Συναίνεση ή Συνενοχή;

Γράφει ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Στα δελτία ειδήσεων, στα εκατοντάδες άρθρα έγκριτων και μη δημοσιογράφων, πολιτικών αναλυτών και στα λόγια πληθώρας βουλευτών αναφέρεται μετ’ επιτάσεως η ανάγκη συναίνεσης. Συναίνεσης όχι μόνο σε μια δέσμη μέτρων αναγκαίων για τη διοικητική μεταρρύθμιση και το δημοσιονομικό έλεγχο, αλλά δυστυχώς και σε πολλά άλλα, συνταγματικά και μη, λογικά και μη, σε βάρος της πατρίδας.

Είναι να αναρωτιέται κανείς, πώς εννέα στους δέκα από όλους αυτούς που τη ζητούν, επί 30 χρόνια τώρα δεν είχαν καθόλου τη λέξη αυτή στο λεξιλόγιό τους. Και τη χρησιμοποιούν μόνο τώρα, όταν τα Μνημόνια 1, 2 κλπ λόγω της προφανούς και πανθομολογούμενης αποτυχίας τους χρειάζονται αφενός ένα «αρωματικό σπρέι» για να καλύψει την κακοσμία τους (όπως είναι γνωστόν, τα πτώματα βρωμάνε και όπου πέρασε μνημόνιο μόνο πτώματα άφησε και το σπρέι απλά καλύπτει την κακοσμία, δεν μπορεί να τη διαλύσει) και αφετέρου ένα «στρώμα για δυο» (ή και περισσότερους) για «μοιραστούν το μερίδιο της ευθύνης». Και είναι ακόμα πιο περίεργο που ρωτάνε αυτοί που έχουν την πλειοψηφία των μέσων μαζικής αποχαύνωσης και αυτοί που ελέγχουν απόλυτα εδώ και 30 χρόνια τους συνδικαλιστοπατέρες, τους τηλεοπτικούς «παραθυράκηδες»  και τους κατ’ επάγγελμα διαδηλωτές.

Θα μπορούσαν ίσως να τη θυμηθούν πέρσι το Φλεβάρη, προ Μνημονίου, όταν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης την προσέφερε για να αποφύγουμε το Μνημόνιο, θα μπορούσαν να τη θυμηθούν έστω και λίγο μετά το Μνημόνιο, όταν τους έδωσε εναλλακτικές για την εισροή χρημάτων από αναπτυξιακά μέτρα και αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας  για να μη γίνουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις ούτε αύξηση φόρων και ΦΠΑ.

Όμως τότε οι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ την αρνήθηκαν με σθένος, γιατί εκείνοι κέρδισαν τις εκλογές, εκείνοι έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εκείνοι έχουν το δικαίωμα και την ευθύνη των αποφάσεων. Και τον ειρωνεύτηκαν ότι δήθεν είναι αδύναμος εσωκομματικά και πολιτικά. Και έλεγαν τις προτάσεις του παραμύθια και τον αποκαλούσαν «χάρυ πότερ».

Πήραν λοιπόν μόνοι τους την ευθύνη των επιλογών. Επέλεξαν να ψηφίσουν νόμο που δίνει περισσότερα δικαιώματα στους μετανάστες (παράνομους και μή) από ότι στους αυτόχθονες πολίτες αυτής της χώρας. Και τους έδωσαν και ιθαγένεια, δικαίωμα ψήφου και διαμόρφωσης του εκλογικού αποτελέσματος και της θλιβερής καθημερινότητας, ειδικά στα αστικά κέντρα.  Επέλεξαν μόνοι τους να μας οδηγήσουν σε ένα Μνημόνιο διάλυσης του κοινωνικού ιστού, ύφεσης της οικονομίας, τραγικής μείωσης του ΑΕΠ, αρνητικής ανάπτυξης, φορομπηχτικής πολιτικής μαστιγώματος της μεσαίας και μικρομεσαίας τάξης και ποινικοποίησης της ιδιοκτησίας (τα δύο τελευταία τα επέλεξαν 3 μήνες προ Μνημονίου με το ιδεοληπτικό τους φορολογικό νόμο).

Τα επέλεξαν μόνοι τους όλα αυτά που μας έχουν φέρει κατάθλιψη και φόβο. Τα επέβαλαν με κάθε μέσο πίεσης της κοινής γνώμης. Και τώρα που απέτυχαν σε όλα, τώρα που οι μετανάστες σκοτώνουν  αδιακρίτως και δίνουν δικαίωμα στους χρυσαυγήτες να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και να υποκαθιστούν τα όργανα της έννομης τάξης, τώρα που ακόμα και οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μαζί με κάθε οικονομικό αναλυτή ομολογούν την πλήρη αποτυχία του Μνημονίου και τα αδιέξοδα στα οποία μας έφερε, τώρα θέλουν συναίνεση; Συναίνεση σε τι;  Στα λάθη τους; Στις ιδεοληπτικές τους παρωπίδες; Στον κατήφορο που μας οδήγησαν και στο γκρεμό που θέλουν να μας σπρώξουν;

Αυτό δεν είναι συναίνεση, αυτό είναι συνενοχή.

Γιατί είναι ένοχοι αυτοί που αλλοίωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών δίνοντας δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες αδιακρίτως. Είναι ένοχοι αυτοί που έδωσαν άλλοθι σε κάθε πικραμένο όπου γής να προσπαθεί  από τα Ελληνικά σύνορα να μπει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Είναι ένοχοι αυτοί που δεν προστατεύουν τον έλληνα πολίτη και την περιουσία του, και αντ’ αυτού προτιμούν να μιλούν πάντα και μόνο για τα δικαιώματα των άλλων, προσφέροντας την κοινωνία «στο πιάτο» των ακραίων στοιχείων. Είναι ένοχοι αυτοί που ποινικοποιούν την ιδιοκτησία και την επιχειρηματικότητα, που φορολογούν αδιακρίτως και δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία στον πολίτη. Είναι ένοχοι αυτοί που παραδίδουν στα ξένα συμφέροντα, στην κερδοσκοπία και στην επεκτατικότητα γειτόνων και άλλων την εξουσία που για τέσσερα χρόνια τους εμπιστεύτηκε ο λαός.

Ας γίνει σαφές σε όλους ότι το Μνημόνιο (ή και το Μνημόνιο 2 αν ψηφιστεί) είναι νόμος του κράτους γιατί ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία (και τα εξαπτέρυγά της) στη Βουλή. Όμως δεν έχει συνταγματική ισχύ, δεν ψηφίστηκε με την προβλεπόμενη πλειοψηφία και άρα ανά πάσα στιγμή αλλάζει ή και καταργείται όπως και κάθε άλλος νόμος.  Επίσης το Μνημόνιο, όπως και ο μεταναστευτικός νόμος και ο Καλλικράτης και ο φορολογικός νόμος, δηλαδή τα βασικά έργα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ , είναι αποτέλεσμα λάθος πολιτικής επιλογής, για την οποία βαρύνονται μόνον όσοι τις ψήφισαν και τις στηρίζουν και όχι όλοι ανεξαιρέτως. Στα  λάθη του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν είναι υποχρεωμένος και δεν πρέπει να συναινέσει. Και εν πάση περιπτώσει, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Τη λύση ας τη δώσει (κι από ότι φαίνεται σύντομα θα κληθεί να τη δώσει) ο κυρίαρχος ελληνικός λαός.