Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ,
Φιλόλογος – Συγγραφέας
Ευρωπαϊκή εφημερίδα, με αφορμή την πρόταση του πρώην πρωθυπουργού να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα με τα γνωστά ερωτήματα, κάλυψε ολόκληρη την πρώτη σελίδα της με τη λέξη: ΧΑΟΣ! Εννοούσε, βέβαια, το χάος που επικρατεί, τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα. Παλιότερα αυτό το χάος ήταν εσωτερικό· είχε εκφραστεί από τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο με τη γνωστή... φράση: "Η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο". Παρέλειψε, βέβαια, να μας πει ποιοι ήταν αυτοί που είχαν βάλει τα θεμέλιά του.
Τώρα πάντως το χάος αυτό διακηρύσσεται σε επίπεδο διεθνές –όχι μονάχα ευρωπαϊκό και ο διασυρμός της χώρας μας είναι διαπλανητικός. Ο πρωθυπουργός της χώρας – για τον πρώην πρόκειται – λοιδορείται διεθνώς, με χαρακτηριστικά ευτελιστικά επίθετα από τους Ευρωπαίους ηγέτες και συνομιλητές του. Τη μια μέρα υπογράφει τη νέα δανειακή σύμβαση στις Βρυξέλλες, με το γνωστό μεγάλο κούρεμα του δημόσιου χρέους και επιστρέφει στην Ελλάδα με το δάφνινο στεφάνι του νικητή – σωτήρα, που έχει καταγάγει – για τρίτη φορά, μετά το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο – περίλαμπρη νίκη, με την οποία οδήγησε τη χώρα στη σωτηρία! Δυο – τρεις μέρες αργότερα αποφασίζει, χωρίς να ρωτήσει και να ενημερώσει κανέναν, να θέσει αυτή τη συμφωνία – νίκη και σωτηρία για την Ελλάδα – υπό την κρίση του Ελληνικού λαού με δημοψήφισμα. Αυτό ακριβώς σήμανε και το τέλος του.
Τελικά ανακοινώνεται ο νέος πρωθυπουργός· και το όνομα αυτού: Παπαδήμος. Ήρεμος τεχνοκράτης, γνώστης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, κατά τους μεν, εκπρόσωπος του τραπεζικού κεφαλαίου και μέλους διεθνών θεσμικών και εξωθεσμικών κέντρων αποφάσεων, κατά τους δε. Μόλις ανακοινώνεται επίσημα το όνομά του, διατυπώνεται από Ελληνίδα ευρωβουλευτή το πικρόχωλο σχόλιο:
«Στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες το ήξεραν από το περασμένο Σαββατοκύριακο· εμείς εδώ το μαθαίνουμε τώρα, ύστερα από πέντε ολόκληρες μέρες».
Κάτι είναι και αυτό· πάντως από τη Βουλή των Ελλήνων πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και επικυρώθηκε η επιλογή, από όποιον κι αν αυτή έγινε. Η ψήφος εμπιστοσύνης, βέβαια, δόθηκε στον Παπαδήμο – τον πρωθυπουργό – αλλά και σε ολόκληρο τον κυβερνητικό θίασο που τον συνοδεύει.
Στη γειτονική Ιταλία, με πενταπλάσιο απ’ την Ελλάδα πληθυσμό, ο νέος τεχνοκράτης πρωθυπουργός διόρισε κυβέρνηση αποτελούμενη από έντεκα υπουργούς – τεχνοκράτες. Στην Ελλάδα ο Παπαδήμος διόρισε κυβέρνηση αποτελούμενη από πενήντα περίπου άσχετα με το αντικείμενό τους κομματικά στελέχη. Έχει όμως τούτη η νέα κυβέρνησή μας ένα μεγάλο πλεονέκτημα! Καλύπτει έναν ευρύτατο πολιτικό χώρο: ακροδεξιό, δεξιό, νεοφιλελεύθερο, κεντρώο, πρώην σοσιαλιστικό. Δεν είναι δημιούργημα ενός προσώπου ή ενός κόμματος, αλλά τριών. Έχουμε και εδώ μια νέα τρόϊκα. Πρώτα ξέραμε την τρόϊκα των δανειστών μας. Ήρθε έπειτα η πασοκική τρόϊκα: Λοβέρδος, Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου. Τώρα προστέθηκε – σε δύο ημιστίχια – η νέα τρόϊκα: Παπανδρέου, Σαμαράς, Καρατζαφέρης το ένα, ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ., το άλλο. Το γνωστό από παλιά τριαδικό σύστημα. Τώρα γίνεται επίκαιρο, κάπως, βέβαια, διαφοροποιημένο, το παλιό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ: «Με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο ΛΑ.Ο.Σ. στην εξουσία».
