Αισιοδοξία από πού;

Κατά τη σύσκεψη του προχθεσινού υπουργικού συμβουλίου, όπου συζητήθηκαν διεξοδικά και οριστικοποιήθηκαν (για την ώρα) τα βασικά μεγέθη του Προσχεδίου του Προϋπολογισμού -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- παρά τις επιφυλάξεις πολλών υπουργών, ο πρωθυπουργός εξέφρασε την αισιοδοξία του.
Στις παρατηρήσεις δε υπουργών του, ότι ο Προϋπολογισμός είναι απολύτως αναγκαίο να έχει και μια αναπτυξιακή διάσταση, λέγεται ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου επέμενε ότι το 2011 κύριος στόχος παραμένει ο περιορισμός του ελλείμματος και ότι η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακή τροχιά από το 2012.
Αρα, εμμέσως πλην σαφώς, ο πρωθυπουργός για το 2011 θέλει έναν προϋπολογισμό καθαρά δημοσιονομικής πειθαρχίας με ακόμη σκληρότερη λιτότητα. Και, από τον μεθεπόμενο χρόνο, βλέπουμε και τα αναπτυξιακά.
Τα μεγέθη, βεβαίως, του προσχεδίου είναι μεγέθη του προσχεδίου και όχι του προϋπολογισμού. Τα τελικά μεγέθη του θα διαμορφωθούν στις Βρυξέλλες από την τρόικα. Και τα πραγματικά μεγέθη του θα τα διαμορφώσει η ίδια η ζωή και η κατάσταση, κατά την εκτέλεσή του.
Τα σίγουρα μεγέθη του προϋπολογισμού – και μάλιστα με προσέγγιση εκατοστού – είναι εκείνα που αναφέρονται στο δημόσιο χρέος (θα κυμανθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ γύρω στο 155% και σε απόλυτους αριθμούς γύρω στα 340 δισ. ευρώ), στην ανεργία (η επίσημη -καταγεγραμμένη - ως ποσοστό θα είναι 14,5% και ως απόλυτος αριθμός 728.000 και η πραγματική 1.000.000), στην ύφεση, η οποία εκτιμάται ότι θα κυμανθεί γύρω στο -2,6%, ενώ ακόμη και υπουργοί θεωρούν πολύ αισιόδοξη την εκτίμηση αυτή και στα προσδοκώμενα νέα έσοδα (7 δισ. ευρώ) πολλά από τα οποία θεωρούνται (από αναλυτές) επισφαλή στην είσπραξή τους.
Υστερα από αυτά, δικαιολογημένα, κάθε πολίτης, που γνωρίζει στοιχειώδη αριθμητική, αναρωτιέται από πού αντλεί την αισιοδοξία του ο κ. Γ. Παπανδρέου, την οποία, μάλιστα, δεν εκφράζει μόνο προς τα έξω (και καλά κάνει), αλλά και προς τα μέσα - ακόμη και στους υπουργούς του;
Και, πιο συγκεκριμένα:

• Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι ο πρωθυπουργός όταν παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος 292 δισ. ευρώ και -παρά τα περιοριστικά μέτρα και παρά τη μείωση του ΑΕΠ- μέσα σε δυο χρόνια, θα το έχει ανεβάσει στα 340 δισ. ευρώ ή στο 155% του ΑΕΠ από 115,9% που το πήρε;
• Πόσο αισιόδοξος δικαιούται να είναι ο πρωθυπουργός, όταν ο ένας στους πέντε ενεργούς πολίτες της χώρας του είναι άνεργος και η μία στις τέσσαρες επιχειρήσεις ή έκλεισε ή συρρικνώθηκε ή πηγαίνει για βέβαιο κλείσιμο;
• Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι ο πρωθυπουργός ότι δύναται να αντλήσει νέους πόρους από μια οικονομία που ασφυκτιά και από μια κοινωνία που χειμάζεται, προκειμένου να πληρώνει 15 δισ. ευρώ ετησίως για τόκους του δημοσίου χρέους και ότι δύναται να αντλεί και πόρους για περιορισμό του δημοσίου χρέους στο ανεκτό ποσοστό 60% του ΑΕΠ;
• Και πόσο -τέλος- αισιόδοξος είναι ότι μπορεί μέσα στο 2011 να αντλήσει 7 ακόμη δισ. ευρώ, από μια οικονομία και κοινωνία -στυμμένες λεμονόκουπες- που φυλλορροούν από τα λουκέτα και τη μετανάστευση;

Πολύ θα θέλαμε να συμμεριστούμε την αισιοδοξία του, αλλά, η γενική μαυρίλα δεν μάς το επιτρέπει!
Χρήστος Θεοχαράτος