Ἦλθαν νύχτα στὸ σπίτι μας... Μᾶς ξύπνησαν μὲ χτυπήματα καὶ κλωτσιὲς. Μᾶς βίασαν καὶ κάποιους τοὺς σκότωσαν....Ὃσους ζήσαμε μᾶς πέταξαν στὸν δρόμο καὶ μᾶς εἶπαν «βαδίζετε»... Ποιὸς νὰ ῥωτήσῃ; Ποιὸς νὰ τολμήσῃ νὰ ῥωτήσῃ; Ἀτέλειωτες ὧρες πορείας κάτω ἀπό καυτό ἣλιο ἢ ἀσταμάτητη βροχή. Μέσα σὲ κρύα καὶ σὲ χιόνια!! Τὰ κορμιά ἒπεφταν κατά γῆς σὰν μυίγες!!! Ἀγαπημένα πρόσωπα ἒμεναν γιά πάντα πίσω, ἂψυχα, χωρίς χαμόγελο καὶ μὲ μίαν πίκραν στὸ βλέμμα. Ἓνα "γιατί;" γέμιζε τὸ εἶναι μας... Ἀλλά, ποιὸς νὰ ἀπαντήσῃ; Κάποιοι ἒφυγαν νύχτα. Φίλησαν πολυαγαπημένα μάτια καὶ χαιρέτησαν γιὰ πάντα. Ξέφυγαν; Ἲσως... Ἲσως νὰ μὴν τοὺς θέρισε ἡ πείνα καὶ ἡ δίψα... Ἲσως νὰ μὴν τοὺς ἒκοψε σπαθί βαρβάρου... Ἲσως νὰ ἀλλαξοπίστησαν γιὰ νὰ ζήσουν... Ἲσως ἁπλῶς νὰ ἒσβησαν λίγα μέτρα παραπέρα.... Ποτέ δὲν θὰ μάθουμε...
Μετά ἦλθε ἓνας πολιτικάντης, μαζί μὲ κάποιους ἂλλους «μεγάλους» καὶ ὑπέγραψαν κάτι χαρτιά.... «Θὰ φύγετε» μᾶς εἶπαν.... Ἀπό ποῦ μωρὲ νὰ φύγουμε; Ἀπό τὸ σπίτι μας; Ὃσοι τόλμησαν ὃμως τὴν ἐρώτησι, κόπηκαν.... Καὶ ξεκίνησε ὁ μεγάλος ξερριζωμός....
Ἂλλους μᾶς φόρτωσαν σὲ καράβια, ἂλλους μᾶς πέταξαν μέσα σὲ ἐρήμους νὰ πλανευόμαστε κι ἂλλοι ἒφυγαν μόνοι τους γιὰ πιὸ βόρεια μέ τὸν πόθο νὰ ξαναγυρίσουν κάποτε.... Τελικά τὰ κατάφεραν, «μικροί», «μεγάλοι» καὶ μᾶς ΞΕΡΡΙΖΩΣΑΝ!!!
Ἒτσι πίστεψαν.... Ἒτσι ἢθελαν νὰ πιστεύουν... Οἱ ἂθλιοι!!!!
Μπορεῖς μωρὲ νὰ ξερριζώσῃς τὸ βουνό; Μπορεῖς νὰ ξερριζώσῃς τὴν μνήμη; Μπορεῖς νὰ ξερριζώσῃς τὴν ...
Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ
Με άκρατους συναισθηματισμούς με βερμπαλιστικές ατάκες με παρορμιτικές ιδές και με παντελή έλλειψη αντικειμενικών πληροφοριών,είναι τουλάχιστο ανόητο να σκιαγραφούμε σημεία και νότες εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλοίμονο στα κράτη και στους λαούς που σκέπτονται με την καρδιά και το συναίσθημα.