Και έπεται η συνέχεια...
Στη Νέα Δημοκρατία ο Σαμαράς το έπαιζε παλιότερα ανένδοτος – με ανένδοτους αγώνες στην Ελλάδα ανοίγει ο δρόμος για την εξουσία – εχθρός αμείλικτος του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Επίλεκτο μάλιστα μέλος του περιβάλλοντός του και προσωπικός σύμβουλός του μόλις πρόσφατα είχε διακηρύξει: «Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. θα σημάνει κοινοβουλευτική χούντα». Και όταν, τελικά, αυτή επιβλήθηκε, άλλαξε και ο ήχος του τροπαρίου: Δεν πρόκειται για συγκυβέρνηση, αλλά για κυβέρνηση μεταβατική με τη στήριξη της Ν.Δ., και βέβαια και του ΛΑ.Ο.Σ.
Όλα αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό της σύγχρονης Ελλάδας· της δύσμοιρης αυτής χώρας που αυτοί που την κυβέρνησαν, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης την οδήγησαν στη χρεοκοπία. «Είτε μέσα στην Ευρωζώνη, είτε έξω από αυτή, η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη», δήλωσε πρόσφατα ακαδημαϊκός και έγκυρος οικονομικός αναλυτής. Και άλλος οικονομικός αναλυτής, μόλις πρόσφατα, πρόσθεσε: «Εκεί που έφτασε η Ελλάδα δεν έχει παρά να διαλέξει ανάμεσα στη χρεοκοπία και στην πείνα». Αυτή είναι η μια πτυχή του δράματος. Η άλλη πτυχή είναι ίσως πιο σοβαρή, καθώς σχετίζεται με την ίδια την εθνική μας υπόσταση: Αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής του περασμένου Ιουλίου, τότε που αποφασίστηκε το κούρεμα του χρέους της χώρας μας κατά 21%, μια απ’ τις πιο έγκυρες γερμανικές εφημερίδες – η «Frankfurter Allgemeine» σε σχόλιό της – που αναδημοσιεύτηκε στον αθηναϊκό Τύπο - επισήμανε: «Σε πολύ υψηλότερο βαθμό από ό,τι συνηθίζεται και είναι αναγκαίο για ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδώσει την ανεξαρτησία του κράτους», δηλαδή την εθνική μας κυριαρχία.
Και αυτά συνέβαιναν τότε που το κούρεμα ήταν 21%. Φαντάζεστε τι συμβαίνει, μετά τη σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου, οπότε το κούρεμα ανέβηκε στο 50%!
Και το τραγικό της υπόθεσης: αυτοί που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στο διαπλανητικό διασυρμό, αυτοί που παρέδωσαν στους ξένους την εθνική μας κυριαρχία, αυτοί οι ίδιοι πασχίζουν, «χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ» να εμφανιστούν ως σωτήρες, και παριστάνουν ότι τάχα αυτοί κυβερνάνε τον τόπο και ρυθμίζουν τις τύχες μας. Η Ελλάδα όμως ξενοκρατείται: Το τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας, μέχρι πριν λίγο καιρό, το ρύθμιζε η τρόϊκα: ο Τόμσεν, ο Μαζούχ και ο Μορς. Μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής όμως που η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατράπηκε σε Ευρωπαϊκή Γερμανία, η Ελλάδα γερμανοκρατείται. Τις τύχες μας τις ρυθμίζουν ο υπερπρωθυπουργός Ραϊχενμπαχ και ο υφυπουργός της Μέρκελ, ο Φούχτελ. Δίπλα σ’ αυτούς υπάρχει ο διακομματικός κυβερνητικός θίασος και το θέατρο σκιών που ονομάζεται εθνικό κοινοβούλιο. Εκεί έφτασαν τα εθνικά μας πράγματα.
«Έχουν γελοιοποιηθεί οι πάντες και τα πάντα· ποτέ η Ελλάδα δεν είχε φτάσει σε αυτό το κατάντημα», δήλωσε πρόσφατα ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
«Αυτό που αφήνω πίσω μου δεν είναι η Ελλάδα», έγραψε σε ένα πρόχειρο χαρτί, λίγο πριν πεθάνει, ο Γεώργιος Μαγκάκης.
Και ο σοφός δάσκαλος – στα 105 χρόνια του – Εμμανουήλ Κριαράς, θα προσθέσει: «Θα ήθελα να είχα πεθάνει για να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου».
Ποιες είναι αυτές «οι καταστάσεις»; «Παρακμιακή αποσάρθρωση, θεσμική παραλυσία, οικονομική καταστροφή και διάχυτη μαυρίλα».
«Καταστάσεις» που πρέπει να μας κάνουν να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο στον οποίο βρισκόμαστε και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν αυτόκλητοι ή έξωθεν επιβαλλόμενοι «σωτήρες», πως δεν είναι σε θέση να μας «σώσει ούτε η Ανατολή, ούτε η Δύση» και πως:
«Μπροστά καινούριος κόσμος θα βαδίσει, όταν ξυπνήσουν κάποτε οι Λαοί».
Διαφορετικά η καταστροφή είναι δεδομένη, η χρεοκοπία αναπόφευκτη και ο διασυρμός της χώρας μας διαπλανητικός. Η εθνική μας τραγωδία περιμένει την κάθαρση. Έχουν προηγηθεί, μέχρι τώρα, η άτη και η ύβρις. Αυτές έχουν σχέση με εκείνους – τους υπεύθυνους – που οδήγησαν τη χώρα μας σ’ αυτή την κατάντια. Απομένει τώρα η τιμωρία που θα επιφέρει – κατά τον Αριστοτέλη - «την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Ας το πάρουμε απόφαση: Χωρίς την τιμωρία των υπεύθυνων κάθαρση δε γίνεται.
Φιλόλογος – Συγγραφέας
Ευρωπαϊκή εφημερίδα, με αφορμή την πρόταση του πρώην πρωθυπουργού να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα με τα γνωστά ερωτήματα, κάλυψε ολόκληρη την πρώτη σελίδα της με τη λέξη: ΧΑΟΣ! Εννοούσε, βέβαια, το χάος που επικρατεί, τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα. Παλιότερα αυτό το χάος ήταν εσωτερικό· είχε εκφραστεί από τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο με τη γνωστή... φράση: "Η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο". Παρέλειψε, βέβαια, να μας πει ποιοι ήταν αυτοί που είχαν βάλει τα θεμέλιά του.
Τώρα πάντως το χάος αυτό διακηρύσσεται σε επίπεδο διεθνές –όχι μονάχα ευρωπαϊκό και ο διασυρμός της χώρας μας είναι διαπλανητικός. Ο πρωθυπουργός της χώρας – για τον πρώην πρόκειται – λοιδορείται διεθνώς, με χαρακτηριστικά ευτελιστικά επίθετα από τους Ευρωπαίους ηγέτες και συνομιλητές του. Τη μια μέρα υπογράφει τη νέα δανειακή σύμβαση στις Βρυξέλλες, με το γνωστό μεγάλο κούρεμα του δημόσιου χρέους και επιστρέφει στην Ελλάδα με το δάφνινο στεφάνι του νικητή – σωτήρα, που έχει καταγάγει – για τρίτη φορά, μετά το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο – περίλαμπρη νίκη, με την οποία οδήγησε τη χώρα στη σωτηρία! Δυο – τρεις μέρες αργότερα αποφασίζει, χωρίς να ρωτήσει και να ενημερώσει κανέναν, να θέσει αυτή τη συμφωνία – νίκη και σωτηρία για την Ελλάδα – υπό την κρίση του Ελληνικού λαού με δημοψήφισμα. Αυτό ακριβώς σήμανε και το τέλος του.
Τελικά ανακοινώνεται ο νέος πρωθυπουργός· και το όνομα αυτού: Παπαδήμος. Ήρεμος τεχνοκράτης, γνώστης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, κατά τους μεν, εκπρόσωπος του τραπεζικού κεφαλαίου και μέλους διεθνών θεσμικών και εξωθεσμικών κέντρων αποφάσεων, κατά τους δε. Μόλις ανακοινώνεται επίσημα το όνομά του, διατυπώνεται από Ελληνίδα ευρωβουλευτή το πικρόχωλο σχόλιο:
«Στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες το ήξεραν από το περασμένο Σαββατοκύριακο· εμείς εδώ το μαθαίνουμε τώρα, ύστερα από πέντε ολόκληρες μέρες».
Κάτι είναι και αυτό· πάντως από τη Βουλή των Ελλήνων πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και επικυρώθηκε η επιλογή, από όποιον κι αν αυτή έγινε. Η ψήφος εμπιστοσύνης, βέβαια, δόθηκε στον Παπαδήμο – τον πρωθυπουργό – αλλά και σε ολόκληρο τον κυβερνητικό θίασο που τον συνοδεύει.
Στη γειτονική Ιταλία, με πενταπλάσιο απ’ την Ελλάδα πληθυσμό, ο νέος τεχνοκράτης πρωθυπουργός διόρισε κυβέρνηση αποτελούμενη από έντεκα υπουργούς – τεχνοκράτες. Στην Ελλάδα ο Παπαδήμος διόρισε κυβέρνηση αποτελούμενη από πενήντα περίπου άσχετα με το αντικείμενό τους κομματικά στελέχη. Έχει όμως τούτη η νέα κυβέρνησή μας ένα μεγάλο πλεονέκτημα! Καλύπτει έναν ευρύτατο πολιτικό χώρο: ακροδεξιό, δεξιό, νεοφιλελεύθερο, κεντρώο, πρώην σοσιαλιστικό. Δεν είναι δημιούργημα ενός προσώπου ή ενός κόμματος, αλλά τριών. Έχουμε και εδώ μια νέα τρόϊκα. Πρώτα ξέραμε την τρόϊκα των δανειστών μας. Ήρθε έπειτα η πασοκική τρόϊκα: Λοβέρδος, Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου. Τώρα προστέθηκε – σε δύο ημιστίχια – η νέα τρόϊκα: Παπανδρέου, Σαμαράς, Καρατζαφέρης το ένα, ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ., το άλλο. Το γνωστό από παλιά τριαδικό σύστημα. Τώρα γίνεται επίκαιρο, κάπως, βέβαια, διαφοροποιημένο, το παλιό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ: «Με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο ΛΑ.Ο.Σ. στην εξουσία».
Και έπεται η συνέχεια...
Στη Νέα Δημοκρατία ο Σαμαράς το έπαιζε παλιότερα ανένδοτος – με ανένδοτους αγώνες στην Ελλάδα ανοίγει ο δρόμος για την εξουσία – εχθρός αμείλικτος του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Επίλεκτο μάλιστα μέλος του περιβάλλοντός του και προσωπικός σύμβουλός του μόλις πρόσφατα είχε διακηρύξει: «Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. θα σημάνει κοινοβουλευτική χούντα». Και όταν, τελικά, αυτή επιβλήθηκε, άλλαξε και ο ήχος του τροπαρίου: Δεν πρόκειται για συγκυβέρνηση, αλλά για κυβέρνηση μεταβατική με τη στήριξη της Ν.Δ., και βέβαια και του ΛΑ.Ο.Σ.
Όλα αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό της σύγχρονης Ελλάδας· της δύσμοιρης αυτής χώρας που αυτοί που την κυβέρνησαν, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης την οδήγησαν στη χρεοκοπία. «Είτε μέσα στην Ευρωζώνη, είτε έξω από αυτή, η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη», δήλωσε πρόσφατα ακαδημαϊκός και έγκυρος οικονομικός αναλυτής. Και άλλος οικονομικός αναλυτής, μόλις πρόσφατα, πρόσθεσε: «Εκεί που έφτασε η Ελλάδα δεν έχει παρά να διαλέξει ανάμεσα στη χρεοκοπία και στην πείνα». Αυτή είναι η μια πτυχή του δράματος. Η άλλη πτυχή είναι ίσως πιο σοβαρή, καθώς σχετίζεται με την ίδια την εθνική μας υπόσταση: Αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής του περασμένου Ιουλίου, τότε που αποφασίστηκε το κούρεμα του χρέους της χώρας μας κατά 21%, μια απ’ τις πιο έγκυρες γερμανικές εφημερίδες – η «Frankfurter Allgemeine» σε σχόλιό της – που αναδημοσιεύτηκε στον αθηναϊκό Τύπο - επισήμανε: «Σε πολύ υψηλότερο βαθμό από ό,τι συνηθίζεται και είναι αναγκαίο για ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδώσει την ανεξαρτησία του κράτους», δηλαδή την εθνική μας κυριαρχία.
