Ντοκουμέντο για το έγκλημα!

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος, προσήλθε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής η οποία ερευνά αν διογκώθηκε ή όχι το έλλειμμα του 2009 και κατέθεσε γνωστά -γνωστότατα- πράγματα και στον πολιτικό και στο δημοσιογραφικό κόσμο:
1. Ότι, είχε ενημερώσει, προεκλογικά, τον Σεπτέμβριο του 2009 και τον πρωθυπουργό τότε, κ. Κ. Καραμανλή και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου (ενώπιον μαρτύρων το δεύτερο) ότι το έλλειμμα είναι διψήφιο – μεταξύ 10% και 11%… Και,...2. Ότι, αν, παρά ταύτα, ληφθούν από την επομένη των εκλογών μέτρα, μπορεί να μη μειωνόταν το έλλειμμα, αλλά σίγουρα θα έμενε στο σημείο που βρισκόταν τον Σεπτέμβριο του 2009.
Η κατάθεση αυτή του κ. Προβόπουλου, στην Εξεταστική Επιτροπή, δεν έφερε, φυσικά, στο φως κάτι άγνωστο, κατέστησε, όμως, όλο αυτό που επλανάτο αόριστα πάνω από τη δημόσια ζωή – δημόσιο έγγραφο. Εδωσε χαρακτήρα ντοκουμέντου σε όλα όσα μέχρι τη στιγμή εκείνη κυκλοφορούσαν ως φήμες.
Και αυτό έχει τεράστια σημασία, αν συνεκτιμηθεί με τα δέκα και πλέον μέτρα που θεσμοθέτησε το καλοκαίρι του 2009 η κυβέρνηση Καραμανλή, για τη χαλιναγώγηση του δημοσιονομικού εκτροχιασμού – ανάμεσα στα οποία ήταν:

• Η επιβολή Εκτακτης Εισφοράς, η αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα, στα ποτά και στα καύσιμα, το ενιαίο τέλος Ακινήτων (για το 2008 και 2009), η τακτοποίηση Ημιυπαίθριων χώρων κ.λπ. κ.λπ., τα οποία θα περιόριζαν το έλλειμμα γύρω στα 8-9 δισ. ευρώ.

Όλα έμειναν στα χαρτιά.
Από τις 5 Οκτωβρίου 2009, που ορκίστηκε πρωθυπουργός ο κ. Γ. Παπανδρέου, μέχρι και τις 25 Μαρτίου 2010, που η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες αποφάσισε να ιδρύσει τον Μηχανισμό Στήριξης, η κυβέρνησή του, όχι μόνο δεν έλαβε κανένα μέτρο για τιθάσευση του ελλείμματος, αλλά και δεν φρόντισε να εισπράξει και τους πόρους από τα μέτρα που είχε λάβει η κυβέρνηση Καραμανλή!
Αρα, καμιά σημασία δεν έχει, αν, τη συγκεκριμένη περίοδο, νόθευσαν ή όχι και αν διόγκωσαν ή όχι το έλλειμμα του 2009. Διότι, η νόθευση ή η διόγκωση -όπως όλα τα εγκλήματα- τελείται όχι μόνο με πράξη ή πράξεις, αλλά και με παράλειψη ή παραλείψεις.
Αλλωστε, σε μια χώρα στην οποία τα εγκλήματα των πολιτικών παραμένουν ατιμώρητα, ακόμη και αν διαπράττονται με συγκεκριμένες πράξεις –κατά μείζονα λόγο παραμένουν ατιμώρητα αν διαπράττονται με παραλείψεις. Ομολογούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί τους, ότι ήταν «λάθος» τους, διατυπώνουν, αν χρειαστεί, και ένα «mea culpa», και… τέλειωσαν!
Ετσι, είναι πανέτοιμοι να «ξανασώσουν» τη χώρα και πάλι – διαπράττοντας φυσικά και νέα εγκλήματα με πράξεις, παραλείψεις ή ανοχή!

Χρήστος Θεοχαράτος