Που το πάει η Ντόρα;

Του Δημοσθένη Μαρίνου

Σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως η εμφάνιση της Ντόρας Μπακογιάννη στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό του 2011, καθώς για πολλούς θεωρείται προάγγελος της τακτικής που θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα, στην προσπάθειά της να «ανασάνει» πολιτικά, και να ενδυναμώσει την απήχηση της Δημοκρατικής Συμμαχίας σε κοινωνικά στρώματα, τα οποία την αντικρίζουν μέχρι σήμερα με δυσπιστία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πάλαι ποτέ αντίπαλος του Αντώνη Σαμαρά στη μάχη για τη διαδοχή του Κώστα Καραμανλή, έχει δεχθεί εισηγήσεις να αγκαλιάσει μια «καταγγελτική» ρητορική κατά πάντων, με επαρκείς δόσεις αυτοκριτικής. Με στόχο να αρχίσει να ακούγεται από πολίτες βαθιά πολιτικοποιημένους, οι οποίοι ωστόσο έχουν επιλέξει να μείνουν μακριά από τα δρώμενα, απογοητευμένοι από το σημερινό πολιτικό περιβάλλον.

Έτσι, η Ντόρα Μπακογιάννη ξεκίνησε με μια πολιτική απαξίωση της σημερινής Κυβέρνησης, επιτέθηκε στον Αντώνη Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία, ενώ άγγιξε και την παλιά υπόθεση του Θέμου Αναστασιάδη, που έχει ξεχαστεί πλέον από την επικαιρότητα, επιχειρώντας να δείξει ότι δεν διστάζει να… σηκώσει το χαλί.

Η τακτική της Ντόρας Μπακογιάννη βέβαια φαντάζει υψηλού ρίσκου, από τη στιγμή που η ίδια ήταν επί σειρά ετών στην πρώτη γραμμή της κεντρικής πολιτικής, θεωρείται ωστόσο δύσκολο να καταφέρει να πείσει ότι διαφοροποιείται.

Απ’ την άλλη, το εκλογικό σώμα θυμίζει κινούμενη άμμο, και οι επικοινωνιολόγοι δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν με ασφάλεια πρόβλεψης το πώς ακριβώς θα αντιδράσει σε μια τέτοια τακτική από τη Ντόρα Μπακογιάννη. Γι’ αυτό και η ίδια μοιάζει αποφασισμένη να πάρει το ρίσκο, βλέποντας και τα ποσοστά της Δημοκρατικής Συμμαχίας να κινούνται στα θνησιγενή επίπεδα του 3%.