Αυτοσεβασμός ή ξεπούλημα του εαυτού μας;

Το σημερινό πολιτικό σύστημα της Προεδρευόμενης (ή πριν Βασιλευόμενης) Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι γνωστό σε όλους ότι είναι ένα ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από ολιγάρχες μεγαλοαστούς, οι οποίοι έπαιζαν το ρόλο πληρεξουσίων των υπολοίπων αστών και οι οποίοι μάλιστα δεν έδιναν το δικαίωμα ψήφου σε οικονομικά αδύνατα λαϊκά στρώματα. Είναι ένα πολιτικό σύστημα που στη βάση του δεν έχει τη δημοκρατία, δηλαδή τη δύναμη της ψήφου του απλού πολίτη, αλλά τη δύναμη του πλούτου.
Στη χώρα μας εισήχθη αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Οι τότε επαναστατικές συνθήκες στη χώρα μας, η χρονική πίεση για άμεση εξεύρεση τρόπου άσκησης της εξουσίας και η αδυναμία μελέτης και θέσπισης πολιτικού συστήματος που να ταιριάζει στις ανάγκες της τότε ελληνικής κοινωνίας, ήταν φυσικό να οδηγήσει στην εισαγωγή στη χώρα μας προσωρινά του πολιτικού συστήματος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που επικρατούσε παντού στην Ευρώπη, μετά την άνοδο των αστικής τάξης.
Όπως είπαμε, αυτό το πολιτικό σύστημα για να λειτουργήσει απαιτεί ισχυρή οικονομική τάξη αστών που καταλαμβάνει την εξουσία και νομιμοποιείται μέσα από τους κανόνες της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Όμως στην τότε Ελλάδα, αστοί δεν υπήρχαν. Τη θέση τους κατέλαβαν οι νικημένοι από τον Καποδίστρια τοποτηρητές της τούρκικης εξουσίας, δηλαδή οι κοτζαμπάσηδες οι οποίοι εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και συγκεντρώθηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι κοτζαμπάσηδες λοιπόν, αποτέλεσαν την μεταπελευθερωτική άρχουσα τάξη, όχι όμως με βάση τον τρόπο παραγωγής, όπως οι Ευρωπαίοι αστοί, αλλά με βάση τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας και μέσω αυτής της διανομής του δημοσίου πλούτου προς όφελός των. Δημιουργήθηκε δηλαδή μια νόθα κατάσταση, όπου την εξουσία της χώρας την κατέλαβε μια παρασιτική κοινωνική τάξη, η οποία απομόνωσε και αυτονόμησε το πολιτικό σύστημα σε σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες.
Πολλά μπορούμε να πούμε για τη συνέχεια της ιστορίας για να καταλήξουμε ότι σήμερα δεν έχει αλλάξει καθόλου ο αυτόνομος τρόπος ελέγχου της πολιτικής εξουσίας και της διανομής του δημόσιου χρήματος. Για να γίνει κατανοητό ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα, απλά αναρωτηθείτε γιατί εξακολουθούν να κυβερνούν τον τόπο οι ίδιες πολιτικές οικογένειες για πολλές δεκαετίες, σε αντίθεση με άλλα κράτη;
Αυτό λοιπόν το πολιτικό σύστημα που δεν βασίζεται στη δύναμη της ψήφου του πολίτη αλλά στη δύναμη του πλούτου, παράγει όχι πολιτικούς προσωπικότητες αλλά πολιτικούς ανδρείκελα. Είναι ένα σύστημα απρόσωπο. Είναι ένα πολιτικό σύστημα που δίκαια έχει χαρακτηριστεί πρωθυπουργοκεντρικό και μάλιστα τώρα το ΠΑΣΟΚ θέλει να το μετατρέψει σε αρχηγοκεντρικό, αφαιρώντας από τον πολίτη και αυτή τη δυνατότητα προσωπικής επιλογής του εκπροσώπου του στο Κοινοβούλιο.
Όμως αυτή τη στιγμή η χώρα μας έχει ανάγκη από ένα ανθρωποκεντρικόπολιτικό σύστημα που στο κέντρο του θα έχει τον άνθρωπο πολίτη και τον άνθρωπο πολιτικό. Οδηγηθήκαμε εδώ που οδηγηθήκαμε γιατί κάναμε πέρα την αξία του ανθρώπου και βασιστήκαμε σε απρόσωπες κατασκευές και σήμερα σε κατασκευές life style. Κατεπειγόντως λοιπόν θα πρέπει να έρθει στην επιφάνεια η ανθρώπινη προσωπικότητα μέσα από ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα διαχέει την εξουσία στους υπεύθυνους πολίτες και θα αναδεικνύει υπεύθυνους πολιτικούς.
Το μεγάλο ζητούμενο λοιπόν είναι η "στροφή στον άνθρωπο".
Αυτόν που κρύβουμε μέσα μας, τον οποίο έχουμε παραμελήσει και έχουμε ευτελίσει, πουλώντας τον ως εμπόρευμα στο παζάρι των πολιτικών παρασίτων, γι' αυτό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

hassapis