Κύριε Καμμένε, δεν αρκεί να δηλώνεις δεξιός, αλλά πρέπει και να είσαι. Άλλως, καθίστασαι ... "γιαλαντζί"

Ο κύριος Καμμένος με προφανή σύγχυση αυτο χαρακτηρίστηκε σαν δεξιός. 

Στην Ελλάδα μπορεί να ισχύει αυτό που κάποτε είχε πει ο Τσαρούχης ότι είσαι ότι δηλώσεις, στην περίπτωση Καμένου δεν είναι μία απλή δήλωση αλλά προσπάθεια εξαπάτησης. Δεν αρκεί αγαπητέ μου κύριε να δηλώνεις δεξιός, αλλά και να είσαι. Εκείνο που χαρακτηρίζει την κίνηση Καμένου είναι η μεγάλη προσοχή να μην δυσαρεστήσει το τυχόν αριστερό ακροατήριο της. Περιορίζεται σε μία αντιμνημονιακή ρητορική και νομίζει ότι κάτι κάνει. Καλή η αντιμνημονική πολιτική, αλλά δεν είναι ούτε πιστεύω ούτε ιδεολογία και κόμμα χωρίς ιδεολογία δεν είναι κόμμα που διεκδικεί το μέλλον αλλά ένα πολιτικό μόρφωμα που προσπαθεί να...
κεφαλαιοποιήσει στην δυστυχία και να πάρει κανα ψηφουλάκι. 

Ο κύριος Καμμένος δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδεις και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. 

Ο κύριος Καμμένος ακόμη ψάχνεται. Δεν έχει άλλη εκλογή από την δημαγωγία, να ζητάει περισσότερα, να παίζει με τους αριθμούς, να χρησιμοποιεί τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. 

Ο κύριος Καμμένος πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο από οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός. Εμείς οι Έλληνες πολίτες έχουμε την θέληση, το πάθος. Έχουμε απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος. 
Περιμένουμε από τον κύριο Καμμένο αυτή την θέληση να την κάνει δύναμη και να μας οδηγήσει προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα. Το κλείσιμο του ματιού στους παρηκμασμένους αριστερούς, στους χαρατσομένους ραγιάδες, στα φορολογικά υποζύγια δεν είναι πολιτική. 
Ξεχνάει ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ένστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. 
Το μόρφωμα του κυρίου Καμμένου δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την πράσινη πανούκλα, την βαρβαρότητα της αριστεράς έχουν κάνει την υπέρβαση και περιμένουν η υπέρβαση αυτή να γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο. Αν δεν ξεπεράσει την ανάγκη των εσωτερικών του ισορροπιών μας μένει ο απόπατος και ο Καμμένος έχει ευθύνη.

Ο κύριος Καμμένος θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. 
Είναι ανίκανος να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένος στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. 
Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. 
Περισσότερο τον ενδιαφέρουν τα περιτρίμματα της πρωτόγονης αριστεράς παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ (Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν και όμως ο κύριος Καμμένος περιορίζεται σε αφορισμούς και γενικόλογες παρατηρήσεις. Δεν αρκεί το "Greece is not for sale". 
Καλό για την δημιουργία εντυπώσεων. Πρέπει να συνοδεύεται απο αγώνα κατά του αφελληνισμού.

Αγαπητέ Καμμένε, η πραγματική Δεξιά, η Δεξιά της δημιουργίας, η Δεξιά του αγώνα με καθαρές ιδέες έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Πρέπει η Δεξιά να αντιληφθεί την ανάγκη να διακηρύξει αυτό που είναι. Να αναγνωρίσει τον κυριότερο εχθρό της, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο να παραδεχθεί ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Δεξιός, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...
Οι Δεξιοί είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν σε ημιμαθείς με πασσαλείματα γνώσεων να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος. Δεν έχουμε ανάγκη να φανούμε αρεστοί. Ο Αγώνας είναι ρήξη. Ρήξη με το άνομο παρελθόν. Εμείς ξέρουμε γιατί καταντήσαμε. 
Για ότι καταντήσαμε φταίει το καθεστώς της μεταπολίτευσης που θεσμοθέτησε την διαφθορά, την λαμογιά και τον ωχαδερφισμό στο όνομα της προοδευτικότητας. 
Πρέπει να το μάθει και ο Καμμένος. 
Θα πάρει μερικές ψήφους, αλλά οι ψήφοι δεν είναι πολιτική αλλά χαρτί συνδιαλλαγής. 
Δεν μπορεί να το παίζει δεξιός και την ίδια στιγμή να λέει ότι ο Βορίδης (RealFm) θα ανοίξει την Γιάρο και την Μακρόνησο μόνο και μόνο για να χαϊδέψει τα αυτιά της αριστεράς.


maximos