Ο Τούρκος πρωθυπουργός έρχεται στη χώρα μας σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Ζητά, ζητά, ζητά…
Και η Αθήνα του δίνει: τεμένη, επανακτήσεις υπηκοοτήτων σε υπόπτους για αντεθνική δράση, μέχρι και καλέσματα από φιλοκυβερνητικούς νομάρχες για… εποικισμό από Τούρκους των ακριτικών νησιών μας.
Η άφιξη του Ταγίπ Ερντογάν και της ευμεγέθους πολιτικής-επιχειρηματικής κουστωδίας του στην Αθήνα, "συμπίπτει" με τις συνεχείς παραβάσεις & παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας πληθαίνουν, ενώ στο Κεντρικό Αιγαίο βρίσκονται σε εξέλιξη αεροναυτικές ασκήσεις των Τούρκων, συνοδευόμενες από προκλήσεις.
Τελικά, τίποτα δεν άλλαξε. Αντίθετα, επανήλθαν οι ενδοτικές λογικές της περιόδου 1999-2004, εποχή με τον Παπανδρέου επικεφαλής του ΥΠΕΞ.
Τα παραπάνω είναι κατά τους ανθρώπους του ελληνικού ΥΠΕΞ τα «θετικά μηνύματα από την τουρκική ηγεσία». Ή αλλιώς, «σφάξε με αγά μου αγιάσω». Και αυτό θεωρείται «ορθολογική» ή «ρεαλιστική» προσέγγιση. Έτσι πλέον ονομάζονται η διεθνιστική και εθνομηδενιστική προδιάθεση και ο ενδοτισμός. Δείτε από την άλλη τι τραβάνε οι αξιωματικοί μας από την «προοδευτική» (και φυσικά «αντιμιλιταριστική») κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που μισεί γενικώς τη στολή).
Οι «προσδοκίες» που δημιουργούνται, θα κονιορτοποιηθούν φυσικά με την επόμενη διέλευση τουρκικού πολεμικού πλοίου από το Σούνιο ή κάποια άλλη πρόκληση, από αυτές που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αφήνει αναπάντητες, συμβάλλοντας έτσι στην καταρράκωση του γοήτρου μας και στη μείωση της διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας μας.
Η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στη χώρα μας δεν προμηνύει τίποτα καλό. Στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων» που επίμονα ζητά εδώ και δεκαετίες η Άγκυρα, για να κερδίσει αλλά και να δώσει «καλή εικόνα» στη διεθνή κοινότητα, θα πέσουν τα περί της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, η συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου (κοινώς να τους δώσουμε ό,τι έχουμε για να γίνει «θάλασσα ειρήνης και ευημερίας») και πολλά άλλα, προάγγελος μιας γενικότερης συρρίκνωσης του Ελληνισμού, αν τουλάχιστον συνεχιστεί αυτή η διαδικασία, που αργά ή γρήγορα, αν δεν αναστραφεί, θα μας μετατρέψει σε δορυφόρο της Τουρκίας.
Ο ισλαμιστής «επισκέπτης» μας έχει άλλη λογική. Δεν καταλαβαίνει από «φιλίες», αλλά από σκληρές διαπραγματεύσεις. Αντιπαρατέθηκε ήδη αρκετές φορές με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κάνοντας επικοινωνιακό σαματά και ανακαλώντας πρεσβευτές. Και μπορεί να μην του βγαίνουν όλα (τις αναγνωρίσεις της αρμενικής γενοκτονίας δεν κατάφερε να τις αποτρέψει), αλλά παλεύει, διεκδικεί, αποτρέπει και ενίοτε κερδίζει.
Το Ανώτατο Συμβούλιο που θέλει να συστήσει με την Ελλάδα, το έχει συστήσει και με την Ιταλία, τη Ρωσία, το Ιράκ και τη Συρία, κερδίζοντας κάθε φορά κάτι, εδραιώνοντας παράλληλα και τη θέση του στο εσωτερικό της χώρας του, δίνοντας την εικόνα στους συμπολίτες του αποφασισμένου και σκληρού «παίκτη».
