Οι "έφεδροι" δεν είναι ...νούμερα, είναι άνθρωποι.!

H εργασιακή εφεδρεία είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία. Η τρόικα άρχισε να βάζει επί τάπητος το θέμα των απολύσεων με στόχο τον δραστικό περιορισμό του Δημοσίου, τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο. Βέβαια, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ...
Πόουλ Τόμσεν είχε μιλήσει για απολύσεις στο Δημόσιο, σχεδόν αμέσως μετά το πρώτο Μνημόνιο, δηλαδή πριν από 18-19 μήνες αλλά τότε οι διαψεύσεις έπεσαν βροχή…
Ο Αντώνης Σαμαράς, προκειμένου να μη γίνουν απολύσεις, κατέθεσε ένα σχέδιο εργασιακής εφεδρείας όταν παρουσίασε το πρόγραμμα της ΝΔ για την επανεκκίνηση της οικονομίας «Ζάππειο 2″, τον Μάιο. Στην ουσία πρόκειται για άδεια μετ’ αποδοχών που από πολλούς θεωρείται πρόκληση την ώρα που φορολογείται ακόμη και ο πολίτης που έχει εισόδημα 380 ευρώ. Το σκεπτικό της ΝΔ είναι ότι περισσότερο στοιχίζει στο κράτος ένα απολυμένος δημόσιος υπάλληλος παρά ένας που παίρνει τον βασικό μισθό και κάθεται σπίτι του.
Πώς έκαναν τους υπολογισμούς στη Συγγρού δεν ξέρω, θα τους εξηγήσουν υποθέτω στη συνάντηση που θα έχουν με τη τρόικα. Πάντως, δεν απαντούν στο βασικό αίτημα των δανειστών για περιορισμό του κράτους (όχι μόνο σε κόστος αλλά και σε αριθμό εργαζόμενων) και σαφώς χαϊδεύουν αυτιά.
Την πρόταση της εργασιακής εφεδρείας, αν και πολύ «κουρεμένη», την υιοθέτησε και η κυβέρνηση Παπανδρέου. Αναγκάστηκε, μάλιστα, να την συμπεριλάβει στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το οποίο ρητά προβλέπει ότι δεν μπορεί να παραταθεί πέραν του ενός έτους (ενώ η ΝΔ ζητάει τη χρονική παράταση της και για μικρότερες ηλικίες)…
Χιλιάδες δημοσιεύματα και ρεπορτάζ έγιναν τους τελευταίους μήνες για την εργασιακή εφεδρεία που είναι απόλυση με προειδοποίηση. Ο ένας υπουργός άνοιγε το παράθυρο των απολύσεων και ο άλλος το έκλεινε. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ απειλούσαν ότι δεν θα δεχθούν και δεν θα ψηφίσουν (όπως κάνουν συνήθως και μετά κάνουν πίσω). Οι πράσινοι συνδικαλιστές (μαζί με τους γαλάζιους, βεβαίως ) προειδοποιούσαν με casus belli. Υπουργικά συμβούλια, κυβερνητικές επιτροπές, διϋπουργικές συσκέψεις συζήτησαν επί ώρες το καυτό θέμα. Σε θρίλερ μετατράπηκε και το νούμερο όσων θα ενταχθούν σε εργασιακή εφεδρεία. Θα είναι 30.000, όπως είπε ο Ρέππας; Θα είναι 70.000, όπως εκτίμησε ο Πάγκαλος; Θα είναι 50.000, όπως βγαίνει από άλλους υπολογισμούς βάσει ποσοστών που ανακοινώθηκαν (10%, 20% κλπ);
Λόγια, λόγια, λόγια. Πράξη καμία, σχέδιο ουδέν. Ή μάλλον, ναι, υπήρξαν κάποιοι ελάχιστοι δημόσιοι υπάλληλοι, στους οποίους έγιναν μετατάξεις γιατί κρίθηκαν υπεράριθμοι προκειμένου να καλύψουν κενά σε άλλα υπουργεία. Και, εκεί όμως, σκοτώνουν μυίγες (π.χ υπουργείο Πολιτισμού) γιατί ούτε ο νέος τους εργασιακός χώρος είχε ένα σχέδιο υποδοχής και αξιοποίησης…
Μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση, έφτασε όχι το «παρά πέντε» αλλά το «και πέντε». Η τρόικα το έβαλε με τη μορφή τελεσιγράφου «ή παίρνετε αποφάσεις για απολύσεις τώρα ή 6η δόση δεν βλέπετε» και άρχισε το νέο επεισόδιο στο σήριαλ.
Ο Βενιζέλος ζήτησε από 151 οργανισμούς τις προτάσεις τους για το 10% του προσωπικού τους που θα έπρεπε να τεθεί σε εργασιακή εφεδρεία. Οι περισσότεροι απάντησαν, αλλά είναι άγνωστο τι πρότειναν και τι αποφασίστηκε σε κεντρικό κυβερνητικό επίπεδο (αν αποφασίστηκε). Κάποιοι αντέδρασαν αρνητικά γυρνώντας την πλάτη. Υπήρξαν και πρόεδροι οργανισμών που είχαν διοριστεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου, (προφανώς για να εφαρμόσουν την πολιτική της καλύτερα απ’ ό,τι θα έκανε ένας Νεοδημοκράτης), οι οποίοι ζήτησαν όχι μόνο να μη μπει κανείς σε εργασιακή εφεδρεία αλλά να γίνουν και… προσλήψεις από το χρεοκοπημένο κράτος!
Ταυτόχρονα άρχισε και ένας πόλεμος νομικών επιχειρημάτων κατά πόσο είναι συνταγματική ή όχι η εργασιακή εφεδρεία.
Ερώτηση “αφελούς” πολίτη: Ούτε αυτό δεν είχαν μελετήσει τόσους μήνες που το θέμα είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας;
Δύο συνταγματολόγους έχει η κυβέρνηση και διακεκριμένους όταν ασκούσαν το επάγγελμα, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Ανδρέα Λοβέρδο. Μέχρι πρόσφατα ήταν στις τάξεις της ένας ακόμη εξαίρετος νομικός, ο Χάρης Παμπούκης (που παραιτήθηκε)…
Χθες το υπουργικό συμβούλιο έδωσε το πράσινο φως γαι το πρώτο κύμα απολύσεων – αποχωρήσεων μέσω της εργασιακής εφεδρείας.

