Έλληνας μακαρίζει τους λαθρομετανάστες…

Της Μαρίας Σεφέρου.

"Πού μπορώ να απευθυνθώ ώστε να πολιτογραφηθώ ως Πακιστανός, Αφγανός, Ιρακινός, Ιρανός ή ό,τι άλλο χρειαστεί για να με προσέξει ο υπουργός, ο πρωθυπουργός, τα ΜΜΕ, οι διάφοροι ψυχοπονιάρηδες σύλλογοι και σωματεία και να μου δώσουν την ευκαιρία να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη, του Έλληνα πολίτη δηλαδή;", ρωτάει ο Κωνσταντίνος σ’ ένα συγκλονιστικό άρθρο – κραυγή απόγνωσης – στο ιστολόγιό του “Ας μιλήσουμε επιτέλους!”
Ο ηχηρός τίτλος του άρθρου είναι «Θέλω να γίνω κι εγώ λαθρομετανάστης στην Ελλάδα», και μακάρι να το διάβαζαν οι αρμόδιοι και να προβληματίζονταν διότι, δυστυχώς, στη χώρα μας οι Έλληνες έχουν αρχίσει να νιώθουν παραμελημένοι και παραγκωνισμένοι και κάποιοι φτάνουν να... ζηλεύουν τους λαθρομετανάστες!
Το εν λόγω άρθρο, μέσα από τις πικρές αλήθειες που αναδεικνύει, βγάζει ομολογουμένως πόνο ψυχής, και συμμερίζομαι απόλυτα την απογοήτευση και την αγωνία ενός αγνού πατριώτη όπως είναι ο Κωνσταντίνος. Όμως δε μου αρέσει ποτέ να κλαίγομαι για αντίξοες καταστάσεις που μου συμβαίνουν χωρίς πρωτίστως ν’ αναζητώ και τις δικές μου ευθύνες.
Πριν, λοιπόν, κατηγορήσουμε και αφορίσουμε άλλους για τη διάβρωση της εθνικής μας συνείδησης και το κράτος-μπάχαλο, ατυχείς πολίτες του οποίου είμαστε, πρέπει ν’ αναρωτηθούμε πώς φτάσαμε έως εδώ; Ποιες είναι οι συλλογικές ευθύνες λαού και εξουσίας; Διότι ο εκφυλισμός ενός έθνους-κράτους δεν επέρχεται ξαφνικά, αλλά είναι αποτέλεσμα σταδιακής και μακροχρόνιας σήψης, που οφείλεται στον ηθικό εκτροχιασμό των πολιτών του. Χωρίς συναισθηματισμούς, λοιπόν, και χωρίς παρωπίδες ας δούμε την αλήθεια κατάματα.
Το έθνος-κράτος είναι η μεγάλη μας οικογένεια και, αν λειτουργούσαμε φυσιολογικά χρησιμοποιώντας απλά και μόνο την κοινή λογική, τούτη την οικογένεια θα έπρεπε να την προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού. Αυτό υπαγορεύει το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης που είναι άκρως ανεπτυγμένο σε όλο το ζωικό βασίλειο. Σ’ εμάς τους Έλληνες, δυστυχώς, το ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι ατροφικό, ενώ στους ένθερμους διεθνιστές ανάμεσά μας έχει εκλείψει εντελώς για ν' αντικατασταθεί με άκρατο μίσος εναντίον κάθε εθνικού συμβόλου. Κι αυτό, στο όνομα μιας απατηλής παγκοσμιοποίησης που προπαγανδίζουν και προωθούν οι γνωστοί-άγνωστοι αρχιτέκτονες της παγκόσμιας Νέας Αταξίας Πραγμάτων με στόχο να εγκαταστήσουν την πιο στυγνή παγκόσμια δικτατορία που γνώρισε ποτέ η ιστορία.
Όμως, ακόμη και χωρίς τη διεθνιστική προπαγάνδα, είναι ευνόητο πως όταν σε μια οικογένεια τα μέλη της αντιμάχονται και υπονομεύουν το ένα το άλλο, μοιραία η οικογένεια διολισθαίνει σε διάλυση. Αυτό συνέβη με το ελληνικό έθνος-κράτος λόγω της πατροπαράδοτης αλληλοφαγωμάρας που δέρνει τη φυλή μας από αρχαιοτάτων χρόνων. Εάν στο μισάδελφο γονίδιο που φέρουμε μέσα μας σα λαός προσθέσει κανείς και το διχαστικό μοντέλο δημοκρατίας που “απολαμβάνουμε”, όπου τα κόμματα υποδαυλίζουν το διχασμό και επενδύουν στην πόλωση, το αποτέλεσμα είναι εφιαλτικό. Το βλέπουμε και το βιώνουμε έντονα στο πετσί μας τις τελευταίες δεκαετίες.
Το έχω ξαναπεί, για να λειτουργήσει δημιουργικά σε μια χώρα αυτό το μοντέλο Δημοκρατίας προϋποθέτει πολιτικό ήθος, ευθυκρισία, υψηλό αίσθημα ευθύνης και υγιή πατριωτισμό – αρετές σε ανεπάρκεια στο λαό μας και την εξουσία του, που συν τοις άλλοις κατάντησαν να θεωρούν το νόμο εχθρό τους.
Σ’ ένα διαλυμένο, λοιπόν, έθνος-κράτος, δηλαδή σε μια πεσμένη κατά γης δρυ, πας ανήρ ξυλεύεται. Και στο ‘πας ανήρ’, χωράνε όλες οι φυλές της γης. Όταν μια χώρα δε μπορεί ή δε θέλει να φυλάξει τα σύνορά της, τότε καθίσταται ξέφραγο αμπέλι όπου καθένας μπορεί να μπαίνει και να τρυγάει τα σταφύλια του. Φταίει ο πεινασμένος που βρήκε δρόμο ανοιχτό και μπήκε να τσιμπολογήσει καμιά ρόγα ή φταίει εκείνος που άφησε το αμπέλι ξέφραγο από ανικανότητα, αμέλεια ή σκοπιμότητα; Άπαξ και μπήκε ‘πας ανήρ’, συν γυναιξί και τέκνοις, είναι αδύνατο να τους βγάλεις έξω. Το σοφότερο που έχεις να κάνεις είναι να καλοπιάσεις τον εισβολέα με δώρα για να μην τα κάνει γης μαδιάμ στο αμπέλι σου. Και πάντως, είναι αδύνατο να τους επιβάλλεις να μη γεννήσουν όσα παιδιά θέλουν, υποχρεώνοντάς σε στη συνέχεια να τους δώσεις ελληνική υπηκοότητα ώστε να μην παραβιάσεις διεθνείς συνθήκες. Βλέπετε, ενός κακού προκειμένου, μύρια έπονται.
Στα βασικά αίτια της εισβολής λαθρομεταναστών πρέπει να προσθέσουμε και την έλλειψη εργατικών χειρών στην Ελλάδα, αφενός λόγω υπογεννητικότητας και αφετέρου λόγω απόρριψης των χειρωνακτικών εργασιών από τους Έλληνες. Αυτοί είναι οι κυριότεροι λόγοι που καθιστούν απαραίτητη την εγκατάσταση μεταναστών στη χώρα μας, είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας τσιρίζουν, λοιπόν, όσο θέλουν οι βουλευτές του ΛΑΟΣ και άλλοι πατριώτες. Η πικρή αλήθεια είναι ότι εμείς οι ίδιοι ανοίξαμε την “Κερκόπορτα” στους μετανάστες, και τώρα είναι πια αργά για δάκρια και αναστεναγμούς. Πολύ περισσότερο, όταν αυτοί οι μετανάστες έχουν την ένθερμη υποστήριξη όλων των αριστερών κομμάτων και των οπαδών τους, ξεσηκώνοντας ακόμη και τις πέτρες έτσι κι ανοίξει μύτη μετανάστη έστω και κατά λάθος.
Τώρα, όσο για την “ποσόστωση” που ζητούν οι ρομαντικοί του ΛΑΟΣ, καλό και λογικό ακούγεται, αλλά μέσα σ’ ένα κράτος-μπάχαλο, όπου οι κυβερνήσεις έχουν χάσει εντελώς τον έλεγχο, είναι αδύνατο να υπολογίσει κανείς πόσοι λαθρομετανάστες υπάρχουν στη χώρα μας και πόσοι μπορούν να απορροφηθούν σε νόμιμες εργασίες ώστε όλοι οι περισσευούμενοι να προωθηθούν πίσω στις χώρες τους, αν υποθέσουμε ότι το τελευταίο ήταν εφικτό.
Εδώ που φτάσαμε, λοιπόν, με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση να μην έχει τέλος, βοηθούντων και των αδίστακτων και πάντα ατιμώρητων Ελλήνων λαθρεμπόρων, αλλά και παντός ντόπιου ‘εφιάλτη’ συνεργαζόμενου με δαύτους, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι ή καλόπιασμα των λαθρομεταναστών με ‘δώρα’ για να φύγουν με τη θέλησή τους, ή ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία με παροχές, προγράμματα κλπ., ώστε να μην καταφεύγουν στην εγκληματικότητα.
Βεβαίως, σε μια χρεοκοπημένη χώρα σαν τη δική μας με τεράστια ανεργία, το να φροντίσει το κράτος εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες – που δεν κοπίασαν ποτέ για τούτη την πατρίδα, δεν έχυσαν το αίμα τους οι πρόγονοί τους για να την απελευθερώσουν, δεν πήγαν στρατιώτες οι γονείς και οι παππούδες τους, δεν πλήρωσαν ποτέ φόρους ή εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία για να χαίρουν πλήρους υγειονομικής περίθαλψης από τη στιγμή που θα πατήσουν το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος – ακούγεται άδικο και δημιουργεί αγανάκτηση στο νομοταγή Έλληνα πολίτη, αφού σημαίνει απορρόφηση πόρων και στέρηση ψωμιού από τον ίδιο και τα παιδιά του. Και αυτή η αγανάκτηση και το παράπονο, μακράν από του να εκφράζουν ρατσισμό και ξενοφοβία, είναι κατανοητά και δικαιολογημένα, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση δείχνει αναλγησία και απειλεί με απόλυση δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστους νέους των Stage, αναρωτιέται κανείς πού βρίσκει τα χρήματα για παροχές στους λαθρομετανάστες και ζηλεύει με την αμέριστη συμπαράσταση και στοργή που τους προσφέρει. Με την παρούσα μάλιστα κυβέρνηση, όπου ο πρωθυπουργός της είναι και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και θέλει ν’ αρέσει και σε κάποιους έξω από δω, η υποστήριξη των λαθρομεταναστών εις βάρος Ελλήνων πολιτών προβλέπω να γίνεται ακόμη πιο προκλητική, και οι κοινωνικές εκρήξεις ίσως είναι αναπόφευκτες. Ας το προσέξουν αυτό οι αρμόδιοι...Για το θέμα της λαθρομετανάστευσης είχα ξαναγράψει εδώ. Ενδιαφέρον έχουν και τα σχόλια του Hierophant που θα βρείτε εδώ.
seferou