Προς: Αυτοκινητιστές φορτηγών Δ.Χ - επιχειρηματίες τουρισμού - αγρότες - εξαγωγείς - καταστηματάρχες κ.λ.π.
Κύριοι,
Εμείς, οι άλλοι πολίτες, σας παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, να διαμαρτύρεστε και να διαπληκτίζεστε, ο ένας προς τον άλλο και προς την Κυβέρνηση, διότι τα συμφέροντα του καθ’ ενός πλήττονται (και μάλιστα σοβαρά) από τις αποφάσεις και την πρακτική των άλλων.
Προφανώς, κανείς σας δεν έχει αντιληφθεί, ακόμη, την πραγματικότητα.
Αυτό προκύπτει, διότι:
Εσείς, οι αυτοκινητιστές Δ.Χ , απευθύνεστε προς μία Κυβέρνηση που δεν κυβερνά.
Αυτή την πραγματικότητα, δεν τη γνωρίζετε, δεν την έχετε καταλάβει ή δεν την πιστεύετε;
- Δεν ξέρετε ότι, με το "Μνημόνιο" που έχει υπογράψει η κυβέρνησή μας, (με τη σύμφωνη γνώμη και απόφαση της Ελληνικής Βουλής), έχει εκχωρήσει το δικαίωμα του κυβερνάν, σε τρίτους, αλλοεθνείς (στο ΔΝΤ & Σία);
- Μετά από όλες τις «διευθετήσεις», στο υπαλληλικό δυναμικό, στους μισθούς, στο ασφαλιστικό, στο συνταξιοδοτικό, δεν σας έχει γίνει απολύτως κατανοητό, ότι η παρούσα κυβέρνηση απλώς υπογράφει τις σαφείς εντολές που παίρνει από τους εντολείς της;
- Τελευταίο παράδειγμα, η υπαναχώρηση του "Υπουργού" Μεταφορών, Ρέπα , από την προ ημερών "διευθέτηση" που αποπειράθηκε να κάνει, σε συμφωνία μαζί σας. Δεν είδατε πώς την πήρε πίσω;
- Δεν ακούτε και δεν διαβάζετε τις δηλώσεις των "Υπουργών" και του ίδιου του "Πρωθυπουργού", που ομολογεί ότι παίρνει μέτρα με τα οποία δεν συμφωνεί και δεν θέλει;
- Άρα, τι λόγο έχουν οι πολύωρες συσκέψεις στο Υπουργείο και η επιμονή σας να βρείτε λύση στο πρόβλημά σας με κάποιον (τον "Υπουργό") που δεν έχει καμία δυνατότητα να σας βοηθήσει, έστω και αν το θέλει (;) (όπως δηλώνουν με κροκοδείλια δάκρυα όλοι οι "Υπουργοί");
- Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβετε ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες ομηρίας και αιχμαλωσίας όλης της κοινωνίας, δεν υπάρχει λύση του προβλήματός σας;
- Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβετε ότι, για να υπάρξει λύση του, πρέπει να υπάρξουν άλλες συνθήκες; Πρέπει, δηλαδή, να παύσετε, μαζί με την υπόλοιπη Ελληνική κοινωνία, να είσαστε όμηροι και αιχμάλωτοι στα χέρια τρίτων, με "δεσμοφύλακα" και υπό την επίβλεψη της ..."Ελληνικής" κυβέρνησης.
Εσείς, οι επιχειρηματίες του Τουρισμού, οι αγρότες, οι εξαγωγείς, οι καταστηματάρχες, που καταφέρεστε εναντίον των απεργούντων αυτοκινητιστών ΔΧ, (ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζετε το δίκιο τους), δεν έχετε καταλάβει,ακόμη, ότι η δική σας δυσπραγία και δυστυχία δεν οφείλεται στην επιμονή των απεργών, αλλά στην αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει λύση, αφού έχει παραιτηθεί από αυτό το (αυτονόητο) δικαίωμά της;
Δεν ξέρετε, ακόμη, ότι στη σημερινή θέση των αυτοκινητιστών, αύριο θα είσαστε εσείς;
Όλοι μαζί, λοιπόν, δεν καταλαβαίνετε (καταλαβαίνουμε) ότι ο κοινός εχθρός σας (μας) δεν είναι ο ένας ή ο άλλος από εμάς, αλλά αυτός που μας έχει οδηγήσει στην απώλεια της ελευθερίας μας να δίνουμε ΕΜΕΙΣ λύση "στα του οίκου μας";
Και, για να είμαστε ξεκάθαροι, πρέπει να πούμε ότι το ΔΝΤ & Σία, δεν είναι η αιτία του κακού.
Είναι (και αυτό), αποτέλεσμα της άφρονος (ή προδοτικής;) διαχείρισης του εθνικού μόχθου και πλούτου, από το καθεστώς πολιτικό σύστημα, τα 35 τελευταία χρόνια της "μεταπολίτευσης".
Μίας διαχείρισης που το κοινό χαρακτηριστικό της, ήταν η πρόταξη του κομματικού συμφέροντος (που περιλαμβάνει και το ατομικό), από το κοινωνικό όφελος.