Παραμένει, όμως, και πάλι άγνωστο: 

• Πόσοι βρίσκονται στον προθάλαμο της σύνταξης και σε ποια πόστα, υπουργεία, οργανισμούς κλπ, δεδομένου ότι θα προηγηθούν.
• Ποιοί οργανισμοί θα κλείσουν πρώτοι (γιατί και αυτό το σχέδιο έμεινε στο επίπεδο εξαγγελιών), παρά το γεγονός ότι και το δικό τους προσωπικό θα προηγηθεί στην εργασιακή εφεδρεία.
• Με τι άλλα κριτήρια θα αξιολογηθούν οι οδεύοντες σε εργασιακή εφεδρεία και πόσο αντικειμενικά θα είναι αυτά.
• Τι ρυθμίσεις θα απαιτηθούν για να ξεπεραστεί η αντισυνταγματικότητα και πολλά άλλα.

Το παρελθόν έδειξε ότι όσες αποφάσεις –δηλαδή οι περισσότερες- παίρνονται κάτω από ασφυκτκή πίεση και στενά χρονοδιαγραμμάτα, οδηγούν στις πλέον επώδυνες «λύσεις», όχι μόνο για τους δημόσιους υπαλλήλους αλλά για όλους τους πολίτες (εκτός από τους κατέχοντες). Το ίδιο έργο φαίνεται να ανεβαίνει και τώρα. Μόνο που οι «σεναριογράφοι» ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό. Ότι δεν μιλάμε για νούμερα. Μιλάμε για ανθρώπους. Για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Που ανατρέπεται η ζωή τους και μήνες τώρα υποβάλλονται στο μαρτύριο της σταγόνας «απολύομαι, δεν απολύομαι»...

Χριστίνα Κοραή