Μεθοδεύσεις εις βάρος της χώρας.!

Του Νίκου Κοτζιά

Η κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει μια σειρά μεθόδων προκειμένου να διαμορφώσει και προωθήσει τις πολιτικές επιλογές της.

Το σύνολο αυτών έχει φέρει τη χώρα σε χειρότερη θέση από εκείνη όπου βρισκόταν έναν χρόνο πριν. Εχουν οδηγήσει σε σαφή υποχώρηση της θέσης της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα συνολικά, και σε εκείνο της Ε.Ε. ειδικότερα. Η κυβέρνηση στηρίζεται σε νεοφιλελεύθερες συνταγές και αυτό είναι η αιτία που η χώρα οδηγήθηκε στην κρίση και ο λόγος που δεν μπορεί να βγει από αυτήν. Πρόκειται για συνταγή που μόνο δεινά έφερε στον τόπο και έχει εγκαταλειφθεί ακόμα και από τους αγγλοσάξονες γονείς της. Για μια συνταγή η οποία απαιτεί, στο όνομα των αγορών, την εγκατάλειψη της ουσίας της πολιτικής, ενώ αποσυνδέει την ανάπτυξη από την αποπληρωμή των χρεών.

Η κυβέρνηση όχι μόνο έχει μπει σε λάθος βάρκα με καταστροφικό δρομολόγιο, αλλά αρμενίζει και με τρόπο ακραία προβληματικό. Αντικατέστησε την πολιτική πρακτική με τη λογιστική και το πολιτικό σχέδιο με την επικοινωνία. Με αυτό τον τρόπο άδειασε τις ίδιες τις επιλογές της από κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση. Εγινε η ίδια παράγοντας παραγωγής και επιτάχυνσης «κρισιακών» φαινομένων. Η απόσυρση κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες εξαιτίας όσων στήνουν το «βρόμικο 2011» αποτελεί έναν πολύ ανησυχητικό παράγοντα κρίσης. Ο χειρότερος δρόμος κατάρρευσης της οικονομίας είναι, όπως έδειξε και το 1929-1932, ο πανικός.

Η κυβέρνηση, προκειμένου να προωθήσει την πολιτική εκχώρησης του ελληνικού δημόσιου πλούτου σε φτηνές τιμές, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο ήταν να αποδεχθεί ο ελληνικός λαός κάτι τέτοιο, έφτασε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού με τη χρήση επικοινωνιακών μέσων, ψυχολογικού εκβιασμού και φόβου. Μεγάλο μέρος των καταθετών, επειδή πίστεψαν την κυβέρνηση, έτρεξαν πανικόβλητοι να αποσύρουν δισεκατομμύρια καταθέσεων. Η κυβέρνηση, στο όνομα του κινδύνου κατάρρευσης που ανεύθυνα προέβαλε, δημιούργησε με δική της ευθύνη κλίμα χρεοκοπίας. Το έκανε στις αρχές του 2010. Το έκανε την προηγούμενη εβδομάδα. Πρέπει να τη σταματήσουμε ώστε να μην το ξανακάνει. Αν το επαναλάβει, τότε ο κίνδυνος πιθανώς να μην είναι ανατρέψιμος.

Ο πυρήνας της κυβέρνησης, το γράφω από το Νοέμβριο του 2009, δεν είχε πρόθεση να διαπραγματευθεί, αλλά και ούτε χρησιμοποίησε προσωπικό που μπορεί να κάνει διαπραγματεύσεις. Οσο περισσότερο, όμως, κατέβασε τα χέρια στο εξωτερικό τόσο περισσότερο σκλήραινε τη στάση της στο εσωτερικό. Σκληρή στους αδύναμους, παραδομένη στους ισχυρούς. Δεν διαπραγματεύθηκε στο εξωτερικό, κηρύσσοντας γενική υποχώρηση. Δεν διαπραγματεύθηκε στο εσωτερικό, παραβιάζοντας αλαζονικά δημοκρατικές διαδικασίες. Εντέλει, έφτασε στο να εκβιάζει. Οχι μόνο την κοινωνία και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά, και αυτή ήταν η κύρια στόχευση, τους διαφωνούντες βουλευτές στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ καθώς και τον κόσμο του.

Η κυβέρνηση, με την αυξανόμενη ανοχή της Ν.Δ., δεν επιδιώκει μια πραγματική πολιτική συνεννόησης που να είναι κοινωνικά δίκαιη. Αντίθετα προβάλλει τη συναίνεση ως ένα εργαλείο εκβιασμού στηριγμένο σε ψέματα. Αφού μετέτρεψε την κρίση ελλειμμάτων σε κρίση χρέους και στη συνέχεια την οικονομική κρίση σε πολιτική κρίση, τείνει να την καταστήσει πνευματική και ηθική κρίση. Να τη μετατρέψει, με επικοινωνιακούς εκφοβισμούς, από μια κρίση κύκλου και διαρθρωτικών προβλημάτων σε μακρόχρονη εθνική κρίση. Και αυτό δεν πρέπει να συμβεί.