Μία νοοτροπία που διέτρεχε και διατρέχει ακόμη, σύσσωμο το καθεστώς πολιτικό σύστημα, αποτελώντας πλέον, "κρατούσα άποψη" στην Ελληνική πολιτική πρακτική.
Αυτή η νοοτροπία και πρακτική είναι η μήτρα του κακού.
Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν αύριο τα φορτηγά ΔΧ θα αρχίσουν (με το ζόρι και με εκβιασμούς) να μεταφέρουν (ήδη ανέστειλαν μαθαίνω την απεργία τους) τα (απαραίτητα για τη λειτουργία της κοινωνίας) αγαθά. Όταν ο κοινωνικός οργανισμός, λειτουργεί με ενέσεις και με ντόπες και όχι φυσιολογικά, (που η ανάγκη του ενός καλύπτει την ανάγκη του άλλου), το κοινωνικό "έμφραγμα" είναι αναπόφευκτο. Και, αφορά όλους: Μικρούς και μεγάλους, εργάτες και αφεντικά, πλούσιους και φτωχούς. Η Δημοκρατία αλλοτριώνεται σε (φανερή ή μεταμφιεσμένη) δικτατορία. Η ειρηνική κοινωνία, αλλάζει και γίνεται εχθρική, μεταμορφώνεται σε εγκληματική. Ο παράδεισος γίνεται κόλαση.
Εκεί οδηγεί την Ελληνική κοινωνία, με μαθηματική ακρίβεια, η εξευτελιστική απώλεια της ελευθερίας μας. Και αυτό, δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Με αυτές τις αλήθειες στο νού, σχηματίζεται μία ΠΡΟΤΑΣΗ: Σταματούμε κάθε ατελέσφορη κίνηση και κινητοποίηση (όπως οι συντεχνιακές απεργίες) και οργανώνουμε έναν αποτελεσματικό αγώνα, για την επανάκτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μας και την ανακατάληψη του ζωτικού εθνικού χώρου (της Οικονομίας μας), που έχουμε απωλέσει.
Το να πληγώνουμε περισσότερο το ήδη αιμόφυρτο και εντελώς αδύναμο κορμί της Οικονομίας μας, με ανώφελους αυτοτραυματισμούς, χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας μας, είναι πολύ κοντόφθαλμη πράξη (για να μη πω, βλακεία).
Ένας είναι ο δρόμος της δραπέτευσής μας κι αυτός δεν είναι η σωτηρία κάποιου επαγγελματικού κλάδου, εις βάρος των άλλων.
Είναι ο δρόμος της εξόδου από την αιχμαλωσία ολόκληρης της κοινωνίας και της ανασύνταξης των κοινωνικών δυνάμεων, επάνω στη μόνη λογική βάση, που λέγεται "πρόοδος" και δεν ακούει ούτε σε δεξιές ούτε σε αριστερές νόρμες, υποδείξεις και θέσφατα... Κι όταν λέμε "πρόοδος", δεν εννοούμε την "κονόμα".
Η συγκυρία, έχει φέρει τους αυτοκινητιστές Δ.Χ , σοβαρά τραυματισμένους, στο επίκεντρο των γεγονότων.
Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι να σταματήσουν την ατελέσφορη, (για τους λόγους που προαναφέρθηκαν) και εξαιρετικά επιβλαβή για τους ίδιους, (αλλά και για όλη την κοινωνία) απεργία τους και να αποτελέσουν τον πρώτο πυρήνα μίας κοινωνικής συσπείρωσης, με σκοπό τη δραπέτευση της τάξης τους, μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, από την αιχμαλωσία.
Ταυτόχρονα, με το συνδικαλιστικό τους όργανο, (ή και χωρίς αυτό), πρέπει να καλέσουν στη συσπείρωση αυτή τους άλλους κοινωνικούς εταίρους, για κοινή δράση προς τον ίδιο σκοπό. Η μοίρα όλων, είναι κοινή και μόνο με συντεταγμένη παράταξη όλων των δυνάμεων της κοινωνίας μπορούμε να δραπετεύσουμε, γιατί το «στρατόπεδο» είναι πολύ καλά φυλασσόμενο.
Ένα σχέδιο απόδρασης, προτείνεται στο http://syspan.blogspot.com/
Όποιος έχει να προτείνει βελτίωσή του, έχει το βήμα στη διάθεσή του.
Ίσως παρουσιάζεται και μία μοναδική ευκαιρία ο συνδικαλισμός, απεκδυόμενος κάθε κομματικής εξάρτησής του, να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη δραπέτευση της κοινωνίας από τη σύγχρονη αιχμαλωσία της.
Αυτό, θα τον απαλλάξει από τις τεράστιες ευθύνες που έχει και αυτός στην μη πρόληψη της κατάστασης που ζούμε.
Και, ΠΡΟΣΟΧΗ !!! Μακρυά από κάθε κομματική επαφή και επηρεασμό ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑΤΟΣ.
Η κομματική λογική της πρόταξης του κομματικού συμφέροντος από το κοινωνικό όφελος είναι, ακόμη, αυτή που οδηγεί την ηγεσία κάθε κόμματος σε κάθε κίνησή της.
Και, αυτή η νοοτροπία, είναι η μήτρα του κακού.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου