Οι απειλές του τούρκου πρωθυπουργού να απελάσει 100.000 Αρμένιους μετανάστες από την Τουρκία, δείχνουν τον εκνευρισμό του από τη συστηματική δράση κατά της Τουρκίας της αρμενικής διασποράς. Και μπορεί να μην υπάρχει πια ASALA, όμως υπάρχει εκεί έξω ένα αποτελεσματικότατο και άριστα οργανωμένο λόμπι, που έχει βαλθεί να καταρρακώσει τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας, μέσω της εισαγωγής για συζήτηση στα κοινοβούλια των ανεπτυγμένων κρατών, της γενοκτονίας του 1915.
Οι αναγνωρίσεις πέφτουν βροχή, οι κυβερνήσεις παρακάμπτονται και οι Αρμένιοι κερδίζουν τη μία νίκη μετά την άλλη.
Η σκληρή τιμωρία των φυσικών αυτουργών της γενοκτονίας, οι οποίοι καταδιώχθηκαν επιτυχώς σε τρεις ηπείρους (όπως αποφασίστηκε στο Ερεβάν), δεν ικανοποίησε το αρμενικό έθνος. Οι "κυνηγοί" των πρωταιτίων της γενοκτονίας, όπως ο Σογομών Τεχλιριάν, ο Αρσαβίρ Σιρακιάν, ο Μισάκ Τορλακιάν, ο Αράμ Γιεργκανιάν, ο Στεπάν Τζαγικιάν μεταξύ άλλων, αποτελούν θρυλικές μορφές στα μάτια των απογόνων τους. Στην Κωνσταντινούπολη, στο Βερολίνο, στη Ρώμη, στην Τιφλίδα, στη Βιέννη, στη Σόφια και αλλού...
Οι Αρμένιοι τιμωροί ήταν εκεί, εξουσιοδοτημένοι από το λαό τους, στήνοντας ενέδρες στους Τούρκους δημίους. Και τους βρήκαν. Τους τιμώρησαν. Έτσι έπρεπε. Ο αιμοσταγής Ταλαάτ Πασά, ο Τζαμάλ Πασά, ο Ενβέρ Πασά, Τσιβανσίρ, ο Σαγίτ Χαλίμ Πασά, ο Μπεχαεντίν Σακίρ, ο Τζεμάλ Αζμί, πλήρωσαν. Και πολλοί άλλοι...
Ξέρουν πολύ καλά οι Αρμένιοι, ότι η τιμωρία δεν αρκεί, ότι η αδράνεια εκφυλίζει τα έθνη, τα καταδικάζει σε αφανισμό. Όπου κι αν βρίσκονται, δρουν, βοηθούν ο ένας τον άλλον, εδραιώνοντας την ψυχική τους ενότητα. Συσπειρώνονται γύρω από το σκοπό τους και ασκούν πιέσεις στους τοπικούς παράγοντες με τους οποίους συνεργάζονται για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.
"...Άξια γι' ανάθεμα, αν μια μέρα ξεχάσουν τα παιδιά μας τόση οδύνη...", έγραψε ο Αβεντίς Αχαρονιάν.
Έτσι διαπαιδαγωγούνται οι Αρμένιοι από τη νηπιακή τους ηλικία. Είτε στο Λίβανο, είτε στις ΗΠΑ, είτε στον Καναδά, είτε στη Γαλλία, είτε στην Ελλάδα, είτε στη Ρωσία, είτε στην Αργεντινή, λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.
Ξέρουν βέβαια να πουλούν πολιτικά, πολύ ακριβά το τομάρι τους.
Έχοντας πλέον και ένα κράτος-κοιτίδα, που παρά τα προβλήματα του είναι εκεί και μάχεται, αισθάνονται πιο ασφαλείς, έχουν αυτοπεποίθηση. Και το αποδεικνύουν, αποκρούοντας τις διεθνείς πιέσεις για τον θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Οι τούρκοι είναι εκνευρισμένοι.
Αντιλαμβάνονται ότι όσο κατέχουν αρμενικά εδάφη, τόσο η πίεση της διασποράς των 3.000.000 Αρμενίων, θα κλιμακώνεται.
Ο πατριωτισμός των Αρμενίων είναι δεδομένος. Στις τάξεις τους δεν ευδοκιμούν οι αδιάφοροι.
Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Άγκυρα καταλαβαίνει μόνο από ισχύ...
elkosmos
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου