Έρχεται κοινωνική έκρηξη.!

Οι άνθρωποι οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα στον έσχατο ξεπεσμό – αλληλοϋποβλεπόμενοι, αλληλοκαρφωνόμενοι και αλληλοϋβριζόμενοι, – έστω και με καθυστέρηση, δρομολόγησαν εσωκομματικές εκλογές, – ποιος πρώτος να καταλάβει την Αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, ποιος πρώτος να το ανανεώσει και ποιος πρώτος να γίνει δεκανίκι στην – «επάρατη» μέχρι χθες...
Γνωρίζουν, φυσικά, ότι το Κίνημα, έτσι που το κατάντησαν, δεν έχει μέλλον, ότι ούτε... θέλουν ούτε μπορούν να το ανανεώσουν και ότι θα είναι τόση η πανσπερμία στη νέα Βουλή – οψέποτε πάνε για εκλογές – που η «επάρατη» θα έχει περισσότερες επιλογές για συνεργασίες.
Απλώς, ένας έκαστος από την ηγετική ομάδα που διαγκωνίζεται για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι θα βελτιώσει τη θέση του και τις προοπτικές του και, ότι, εν πάση περιπτώσει, το Κίνημα οφείλει να φτάσει στις εκλογές με νέο Αρχηγό και, βεβαίως, όχι με νέες πολιτικές.
Διότι αυτές είναι δοσμένες.
Η πρεμούρα, όμως, που επιδεικνύουν τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ για τις εσωκομματικές εκλογές (από τριμήνου ακούστηκαν ονόματα υποψηφίων!) δεν είναι ίδια ή παραπλήσια με τη βούλησή τους για βουλευτικές εκλογές. Και μόνο τις τελευταίες μέρες, που βλέπουν να αποτυγχάνει και το δεύτερο Μνημόνιο και η θέση τους θα χειροτερέψει, άρχισαν να συζητούν και για εκλογές βουλευτικές τέλη Απριλίου – αρχές Μαΐου.
Τις βουλευτικές εκλογές, βεβαίως, τις θέλουν όλα τα εκτός κυβέρνησης κόμματα, όλοι οι πολίτες (αλλά και η Ν.Δ.) και σίγουρα θα δώσουν κάποια ανάσα στην ένταση – κάνοντας σημαντική μερίδα του Λαού να πιστεύει ότι ίσως, με τις εκλογές, κάτι θ’ αλλάξει. Και τίποτε να μην αλλάξει, όμως, θα έχει κερδηθεί ένα εξάμηνο. Μετά την παρέλευση του οποίου δεν πρόκειται να μείνει τίποτα όρθιο.
Με την ύφεση, που γιγαντώνεται, όλα είναι στον αέρα. 

Ο Προϋπολογισμός θα παραμένει ανεκτέλεστος, τα ελλείμματα θα μεγαλώνουν, η ανεργία θα φουντώνει, όποιος εργοδότης θέλει θα πληρώνει το προσωπικό του και όποιος δεν θέλει, στην καλύτερη περίπτωση, θα δίνει έναντι, τα Ταμεία ή δεν θα καταβάλλουν συντάξεις ή θα καταβάλλουν κάποιο μικρό ποσοστό τους, οι δυνάμεις καταστολής και η Διοίκηση θα αντιμετωπίζουν όλους τους πολίτες ως φοροφυγάδες, καταθέσεις των 3.000 ή των 4.000 ευρώ θα δεσμεύονται για μικροχρέη, όσα επιδόματα επέζησαν θα καταργηθούν και η κυβέρνηση – όποια και αν είναι – δεν θα μπορεί να ασχοληθεί με την ανάπτυξη, διότι μοναδικό μέλημα θα έχει από πού να βρει χρήματα και τι άλλο να περικόψει, προκειμένου να διασώσει τον Προϋπολογισμό!
Γι’ αυτό και αποφάσισαν – εκόντες – άκοντες – μέσα σ’ ένα δίμηνο τις εκλογές.
Η κοινωνική έκρηξη, όμως, έχει τη δική της λογική, η οποία δεν εναρμονίζεται με τις πολιτικάντικες πρακτικές και η οποία υπακούει στην ένδεια, στην ταπείνωση, στην πείνα, στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στην απλήρωτη και κακοπληρωμένη εργασία. Και η κοινωνική έκρηξη έρχεται.
Όσοι δεν τη βλέπουν (εγχώριοι και ξένοι) ή είναι παντελώς τυφλοί ή επίτηδες την προκαλούν, προκειμένου να εκδηλωθεί, να τη χτυπήσουν και να δώσουν έτσι μήνυμα υποταγής σε όλους τους Λαούς της Ευρώπης.
Αν τα καταφέρουν, χαλάλι τους και ντροπή μας! Αν όχι, μια νέα εποχή θ’ αρχίσει για τη χώρα!

Χρήστος Θεοχαράτος