Του Νίκου ΚοτζιάΗ χειρότερη και πλέον ανεύθυνη βία είναι η τυφλή βία – ιδιαίτερα επικίνδυνη, αν αυτή προέρχεται από το κράτος. Όταν, δηλαδή, η κυβέρνηση επικαλείται την ανάγκη προάσπισης της νομιμότητας, ενώ, ταυτόχρονα, την επιβάλλει με την παραβίαση του δικού της νόμου...
Κράτος δικαίου ονομάζουμε το κράτος εκείνο που καθοδηγείται, δεσμεύεται και πράττει στη βάση του νόμου. Η κατάργηση αυτού του προσώπου του κράτους σημαίνει την εγκατάλειψη ακόμα και του χομπσιανού κράτους ασφάλειας και την επιστροφή σε συνθήκες ζούγκλας. Τα πρόσφατα επεισόδια, μετά τη διαδήλωση της περασμένης Τετάρτης, συνιστούν δείγμα ενός κράτους που δεν σέβεται τη δική του διακηρυγμένη ηθική και τους νόμους που εκείνο επικαλείται προκειμένου να ασκήσει βία. Η άσκηση τέτοιας βίας δεν είναι μόνο απορριπτέα, αλλά και επικίνδυνη, διότι αποτελεί τη δημόσια και παρατεταμένη εγκατάλειψη του κράτους δικαίου. Μια τέτοια εγκατάλειψη φέρνει, όμως, αντιδράσεις που κάθε άλλο παρά συντεταγμένες θα είναι.
Ορισμένοι αναλυτές αναρωτιούνται αν η βία που ασκήθηκε από πλευράς των συντεταγμένων οργάνων / κατασταλτικών μηχανισμών του ελληνικού κράτους είναι αποτέλεσμα κυβερνητικής θέλησης ή μηχανισμών που υπονομεύουν τη σημερινή κυβέρνηση. Το γεγονός είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, η εγκατάλειψη του κράτους δικαίου σημαίνει την εγκατάλειψη των κανόνων της δημοκρατίας. Ιδιαίτερα του κανόνα της αναλογικότητας στη χρήση των μέσων και της χρηστής χρήσης αυτού του κανόνα. Από πολιτικής, δε, πλευράς, σε ένα βαθμό και από μια συγκεκριμένη σκοπιά, είναι αδιάφορο αν η παραβίαση των κανόνων έγινε με υπόδειξη της κυβέρνησης ή ενάντια στις υποδείξεις της. Στην πρώτη περίπτωση, η τελευταία έχει ειδικές πολιτικές ευθύνες, οι οποίες πρέπει να της καταλογιστούν. Στη δεύτερη –την οποία και θεωρώ πιθανότερη–, επιβεβαιώνεται η θέση που είχα διατυπώσει ήδη ένα χρόνο πριν, ότι, δηλαδή, κάτω από την κυβέρνηση έχει δημιουργηθεί ένα παράλληλο σύστημα, το οποίο ελέγχει ουσιαστικά την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Αν αυτό συμβαίνει και ως προς το ζήτημα των σωμάτων ασφαλείας, τότε υπάρχει μείζον δημοκρατικό πρόβλημα και η ανικανότητα της κυβέρνησης να το επιλύσει μετατρέπεται σε κίνδυνο.
Το πρόβλημα δημοκρατίας και κράτους δικαίου που διαπίστωσε όποιος είδε τα βίντεο από τους ξυλοδαρμούς στην οδό Πανεπιστημίου πριν από οχτώ ημέρες γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, διότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να υπονομεύσει τη λειτουργία των δημοκρατικών μαζικών κινημάτων, όπως είναι τα συνδικάτα και η εικόνα της αντιπολίτευσης από τα αριστερά, φτάνοντας ακόμα και σε παραλογισμούς – αστυνομικοί που πάνε στο νοσοκομείο της Νίκαιας να πάρουν καταθέσεις από άτομα τα οποία μόλις χειρουργούνται... Το αποτέλεσμα δεν θα είναι, ως νομίζουν μερικοί, να διαλυθεί η λαϊκή αντίσταση. Απεναντίας...
Όσο η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική που ακολουθεί και αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά στις κριτικές που της γίνονται, τόσο περισσότερο οδηγεί το αυθόρμητο κίνημα, το οποίο έρχεται, επιταχυνόμενα σε δύο επικίνδυνες ατραπούς, πρώτον στην αγκαλιά ακροδεξιών κινημάτων –που εκείνη δείχνει να τα αντιμετωπίζει με μεγάλη ανεκτικότητα, σε αντίθεση με τον τρόπο με τον οποίο καταγγέλλει την Αριστερά–, ενώ, δεύτερον, η υπόσκαψη του κύρους του μαζικού κινήματος γεννά ανεξέλεγκτη βία –όπως φάνηκε με τους πρόσφατους τραυματισμούς στη λαϊκή αγορά των Εξαρχείων–, η οποία προμηνύεται καταστροφική για τον τόπο.
Αλλά πού να το καταλάβει η κυβέρνηση; Πολλά μέλη της, «νεοσσοί» στην πολιτική, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει κοινωνικό συμφέρον και ακόμα λιγότερο το τι είναι ένα κοινωνικό κίνημα – το συνειδητό, το αυθόρμητο, το βίαιο σε αυτό..
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου