Ναι, θα τα καταφέρουμε, αλλά με άλλους ηγέτες!..

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
Απορούν οι πολίτες πώς αυτοί οι 156 «μελλοθάνατοι» (πολιτικώς) της κυβερνητικής πλειοψηφίας της Βουλής (της πιο πλούσιας όλων των εποχών) εξακολουθούν να στηρίζουν μια ξενόδουλη εξουσία που έχει ξεπεράσει κάθε όριο δουλοπρέπειας, έχει χάσει την εμπιστοσύνη του λαού και απειλείται με κοινωνική έκρηξη, όπως αποφαίνεται το 84% της κοινής γνώμης.
Ουδέποτε, στα τελευταία 70 χρόνια, η δόλια πατρίδα δοκίμασε τέτοιον κατήφορο και τέτοια δυστυχία όσο επί των ημερών αυτών. Και απορεί κανείς πού στηρίζει ο πρωθυπουργός την παροιμιώδη αυτάρκειά του και τον εφησυχασμό που εμφανίζει προς τα έξω, την ώρα που ο λαός του λίγο θέλει για να μετατρέψει το «κίνημα των διοδίων» σε πανελλαδική εξέγερση...
Γιατί; "Λίγο θέλει"; Διότι γδέρνεται ανηλεώς κάθε μέρα και περισσότερο. Και διότι, με περιτύλιγμα τις «διαρθρωτικές αλλαγές» (αναγκαίες προ πολλών ετών οι περισσότερες), ρίχνει βάναυσες βουρδουλιές στις πλάτες των πολιτών. Θηριώδεις είναι οι αυξήσεις του Ιανουαρίου στα εισιτήρια, στα διόδια, στα καύσιμα, στο ρεύμα, στο ψωμί. Αγριες, ώς και 40%, οι μειώσεις μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων. Πρωτοφανείς οι απολύσεις (με την επίσημη ανεργία στο 13,5%), αναρίθμητα τα «λουκέτα». Ασήκωτο το κόστος των απεργιών. Και -το χειρότερο όλων- ομαδική φυγή δεκάδων χιλιάδων νέων πτυχιούχων στο εξωτερικό!..
Σε ποιά χώρα της περιβόητης «ευρωζώνης» οι πολιτικοί, ιδίως των κομμάτων εξουσίας, μένουν θεόκλειστοι «κατ’ οίκον» ή μεταμφιέζονται από φόβο μη λιντσαριστούν, όπως ο δυστυχής Χατζηδάκης; Σε ποια χώρα οι ένστολοι (αξιωματικοί, φαντάροι, αστυνομικοί) δεν τολμούν να βγουν στον δρόμο με τη στολή τους, φοβούμενοι τους λαθρομετανάστες και τους εγχώριους «μαλλιάδες»; Σε ποια χώρα οι νοικοκυραίοι μεγάλων συνοικιών ξεσπιτώνονται γιατί δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν; Σε ποια χώρα ψηφίζονται νόμοι που αχρηστεύονται αμέσως, όπως αυτός ο γελοίος αντικαπνιστικός; Σε ποια χώρα η εγκληματικότητα έχει πάρει τόσο εφιαλτικές διαστάσεις, όπως στην άτυχη Ελλάδα;
Αλλά και σε ποιά χώρα ο πρωθυπουργός κλωθογυρίζει με το πανάκριβο προεδρικό τζετ από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, αποσπώντας συχαρίκια από τους αυθέντες της ευρωκρατίας πως τάχα επέδειξε «υποδειγματική τόλμη» (πού, όμως; Στο... άγριο μαστίγωμα του λαού;); Διότι εκείνο που έδειξε ήταν η τυφλή δουλοπρέπεια στα όρντινα της τρόικας και των Μνημονίων της.
Για να ρίχνει, δε, άφθονη στάχτη στα μάτια του υπνωτισμένου πολίτη, κάνει προσφάτως και τα... ξαφνικά του: στέλνει τους μισούς υπουργούς του στο Ισραήλ (τι να κρύβουν άραγε αυτές οι στημένες αγάπες με τον Νετανιάχου και οι προσποιητές αγριάδες με τον Ερντογάν;). Οπως επίσης παρεμβαίνει (ω, του θαύματος!) στη δικαστική διαμάχη Ιταλίας -Γερμανίας, για ποιο λέτε; Για το δικό μας Δίστομο, που το είχαν ξεχασμένο αμφότερα τα κόμματα επί μισό αιώνα!!! Ενώ σιωπά για τα 162 δισ. ευρώ που μας χρωστά σε επανορθώσεις η πατρίδα της Μέρκελ.
Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα, με τον ισχυρότερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, η Ελλάδα με το μεγαλύτερο τουριστικό ενδιαφέρον στον πλανήτη, η Ελλάδα με τον εξυπνότερο λαό και τους ικανότερους επιχειρηματίες (ένας από αυτούς που ξεχωρίζει, αποδεκτός ακόμη και από τον Περισσό, θα μπορούσε ίσως να ξαφνιάσει το σύστημα, αλλά δεν το αποφασίζει - «με ποιους;», αναρωτιέται...) θα κληθεί αύριο-μεθαύριο να τα βγάλει μόνη της πέρα!
Πώς; Είτε επαναστατώντας για πέμπτη φορά στα 180 χρόνια της νεότερης ιστορίας της, είτε σκύβοντας υπομονετικά το κεφάλι για άλλα «400 χρόνια», είτε αναδεικνύοντας μια νέα σφριγηλή ηγεσία με τα εντιμότερα και ικανότερα στελέχη του πολιτικού φάσματος, διαλεγμένα ίσως από την προσωπικότητα που θα ευλογήσει ο... καλός θεός της Ελλάδας. Ο Έλληνας θεός, όχι ο Γάλλος ούτε ο Αγγλος ούτε ο Αμερικανός. Γιατί, εδώ που τα λέμε, δεν πάει άλλο: Τέρμα στις εργολαβίες των νοικιασμένων πρωθυπουργών, τέρμα και στα... δαχτυλίδια διαδοχής αρχηγών...