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απέναντι σε ένα ισλαμιστή πολιτικό που δείχνει να κερδίζει το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι στην Τουρκία, επιδεικνύει για άλλη μια φορά λογική ραγιά, αποθρασύνοντας τον τουρκικό παράγοντα και ενθαρρύνοντάς τον να ζητά όλο και περισσότερα. Η πολιτική του Μαξίμου δεν είναι αποτρεπτική και θέτει σε μεγάλο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα.
Τελικά, τίποτα δεν άλλαξε. Αντίθετα, επανήλθαν οι ενδοτικές λογικές της περιόδου 1999-2004, εποχή με τον Παπανδρέου επικεφαλής του ΥΠΕΞ.
Τα παραπάνω είναι κατά τους ανθρώπους του ελληνικού ΥΠΕΞ τα «θετικά μηνύματα από την τουρκική ηγεσία». Ή αλλιώς, «σφάξε με αγά μου αγιάσω». Και αυτό θεωρείται «ορθολογική» ή «ρεαλιστική» προσέγγιση. Έτσι πλέον ονομάζονται η διεθνιστική και εθνομηδενιστική προδιάθεση και ο ενδοτισμός. Δείτε από την άλλη τι τραβάνε οι αξιωματικοί μας από την «προοδευτική» (και φυσικά «αντιμιλιταριστική») κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που μισεί γενικώς τη στολή).
Οι «προσδοκίες» που δημιουργούνται, θα κονιορτοποιηθούν φυσικά με την επόμενη διέλευση τουρκικού πολεμικού πλοίου από το Σούνιο ή κάποια άλλη πρόκληση, από αυτές που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αφήνει αναπάντητες, συμβάλλοντας έτσι στην καταρράκωση του γοήτρου μας και στη μείωση της διαπραγματευτικής ισχύος της χώρας μας.
Η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στη χώρα μας δεν προμηνύει τίποτα καλό. Στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων» που επίμονα ζητά εδώ και δεκαετίες η Άγκυρα, για να κερδίσει αλλά και να δώσει «καλή εικόνα» στη διεθνή κοινότητα, θα πέσουν τα περί της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, η συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου (κοινώς να τους δώσουμε ό,τι έχουμε για να γίνει «θάλασσα ειρήνης και ευημερίας») και πολλά άλλα, προάγγελος μιας γενικότερης συρρίκνωσης του Ελληνισμού, αν τουλάχιστον συνεχιστεί αυτή η διαδικασία, που αργά ή γρήγορα, αν δεν αναστραφεί, θα μας μετατρέψει σε δορυφόρο της Τουρκίας.
Ο ισλαμιστής «επισκέπτης» μας έχει άλλη λογική. Δεν καταλαβαίνει από «φιλίες», αλλά από σκληρές διαπραγματεύσεις. Αντιπαρατέθηκε ήδη αρκετές φορές με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κάνοντας επικοινωνιακό σαματά και ανακαλώντας πρεσβευτές. Και μπορεί να μην του βγαίνουν όλα (τις αναγνωρίσεις της αρμενικής γενοκτονίας δεν κατάφερε να τις αποτρέψει), αλλά παλεύει, διεκδικεί, αποτρέπει και ενίοτε κερδίζει.
Το Ανώτατο Συμβούλιο που θέλει να συστήσει με την Ελλάδα, το έχει συστήσει και με την Ιταλία, τη Ρωσία, το Ιράκ και τη Συρία, κερδίζοντας κάθε φορά κάτι, εδραιώνοντας παράλληλα και τη θέση του στο εσωτερικό της χώρας του, δίνοντας την εικόνα στους συμπολίτες του αποφασισμένου και σκληρού «παίκτη».
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απέναντι σε ένα ισλαμιστή πολιτικό που δείχνει να κερδίζει το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι στην Τουρκία, επιδεικνύει για άλλη μια φορά λογική ραγιά, αποθρασύνοντας τον τουρκικό παράγοντα και ενθαρρύνοντάς τον να ζητά όλο και περισσότερα. Η πολιτική του Μαξίμου δεν είναι αποτρεπτική και θέτει σε μεγάλο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου