Γράφει αυτόπτης μάρτυρας της τραγωδίας της Marfin.
Ακουμπάς τα δάχτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο και δεν ξέρεις πώς να ξεκινήσεις να γράφεις, πώς να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη, πώς να εξιστορήσεις πράγματα που θέλεις να ξεχάσεις, να αφορίσεις, να κρύψεις. Γεγονότα που τρομάζουν, που αδικούν το ανθρώπινο γένος, που εξιστορούν τη ντροπή, την αδικία. Καταστάσεις που τώρα στην ασφάλεια του σπιτιού σου, φαίνονται μακρινές.
Ο πόνος ανήκει σε άλλους και όχι σε σένα.
Σήμερα κλείσανε άλλα σπίτια...
Άλλοι πατεράδες, μανάδες, αδέρφια, σύζυγοι, παιδιά δε θα ξαναδούν τους δικούς τους ανθρώπους...
Άλλοι πατεράδες, μανάδες, αδέρφια, σύζυγοι, παιδιά δε θα ξαναδούν τους δικούς τους ανθρώπους...
Εσύ πάντως είσαι ασφαλής…
Κι όμως με τη σιωπή, νομιμοποιείς τους δολοφόνους και αύριο, μπορεί να είναι το δικό σου παιδί και να κλείσει το δικό σου σπίτι…
Σου φαίνεται δίκαιο να καίγονται τα κτίρια, αλλά έλα που σήμερα κάηκαν άνθρωποι…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου