Με το θάρρος της γνώμης.

 Του Γιώργου Κρανά

π. Δημάρχου Δήμου Παμβώτιδας Ιωαννίνων.

Ως ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης δεν μπορώ να μη σχολιάσω την μη συμμετοχή του πρωτοκλασάτου μέλους της παράταξης "Νέα Γιάννενα", και μάλιστα πλειοψηφίσαντος κατά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές , κ. Μωυσή Ελισάφ στην Εκτελεστική Επιτροπή της νέας Δημοτικής Αρχής.

Μωυσής Ελισάφ

Πράγματι, είναι απορίας άξιο γιατί ο κ. Ελισάφ, η ψυχή της παράταξης, άνθρωπος με διοικητικές ικανότητες και αυτοδιοικητική εμπειρία, προτίμησε τη θέση του Πανεπιστημιακού Καθηγητή και Διευθυντή της Β’ Παθολογικής Κλινικής που κατέχει, αντί να αφοσιωθεί, απερίσπαστος από τα επιστημονικά του καθήκοντα, ενεργά στην επίλυση των συσσωρευμένων και οξυμένων προβλημάτων του Δήμου, μια και ο νομοθέτης, πολύ σοφά, χορηγεί στους Δημάρχους, Αντιδημάρχους & Προέδρους Δημ. Συμβουλίων υποχρεωτική ειδική άδεια απουσίας από τις επαγγελματικές τους ασχολίες με την υψηλότερη πάγια αντιμισθία, προκειμένου να ασκήσουν απρόσκοπτα τις ουσιαστικές τους αρμοδιότητες.

Οπωσδήποτε ο κ. Ελισάφ γνώριζε από πριν το νόμο. Γνώριζε ότι υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην άσκηση των επιστημονικών του καθηκόντων και στην ανάληψη αξιώματος, επιπέδου Προέδρου και Αντιδημάρχου.

Τότε, εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς:

Γιατί ζήτησε την ψήφο των συνδημοτών του; Γιατί έστρεψε τις πλάτες του στις χιλιάδες ψηφοφόρους που τον τίμησαν με την ψήφο τους και τον εξέλεξαν πρώτο δημοτικό σύμβουλο; Μήπως, λίγο πριν την ανάληψη αξιωμάτων, σε μια κρίση αυτοσυνειδησίας συνειδητοποίησε ότι ήταν ακατάλληλος για ανάληψη τέτοιων ευθυνών, αφού σύμφωνα με δημοσίευμά του στις 13 του περασμένου Οκτώβρη δικαιολογημένα υποστήριζε ότι: "...όταν στις θέσεις παραγωγής, αγαθών ή υπηρεσιών – δεν έχει σημασία- τοποθετούνται ακατάλληλοι, το πρώτο που πλήττεται είναι η ίδια η παραγωγή. Μαζί όμως πλήττεται και κάθε είδος εμπιστοσύνης μας προς τους άλλους...";

Μήπως, μπροστά στις ώρες ευθύνης, ενέδωσε στο χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας, το οποίο έμμεσα στηλίτευε: Η αποθέωση του ατομικισμού και το σύνθημα ο "σώζων εαυτόν σωθήτω";

Λησμόνησε τόσο γρήγορα αυτά που έγραψε: "...Πρέπει, σήμερα κιόλας, τώρα που φτάσαμε ένα βήμα πριν τη άβυσσο να ξεκινήσουμε να υφάνουμε ένα νέο δίχτυ κοινωνικών σχέσεων, ένα νέο κοινωνικό ιστό, όπως λέγεται. Και μαζί να τον υφάνουμε με τις λησμονημένες αξίες του αλτρουισμού, της αλληλεγγύης, ακόμα και της θυσίας. Το οφείλουμε στον εαυτό μας. Το οφείλουμε στις γενεές που έρχονται και που ανερώτητα τις έχουμε καταχρεώσει...";

Και θα πρόσθετα και της αποφυγής του κάθε αποκλεισμού που αποτελεί μια μορφή ιδιότυπης ρατσιστικής αντίληψης, ιδιαίτερα του υποψήφιου αυτοδιοικητικού, μια και του αποστερεί τον φυσικό του κριτή που είναι η ετυμηγορία του πολίτη.

Άραγε, είναι διατεθειμένος να προσφέρει και ποια μπορεί να είναι η προσφορά του, σε περίοδο τέτοιας οικονομικής κρίσης, στην προώθηση του νεοελληνικού ορθοδόξου πολιτισμού μας ως επικεφαλής του Πνευματικού Πολιτιστικού Κέντρου Ιωαννιτών; (Υπόψη ότι τα αριστουργήματα της Ακρόπολης οικοδομήθηκαν, όταν η Αθήνα βρισκόταν στο απόγειο της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης).

Ίσως θα αντέλεγε κανείς πως είναι πιο χρήσιμος στον τομέα της Υγείας και όχι στο Δήμο. Το επιχείρημα αυτό είναι έωλο και δε βρίσκει έρεισμα στο προεκλογικό κάλεσμα για συσστράτευση των πολιτών στην υποψηφιότητά του, αφού είναι γνωστό ότι η Χώρα μας διαθέτει πληθώρα ικανών επιστημόνων, στερείται όμως ικανών και έντιμων πατριωτών πολιτικών.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο δημ. σύμβουλος είναι και λαμπρός επιστήμονας και ικανός να συνεισφέρει στο μεγάλο έργο της ανατροπής του κλίματος απαξίωσης του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της ανάδειξής του ως πυρήνα ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, ως θεμελιώδη εγγυητή κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής. Γι' αυτό τον χρειάζεται περισσότερο ο Δήμος παρά η Κλινική.

Ας ελπίσουμε ότι θα αναθεωρήσει τη στάση του και θα δοθεί απερίσπαστος στην υπηρεσία των δημοτών, μια και η ηθική επαναθεμελίωση της πολιτικής επιτάσσει την πλήρη απασχόληση σε επίπεδο αξιώματος. Άλλωστε, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Νομοθέτης "δυο καρπούζια στη ίδια μασχάλη δε χωράνε".