Μια ακόμη ένδειξη, ότι η ελληνική κοινωνία «εξευρωπαϊζεται» και «εξαμερικανίζεται» έφεραν και οι προχθεσινές Αυτοδιοικητικές Εκλογές: Κατά τα πρότυπα των ευρωπαϊκών κοινωνιών και της αμερικανικής – οι μισοί σχεδόν Ελληνες δεν προσήλθαν στις κάλπες.
Αφησαν, έτσι, την εξουσία να αποφασίζει, ανενόχλητη και απερίσπαστη, γι’ αυτούς – χωρίς αυτούς! Είναι και αυτό, φαίνεται, η αποθέωση της Αστικής δημοκρατίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας, στην εποχή της Νέας Τάξης, όπου κυβερνούν οι Αγορές, μέσω καθορισμένων πολιτικών εκπροσώπων τους – καθορισμένων με ποικίλα κριτήρια:
Αλλοι, επειδή είναι αχθοφόροι ηχηρών ονομάτων, τα οποία εξακολουθούν να έχουν αίγλη σε διάφορα κοινωνικά στρώματα. Αλλοι, επειδή έχουν δώσει «εξετάσεις πίστεως» στο Σύστημα και αρίστευσαν. Αλλοι, επειδή πατρονάρονται από υπερεθνικά κέντρα ισχύος. Αλλοι, επειδή «κατασκευάζονται» από τα επικοινωνιακά μέσα της άρχουσας τάξης. Και κάποιοι άλλοι -αμφισβητίες του συστήματος- ως έσχατες εφεδρείες του…
Βεβαίως, δεν είναι στις προθέσεις μας να μεγαλοποιήσουμε τη δύναμη της ψήφου. Και, βεβαίως, δεν λησμονούμε την κλασική, πια, ρήση, ότι, «αν με τις εκλογές μπορούσε να αλλάξει ένα καθεστώς, σίγουρα το σύστημα θα τις είχε θέσει εκτός νόμου».
Απλώς, με όσα σημειώνουμε, ισχυριζόμαστε ότι στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες και η ψήφος αποτελεί ένα μέσο και ένα όπλο αγώνα, η εγκατάλειψη του οποίου δεν δικαιολογείται από καμιά ιδεολογία ή αντίληψη ή πρακτική, αφού, στις δοσμένες συνθήκες της αντεπανάστασης και της «έννομης βίας» έχει αποκτήσει αύξουσα σημασία.
Αμφιβάλλει, μήπως, κανείς από όλους εκείνους που δεν προσήλθαν στις κάλπες, (κάπου 1.400.000 εκλογείς!), ότι αν είχαν προσέλθει και είχαν ρίξει την ψήφο τους, σήμερα ο πολιτικός χάρτη της χώρας θα είχε τελείως διαφορετική όψη – αφού η χαμένη ψήφος θα είχε ανατρέψει όλους τους συσχετισμούς και όλες τις ισορροπίες;
Αμφιβάλλει, μήπως, κανείς ότι, χωρίς τη θηριώδη αποχή, το ράπισμα προς την κυβέρνηση θα ήταν ηχηρότερο, η συνολική συρρίκνωση του δικομματισμού πιο κατακόρυφη, η άνοδος της συνολικής Αριστεράς μεγαλύτερη και τα μηνύματα του ελληνικού λαού προς τα ευρωατλαντικά κέντρα και προς τους εγχώριους τοποτηρητές τους καθαρότερα και ισχυρότερα;
Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Λαός με την ψήφο του, αν μετείχε σύσσωμος στην εκλογική διαδικασία, θα ευτέλιζε τα εκβιαστικά διλήμματα, θα έδειχνε ότι δεν πτοείται από απειλές και τρόικες, θα φοβέριζε το κατεστημένο και θα δρομολογούσε, αν όχι ανατροπές, τουλάχιστον θετικές για την κοινωνία εξελίξεις;
Αντιθέτως: Η εκτεταμένη αποχή έφερε ένα εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο επιδέχεται πολλές αναγνώσεις και το οποίο επιτρέπει στην εξουσία να το διαβάζει ως «εντολή συνέχισης της πολιτικής της». Αντιθέτως, δηλαδή, η αποχή έστρωσε βούτυρο στο ψωμί μιας Εξουσίας αναποτελεσματικής και αδίστακτης, η οποία πιστεύει ότι οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι και οι συνταξιούχοι, μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τα δικά της και των προκατόχων της –κάπου 400 δισ. ευρώ– με τη λήξη – αν λήξει – του Μνημονίου!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου