Γιατί χαίρεται το ΠΑΣΟΚ…

Στις εκλογές του Νοεμβρίου, όταν οι κάλπες μπροστά από τις οποίες θα βρεθούν οι πολίτες, θα αφορούν τα της γειτονιάς τους, τους δήμους και τις Περιφέρειες όλης της χώρας, η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα έχει υπερβεί χρονικά το ψυχολογικό φράγμα του ενός έτους.
Ένας χρόνος ΠΑΣΟΚ λοιπόν. Με την Ελλάδα να βιώνει μια πρωτόγνωρη κοινωνική πραγματικότητα, τουλάχιστον για όσες γενιές δεν έζησαν την Κατοχή από τους ναζί. Άλλες εποχές, άλλα διακυβυβεύματα, άλλοι άνθρωποι, θα πείτε. Προφανώς και έτσι είναι. Ποιος θα το πίστευε όμως πέρσι, τέτοιον καιρό, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μας προέτρεπε να ..."πάμε". Εννοούσε, μακριά από τον Καραμανλή. Σε μια άλλη μορφή διαχείρισης της εξουσίας. Με δεδομένη εκ των προτέρων τη χρηματοδότηση των νέων οραμάτων (θυμάστε το "λεφτά υπάρχουν";).
Η επέλαση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, και κυρίως η εικόνα αποσύνθεσης που παρουσίαζε η ηττημένη Νέα Δημοκρατία, λειτούργησαν ως εφησυχασμός για τον Γιώργο Παπανδρέου. Λέμε για τον ίδιο, γιατί από το ΠΑΣΟΚ… κανείς δεν είχε απαιτήσεις. Κάπως έτσι, έχασε πολύτιμο χρόνο, και αντί να πάρει τα μέτρα που είχε εξαγγείλει στη ΔΕΘ του 2009 ο Καραμανλής, μέτρα σκληρά και με δυσβάσταχτο κόστος, εκείνος μπερδεύτηκε και αποπροσανατολίστηκε, κάπου ανάμεσα στο open.gov (αλήθεια, έχουν όλα τα Νοσοκομεία διοικητές;) και τις δηλώσεις του Γιώργου Παπακωνσταντίνου περί "Τιτανικού". Και φτάσαμε στο να ψάχνουμε γραφεία στην Αθήνα, για να στεγαστεί μόνιμα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η επιχειρηματολογία της Κυβέρνησης, γνωστή: Για την εκτροπή της οικονομίας φταίει ο Καραμανλής. Φταίει όμως; Στον πρώην πρωθυπουργό, μπορεί να καταλογίσει κανείς πολλά. Και η "ενοχή" του στα μάτια της κοινωνίας, έγκειται στο ό,τι ανέχτηκε σκανδαλώδεις συμπεριφορές και καταστάσεις. Στην οικονομία όμως; Δεν τα πήγε καλά, υπό την έννοια ότι παρασύρθηκε από τις ανεδαφικές θεωρίες Αλογοσκούφη περί "ήπιας προσαρμογής", το 2004. Τότε, πανίσχυρος και λαοφιλής, έπρεπε να πατήσει το enter, για να ξεκινήσει η Ελλάδα το ταξίδι προς την Ιθάκη της Εθνικής Αναγέννησης. Δεν το έκανε, έχασε και εκείνος χρόνο, και έφτασε στο σημείο να τον λοιδωρούν. Στην οικονομία όμως, από τη στιγμή που διέγνωσε την έκταση και το βάθος του προβλήματος, έκανε αυτό που έπρεπε: Είπε την αλήθεια, ανέλυσε τα σκληρά μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, και έκανε εκλογές. Ήξερε ότι θα έχανε. Ήξερε όμως και ότι, όντας σε καθεστώς κοινοβουλευτικής ομηρίας και κοινωνικής κατακραυγής, δεν μπορούσε να εφαρμόσει τα μέτρα που χρειάζονταν.
Αυτά τα μέτρα εφαρμόστηκαν τελικά έπειτα από σχεδόν μισό χρόνο. Με σφοδρότητα και κοινωνική αναλγησία. Όχι από την εκλεγμένη Κυβέρνηση του τόπου, αλλά από την τρόικα, στη βοήθεια της οποίας αναγκαστήκαμε να προσφύγουμε. Και το μεγάλο ερώτημα είναι: Αν το ΠΑΣΟΚ εφάρμοζε τα μέτρα που είχε προτείνει ο Καραμανλής την επομένη των εκλογών, θα είχαμε οδηγηθεί στον μηχανισμό της τρόικας; Θα είχαμε απωλέσει την εθνική κυριαρχία μας, όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε; Για σκεφτείτε το, γιατί μάλλον η κοινή λογική γρονθοκοπείται με την ατζέντα επικοινωνιακής παραμόρφωσης της πραγματικότητας, που έχει επιβάλλει η Νέα Αλλαγή. Έξι μήνες είναι ασυγχώρητα μεγάλο διάστημα, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης.
Στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου δεν έσκασε μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Φταίει η Κυβέρνησή του, που δεν έσβησε νωρίτερα, το πολλών μέτρων φυτίλι. Ίσως γιατί αναζητούσαν τον κατάλληλο για να το κάνει, μέσω του… open.gov.
Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ βαδίζει σε αυτοδιοικητικές εκλογές, δηλαδή κάλπες που κατεξοχήν προσφέρονται για παραδειγματική τιμωρία κυβερνήσεων, με… πλατύ, πονηρό χαμόγελο. Όχι μόνο επειδή ορισμένοι βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές στον Αντώνη Σαμαρά, παρουσιάζοντας την εικόνα μιας πολυδιασπασμένης Κεντροδεξιάς. Αλλά και επειδή στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος, στον χώρο που εκτείνεται αριστερά του ΠΑΣΟΚ, εκτυλίσσεται το θέατρο του παραλογισμού.
Ο κατακερματισμός των δυνάμεων της κοινωνικής Κεντροαριστεράς, που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις υποψηφιότητες για την Περιφέρεια Αττικής, επιτρέπει στον Γιώργο Παπανδρέου να πάρει μια βαθιά ανάσα. Αν το βράδυ των εκλογών, το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει υποστεί το πολιτικό ρήγμα που θα το ανάγκαζε να αλλάξει ρότα, οι υπεύθυνοι θα πρέπει να αναζητηθούν σε όλους εκείνους που ακυρώνουν την εθνική αναγκαιότητα για συγκρότηση ..."αντι-ΠΑΣΟΚ" μετώπου.
Πρόκειται γιαπολιτική δολιοφθορά στο μέλλον του τόπου.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