Είναι η συγκλονιστική εξομολόγηση του...ομότιμου καθηγητής της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ Εμμανουήλ Κριαρά, σε μια δήλωση του στην εφημερίδα «Έθνος»:
"Λειτουργήσαμε όλοι -λέει- κυβέρνηση και πολίτες κατά τον χειρότερο τρόπο. Βολευόμασταν -στην καλύτερη περίπτωση- στο καθεστώς της υποκρισίας, της κλεψιάς, της απάτης. Όταν παίρνει κάνεις δανεικά είτε είναι κράτος είτε είναι πολίτης πρέπει να είναι όσα μπορεί να επιστρέψει... Όχι περισσότερα. Βρισκόμαστε πλέον στον πάτο κι ελπίζω να μην έχει χειρότερα. Βέβαια ο φασισμός μπορεί να έχει άλλο πρόσωπο.
Μέσα στο αστικό καθεστώς που ζούμε όλοι, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο της Ελλάδας, η λύση, εγώ θα επιμείνω σ αυτό είναι ένας σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Παγκοσμίως. Αυτή είναι η λύτρωση του κόσμου. Η Αριστερά όμως στην Ελλάδα δεν βλέπω ότι έχει δυνατότητες. Η πρόταση του δημοψηφίσματος δεν ήταν η καλύτερη λύση. Θύμωσα όταν άκουσα ότι αυτό αποφάσισε ο πρωθυπουργός. Φοβάμαι ότι στις εκλογές θα επικρατήσει ο Σαμαράς. Δεν του έχω εμπιστοσύνη όμως. Είναι βαθύτατα συντηρητικός..."
Μέσα στο αστικό καθεστώς που ζούμε όλοι, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο της Ελλάδας, η λύση, εγώ θα επιμείνω σ αυτό είναι ένας σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Παγκοσμίως. Αυτή είναι η λύτρωση του κόσμου. Η Αριστερά όμως στην Ελλάδα δεν βλέπω ότι έχει δυνατότητες. Η πρόταση του δημοψηφίσματος δεν ήταν η καλύτερη λύση. Θύμωσα όταν άκουσα ότι αυτό αποφάσισε ο πρωθυπουργός. Φοβάμαι ότι στις εκλογές θα επικρατήσει ο Σαμαράς. Δεν του έχω εμπιστοσύνη όμως. Είναι βαθύτατα συντηρητικός..."
Ουσιώδη, αληθινά και αξιοσέβαστα τα λόγια του κ. Κριαρά. Όμως και ο ακαδημαικός κόσμος και γενικώς οι διανοούμενοι υπήρξαν ή απόντες ή βολεμένοι επί δεκαετίες. Τέτοια λόγια συνοδευόμενα από ανάλογες πρακτικές και δράσεις θα είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα και επίδραση στα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, και ίσως θα είχαν αποτετρέψει την αναπόφευκτη σήμερα --δυστυχώς-- καταστροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιθυμητή και αναγκαία η με κοινωνκό πρόσωπο σοσιαλιστική κοινωνία με πρότυπο, όμως, αυτήν της Φινλανδίας, αυτού του αξιοθαύμαστου λαού που διέπεται από μια αξιοζήλευτα έμπρακτη κοινωνική συνείδηση και ευσυνειδησία, ενός σεμνά περήφανου λαού που αποδεικνύει τον πολιτισμό του ποικιλοτρόπως και ειδικώτερα με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις μειονότητες --και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτικές, φυλετικές ή θρησκευτικές μειονότητες, αλλά και σε ηλικιακές, διαιτητικής και υγειονομικής φύσεως, και άλλες. Το λέω μετά λόγου γνώσεως αυτό.
Πολύ αργά για λόγια τώρα. Ποιός θα εφαρμώσει ένα πρόγραμμα κοινωνικού σοσιαλισμου? Ο αρτηριοσκληρωτικά υδροκέφαλος δημοσιοϋπαλληλισμός που επι γενεές διορίζονταν με ψηφοθηρικά κριτήρια και πάντοτε ήταν και είναι ένας στρατευμένος όχλος μπλε και πράσινων αποχρώσεων που μαζί με τις κληρονομικώ δικαιώματι ανίκανες και πουλημένες πολιτικές τους ηγεσίες εχουν μετατρέψει την διακυβέρνηση της χώρας σε Ομόρυθμο Εταιρεία με όλα τα προνόμια όμως χωρίς καμμιά από τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται?
Είναι αποκαρδιωτικό και προδοτικό τα δύο κόμματα εξουσίας να εμφανίζουν σήμερα έστω και 1% στην πρόθεση ψήφου. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα δεν έχει καμμία ελπίδα.
Ούτε οι κόκκινοι αποτελούν την λύση, με απολιθωμένη αρχηγό προσηλωμένη σε παρωχημένες ιδεολογίες που πια κατάντησαν να είναι ιδεοληψίες.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα είναι αποτυχημένο. Σαν ελάχιστη ένδειξη πατριωτισμού οφείλει να αυτοκαταγηθεί πριν δούμε τα χειρότερα, και να ομονοήσει μόνο σε ένα πράγμα: Την εισαγωγή και πρόσληψη στον δημοσιονομικό τομέα και τον κυβερνητικό μηχανισμό ενός μεγάλου αριθμού Φινλανδών, οι οποίοι με την βοήθεια λίγων χαμηλόβαθμων προσοντούχων και ικανών Ελλήνων θα έχουν αποστολή όχι μόνο την οργάνωση τους και την διαχείρηση της εξουσίας, αλλά και την μεταλαμπάδευση των αρχών και
της νοοτροπίας τους οι οποίες, επαναλαμβάνω, διέπονται από κοινωνική συνείδηση και ευσυνειδησία. Άλλως σωτηρία δεν υπάρχει. Αλλά του Έλληνα ο τράχηλος...
Εχω πρόβλημα από παλιά με την δημοσιοποίηση του ονόματός μου, γι αυτό υπογράφω σαν ένας πατριώτης απόφοιτος του ΑΠΘ και Πολίτης του Κόσμου.
Ποιοί και πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ή θυμούνται τον καθηγητή Κριαρά και Νέστορα των γραμμάτων σήμερα; Λίγοι, είμαι βέβαιος. Ο παλαιότερος ακαδαμαϊκός κόσμος, εμείς οι πρώην φοιτητές που τώρα διάγομε την 7η και την 8η δεκαετία της ζωής μας και κάποιοι άλλοι ίσως, οπωσδήποτε όμως όχι οι νεότερες γενεές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά δεν έχει σημασία τι ήταν ο κύριος Κριαράς. Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία είναι ότι είναι φορέας γνώσης, σοφίας και ιστορικής μνήμης ενός αιώνος. Συνεπώς όλοι οι Έλληνες και ειδικώτερα εκείνει που κατα τον ένα ή άλλο τρόπο ευργετήθηκαν από την εξουσία, να αναλογισθούν την βαρύτητα του μυνήματός του καθώς και τον χρόνο και την συγκυρία που έγινε αυτή η δήλωση. Να αφουγκρασθούν το πασιφανές κρυφό μύνημά του, τον συμβολισμό του.
Τέλος να αναλογισθούν ότι η υποχρέωση αφοσίωσης σε πράσινους ή Βενέτους ή σε κάθε χρώμα της ίριδος έχει και πρέπει να διαγραφεί. Θα πρέπει να απαλλαγούν από τα έχρωμα γυαλιά που φορούσαν ως τώρα, να δουν την κατάσταση και το διαφαινόμενο μέλλον των παιδιών τους και της χώρας άχρωμα, και να πράξουν το ελληνικό καθήκον τους όταν έρθει το πλήρωμα του πολιτικού χρόνου.
Ο ίδιος Ανώνυμος
ΥΓ. Οι αναγνώστες του προηγούμενού μου σχολίου άς συγχωρήσουν τα δύο ορθογραφικά λάθη: "διαιτικής" αντί "διαιτητικής". και το "ρ" που λείπει από την λέξη
"αυτοκαταργηθούν". Τέλος. την λέξη "ιδεοληψία" ας την διαβάσουν και ως "ιδεολειψία". Το "ει" ταιριάζει νοηματικά απόλυτα