Και αυτά συνέβαιναν τότε που το κούρεμα ήταν 21%. Φαντάζεστε τι συμβαίνει, μετά τη σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου, οπότε το κούρεμα ανέβηκε στο 50%!
Και το τραγικό της υπόθεσης: αυτοί που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στο διαπλανητικό διασυρμό, αυτοί που παρέδωσαν στους ξένους την εθνική μας κυριαρχία, αυτοί οι ίδιοι πασχίζουν, «χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ» να εμφανιστούν ως σωτήρες, και παριστάνουν ότι τάχα αυτοί κυβερνάνε τον τόπο και ρυθμίζουν τις τύχες μας. Η Ελλάδα όμως ξενοκρατείται: Το τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας, μέχρι πριν λίγο καιρό, το ρύθμιζε η τρόϊκα: ο Τόμσεν, ο Μαζούχ και ο Μορς. Μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής όμως που η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατράπηκε σε Ευρωπαϊκή Γερμανία, η Ελλάδα γερμανοκρατείται. Τις τύχες μας τις ρυθμίζουν ο υπερπρωθυπουργός Ραϊχενμπαχ και ο υφυπουργός της Μέρκελ, ο Φούχτελ. Δίπλα σ’ αυτούς υπάρχει ο διακομματικός κυβερνητικός θίασος και το θέατρο σκιών που ονομάζεται εθνικό κοινοβούλιο. Εκεί έφτασαν τα εθνικά μας πράγματα.
«Έχουν γελοιοποιηθεί οι πάντες και τα πάντα· ποτέ η Ελλάδα δεν είχε φτάσει σε αυτό το κατάντημα», δήλωσε πρόσφατα ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
«Αυτό που αφήνω πίσω μου δεν είναι η Ελλάδα», έγραψε σε ένα πρόχειρο χαρτί, λίγο πριν πεθάνει, ο Γεώργιος Μαγκάκης.
Και ο σοφός δάσκαλος – στα 105 χρόνια του – Εμμανουήλ Κριαράς, θα προσθέσει: «Θα ήθελα να είχα πεθάνει για να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου».
Ποιες είναι αυτές «οι καταστάσεις»; «Παρακμιακή αποσάρθρωση, θεσμική παραλυσία, οικονομική καταστροφή και διάχυτη μαυρίλα».
«Καταστάσεις» που πρέπει να μας κάνουν να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο στον οποίο βρισκόμαστε και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν αυτόκλητοι ή έξωθεν επιβαλλόμενοι «σωτήρες», πως δεν είναι σε θέση να μας «σώσει ούτε η Ανατολή, ούτε η Δύση» και πως:
«Μπροστά καινούριος κόσμος θα βαδίσει, όταν ξυπνήσουν κάποτε οι Λαοί».
Διαφορετικά η καταστροφή είναι δεδομένη, η χρεοκοπία αναπόφευκτη και ο διασυρμός της χώρας μας διαπλανητικός. Η εθνική μας τραγωδία περιμένει την κάθαρση. Έχουν προηγηθεί, μέχρι τώρα, η άτη και η ύβρις. Αυτές έχουν σχέση με εκείνους – τους υπεύθυνους – που οδήγησαν τη χώρα μας σ’ αυτή την κατάντια. Απομένει τώρα η τιμωρία που θα επιφέρει – κατά τον Αριστοτέλη - «την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Ας το πάρουμε απόφαση: Χωρίς την τιμωρία των υπεύθυνων κάθαρση δε γίνεται.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου