πατριώτες, δηλαδή η ζωντάνια της αγοράς. Και οι αυξήσεις που εξήγγειλε ο ΓΑΠ σε μισθούς και συντάξεις πάνω από τον πληθωρισμό, έστω κι αν αυτός μας παρουσιάζεται ως δήθεν κάτω του 1%, είναι αυτονόητη προϋπόθεση για να κινηθεί η αγορά. Αρκεί να μην είναι ψίχουλα… αν και ακόμη και τα ψίχουλα έχουν κάποια αξία έστω ψυχολογικής αναθέρμανσης. Σε κάθε περίπτωση, και πάντα κατά τη γνώμη μου, η λύση για κάθε νόσο και κάθε μ@@@@@α της χώρας δεν είναι το πάγωμα των μισθών και συντάξεων, δηλαδή το πάγωμα της αγοράς, ή η τεχνητή υποτονική κίνησή της με υψηλότοκο δανεισμό από τις τράπεζες για να πάρει σώνει και καλά ο αδέκαρος "πράσινο" κλιματιστικό και "πράσινο" αυτοκίνητο και να χωθεί βαθύτερα στα χρέη.
Ολόκληρο το άρθρο ---> εδώ
________
gianniotis: Και δεν είπε μόνο αυτά αγαπητή Μαρία. Μίλησε και για τα ...τοξικά ομόλογα του Πασοκ που βρίσκονται κάτω από το ...υπόβαθρο. (εδώ)
Αλήθεια, μήπως η φωτογραφία στην ανάρτηση, είναι ταυτόσημη του ...οράματός του;
Ας προσθέσουμε μερικά αυτονόητα σχόλια ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Τις μέρες εκείνες του 81 όταν ο ΑΓΠ πατέρας του ΓΑΠ έπαιρνε πανυγηρικά την εξουσία με συντριπτικά ποσοστά, και με μια αδιαμφισβήτητη επιρροή στα λαικά στρώματα (αγγιζε τα επίπεδα λατρείας)όλα φάνταζαν πολύ πιο εύκολα σε ότι αφορά την εφαρμογή του πολιτικού οράματός του.Και όμως ΔΕΝ τα κατάφερε σε εκείνη την πολιτική συγκυρία με το τρομακτικό του πολιτικό εκτόπισμα να 'περάσει' χτυπήματα (ωσάν πολύ καλός πολιτικός πυγμάχος ) στην καθεστηκυία τάξη. Αναφέρω ως ενδεικτικά παραδείγματα την εκκλησιαστική περιουσία, τον νόμο που προέβλεπε το +50% πλειοψηφική υπεροχή σαν προυπόθεση κήρυξης μιας απεργίας κλπ κλπ.
Εάν πιστεύουμε ότι συνυποχρέωση της εκάστοτε εξουσίας είναι ενίοτε να επιβάλεται και στην καθεστηκυία τάξη όχι απαραίτητα στους ίδιους τομείς αλλά με το ίδιο εύφλεκτο και πολεμοχαρές περιβάλλον (συνδικάτα δημοσιουπαλληλισμός κομματισμός κλπ) τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό που δεν κατάφερε ο ΑΓΠ θα το καταφέρει ο ΓΑΠ;
Όταν μιλάμε για την τόνωση της αγοράς με τους καιροσκοπικούς τρόπους που αναφέρονται εννοούμε ποιά ακριβώς αγορά;Την κρατικοδίαιτη αγορά ή την ελεύθερη αγορά των αγαθών και υπηρεσιών.O ΓΑΠ εννοεί το πρώτο αν λάβουμε υπόψιν το παρελθόν του κόμματος του δηλαδή ευνοεί τη χειρότερου είδους αγορά που μπορεί να υπάρξει.Ούτε κρατισμός ούτε ελεύθερη και αυτοισορροπούμενη αγορά αφού άλλωστε ειδικά ο χώρος του ΠΑΣΟΚ έχει φροντίσει να διαμορφώσει κατάλληλα τον Έλληνα εργάτη τεχνίτη αγρότη σε ένα φοβισμένο λαγό όπου όλα αφήνονται στην φροντίδα του΄'κοινωνικού ' κράτους το οποίο όμως δεν υπάρχει ή μάλλον υπάρχει ένα κακέκτυπο κράτος το οποίο οφείλει την ύπαρξή του στα κομματικά του θεμέλια και μόνο και όχι στην ανάγκη ύπαρξής του λόγω της ζωτικής προσφοράς.
Θα πρότεινα προτού ο καθένας εγείρει απόψεις περί των οικονομικών να σύγκρίνει μία πρώην ΔΕΚΟ (πχ Ναυπηγεία Σκαραμαγκα) και νυν ιδιωτικοποιημένη εταιρεία με μία εταιρεία ανέκαθεν αμιγώς ιδιωτική.Θα είναι σα να συγκρίνεις μια χώρα ανήκουσα στο πρώην ανατολικό παραπέτασμα με μία χώρα του δυτικού κόσμου.
Το χέρι της πολιτικής εξουσίας πρέπει να είναι τόσο τρυφερό όσο και στοιβαρό ώστε να μπορεί να χειριστεί τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του και να σμιλέψει έτσι με μαεστρία τέχνη γνώση αποφασιστικότητα και σαφή επίγνωση της αποστολής του την καθημερινότητά μας αλλά και το μέλλον μας.Ο ΓΑΠ αυτά δεν τα διαθέτει βέβαια ούτε στο ελάχιστο όπως άλλωστε και ο αντίπαλός του και εκεί είναι που δίνεται η μάχη όχι στην αξιοσύνη τους αλλά στην λιγότερη ανεπάρκειά τους αλλά και την δική μας διότι όλα μα όλα τα παραπάνω 'επιτεύχθηκαν ' λόγω της αφελούς ευπιστίας μας στα κατά καιρούς (εκλογών) λεγόμενα αλλά και στο ότι θέλουμε να πιστέψουμε πολύ σε κάτι έστω και κραυγαλέα ψεύτικο και όχι στην στυγνή πραγματικότητα που οπωσδήποτε δεν τιμά κανένα μας.
Ο ΓΑΠ δεν θα πάθαινε τίποτα εάν υπομονετικά περίμενε την έλευση του συνταγματικού χρόνου διεξαγωγής των εκλογών και ύφαινε το προγραμμά τόσο τον σχεδιασμό όσο και την εκτέλεσή του με αγάπη με πραγματικό όραμα και καταβάλοντας όλες του τις δυνάμεις πρός αυτούς τους σκοπούς αντί καιροσκοπικά να αναλλώνεται σε δημαγωγικές συζητήσεις περί εκλογών.Ο ίδιος δεν θα πάθαινε τίποτα αλλά το κόμμα του και οι μηχανισμοί δεν θα κάθονταν βέβαια να κοιτούν απρακτοι τους θώκους της εξουσίας.Γιατί έχουμε καταλάβει βέβαια ότι εδώ δεν πρόκειται για μια μάχη μεταξύ ευγενών και των υποστηρικτών τους (όπως θα έπρεπε να είναι)αλλά για καυγά φοβούμαι όχι απλά σαρκοφάγων ζώων τα οποία ορέγονται το θήραμα ( πατρίδα ) αλλά για γύπες οι οποίοι μαλώνουν για τα απομεινάρια (το κουφάρι της πατρίδας ).
ΙΙΤ
Καλά, αυτοί είναι γύπες και ορέγονται την εξουσία. Οι άλλοι που τους την παρέδωσαν αμαχητί τι είδους πτηνά είναι; Οι λιποτάκτες, οι φυγόπονοι, οι ανευθυνοϋπεύθυνοι, είναι απλά κότες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμεις οραματιζομαστε το αυτονοητο,να πας σπιτι σου,αλλα που...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο υπονοεί σαφέστατα και υποδεικνύει σαν γύπες τους κομματικούς εξουσιαστές και των δύο παρατάξεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΙΤ