Μια από τις βασικές αρχές του καπιταλιστικού συστήματος είναι η αυτορύθμιση. Αυτή η... αρχή λέει εν ολίγοις ότι αφού ο καπιταλισμός βρίσκεται πιο κοντά στη φύση του ανθρώπου από οποιοδήποτε άλλο οικονομικό σύστημα, αρκεί να τον αφήνεις να κάνει όλη τη δουλειά χωρίς παρεμβάσεις. Χωρίς παρεμβάσεις; Όχι απόλυτα. Εκεί έρχεται η δημοκρατία, το δικαιότερο πολιτικό σύστημα, να θέσει μερικά όρια, ανάλογα με το πώς θέλουμε το κράτος μας και πόσο υποφερτή και ανεκτική την κοινωνία μας.
Στα δυτικού τύπου πολιτικά συστήματα το κράτος (στην ιδανική του μορφή, όταν δεν είναι διεφθαρμένο και δεν συναλλάσσεται) έχει το ρόλο του ρυθμιστή μεταξύ ανεξάρτητων ιδιωτικών συστημάτων προκειμένου να αποφεύγονται τα μονοπώλια ή οι μαφίες και προκειμένου να παρέχει στήριξη σε αδύναμες ομάδες.
Πολλοί, κυρίως στην κομουνιστική αριστερά, πίστεψαν ότι ο καπιταλισμός ευθύνεται για την οικονομική κρίση εξ ολοκλήρου και τον αφόρισαν. Μια ματιά όμως στην έναρξη της κρίσης στην Ελλάδα, μας βγάζει στα αντίθετα συμπεράσματα. Γιατί αν στην έναρξη της κρίσης είχαμε τη σοφία να αφήσουμε το σύστημα να αυτορυθμιστεί, θα είχαμε γλιτώσει πολλά δεινά. Και αναφέρομαι φυσικά στο σάπιο τραπεζικό σύστημα και στην επιμονή Ελλήνων και ευρωπαίων πολιτικών να σκορπίζουν αλόγιστα χρήμα σε μια μαύρη τρύπα.
Για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ότι η ωμή κρατική παρέμβαση, διέλυσε τα πάντα. Έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια βάναυσης λιτότητας και παράλογων περικοπών, που είχαν ως συνέπεια την εκθεμελίωση της μεσαίας τάξης, βρισκόμαστε πάλι στο σημείο μηδέν. Μόνο που εκτός από πολύτιμο χρόνο, χάσαμε και μερικές δεκάδες δις, τα οποία θα ήταν πολύτιμα για την ανάκαμψη της οικονομίας μας.
Η ωμή κρατική παρέμβαση υπέρ ενός επιχειρηματικού κλάδου (τράπεζες) και εναντίον ενός άλλου (μικρομεσαίοι), απορύθμισε τελείως το σύστημα, διέλυσε τους δεύτερους, με συνέπεια να καταρρεύσουν τα δημόσια έσοδα και να εισαχθεί η οικονομία στον γνωστό φαύλο κύκλο.
Αν τα πάνω από 100 δις που διέθεσε αφειδώς το κράτος στις τράπεζες είχαν οδηγηθεί στην πραγματική οικονομία, αν αντί για τα μαγαζάκια των αξιότιμων κ.κ. Ψωμιάδη και Λαυρεντιάδη το κράτος είχε επιλέξει να στηρίξει και να σώσει τα χιλιάδες ‘’λουκέτα’’ που συνέτριψαν την πραγματική οικονομία, πιθανότατα η κατάσταση σήμερα να ήταν διαφορετική.
Και τι θα κάναμε δίχως τράπεζες; Αυτό είναι ένα ερώτημα που θα το απαντήσουμε ούτως ή άλλως σε μερικούς μήνες (ή μήπως εβδομάδες;). Αλλά εξ όσων γνωρίζω, δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο από τη δημιουργία μιας μικρής και υγιούς τράπεζας, ακόμα και από φορείς όπως οι δήμοι και τα επιμελητήρια. Να μια ακόμα βασική αρχή του καπιταλισμού: Ο καπιταλισμός απεχθάνεται το κενό.
Επειδή έρχονται πονηρές μέρες, να έχετε τις κεραίες σας ανοιχτές και τα αυτιά βουλωμένα στις σειρήνες που θέλουν να επαναφέρουν τα κρατικά μονοπώλια ακόμα και στα μπακάλικα. Γιατί καλά είναι όλα αυτά στη θεωρία, αλλά να θυμάστε ότι πίσω από τα κρατικά μονοπώλια υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι οι οποίοι κινούν τα νήματα. Είναι αυτοί που κρατούν για τους εαυτούς τους και τους οικείους τους την πρώτη ποιότητα και ρίχνουν στο ΄΄δελτίο’’ τη δεύτερη. Και είναι οι ίδιοι που με την πρώτη ευκαιρία θα εγκαθιδρύσουν την απολυταρχία τους.
Κακοφωνίξ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου