- Πότε με ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό
- Πότε με τους μη προνομιούχους Έλληνες
- Πότε με κάθε πολίτη ξεχωριστά
- Πότε για να κλείσει σε κλάδους εργαζομένων και σε κατηγορίες πολιτών… «ραντεβού με την Ιστορία»
- Πότε για να στρέψει τα «υπόγεια» και «ισόγεια» εναντίον των «ρετιρέ» κτλ. κτλ…
Σχεδιάζει, λοιπόν, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, πρώτα – πρώτα να βρίσκεται και τον ερχόμενο Δεκέμβριο στην εξουσία και ν’ αρχίσει να υπογράφει – πραγματικά συμβόλαια πλέον – με τους δημοσίους υπαλλήλους, τα οποία θα έχει προετοιμάσει και συντάξει όχι συμβολαιογράφος, φυσικά, αλλά εξειδικευμένη περί τη Δημόσια Διοίκηση ομάδα Γάλλων.
Δεν γνωρίζουμε την ονομασία των νέων συμβολαίων που εφεύρε «Γάλλου νους» (κατά τον εθνικό μας ποιητή) ή «ΠΑΣΟΚικός νους», λόγω της πολυπραγμοσύνης πλείστων όσων στελεχών του. Ένα θεωρείται, για την ώρα, βέβαιο:
Θα ονομάζονται ..."Συμβόλαια Απόδοσης".
Και θα είναι – λένε οι επαΐοντες – άρρηκτα συνδεδεμένα τόσο με τους μισθούς και, γενικά, τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, όσο και με τις προαγωγές τους. Αλλά, κυρίως, και πρωτίστως, θα είναι συνδεδεμένα με την αξιολόγηση και με την απόλυσή τους!
Διότι, περί αυτού πρόκειται: Μέχρι το 2015 θα πρέπει να έχουν φύγει από το Δημόσιο 150.000 υπάλληλοι. Και το ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μετέχει μέχρι τότε στην εξουσία, αναζητεί τρόπους ευλογοφανούς απομάκρυνσης από το κράτος όλης αυτής της στρατιάς.
Προκειμένου, μάλιστα, να περισώσει τα γκεσέμια του κομματικού στρατού του, επεξεργάζεται και εργάζεται πάνω σε μια παράδοξη και ακατανόητη μαθηματική συνάρτηση, μέσα από τους εύπλαστους όρους της οποίας θα δύναται, κάθε φορά, να προκύπτει ένα επιθυμητό αποτέλεσμα.
Για να πούμε, βεβαίως, και του στραβού το δίκιο, συμβόλαια απόδοσης μπορεί να μη χρειάζονται, χρειάζονται, όμως, αξιολογήσεις όχι μόνο ενός εκάστου δημοσίου υπαλλήλου, αλλά και ενός εκάστου πολίτη, ο οποίος – είτε αιρετός, είτε διορισμένος – ασχολείται με τη δημόσια ζωή.
Αρα, κατά κύριο λόγο, χρειάζονται αξιολόγηση και οι βουλευτές και ακόμη αυστηρότερη αξιολόγηση οι υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, πρόεδροι και διοικητές ΔΕΚΟ, περιφερειάρχες και δήμαρχοι, – καθώς και οι ηγεσίες των Μεγάλων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων.
Με ποιο τρόπο;
Ας το βρουν οι στρατολογημένοι εκ Γαλλίας «σοφοί». Υπάρχουν τρόποι. Ας γίνονται καθολικές προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων! Ας τους προτείνουν, με τις υπογραφές τους, η πλειοψηφία των μελών ενός κόμματος, – σε επίπεδο Δήμου, Νομού, Περιφέρειας ή εκλογικής περιφέρειας! Ας γίνονται εσωκομματικές εκλογές!
Γιατί, δηλαδή, να επιλέγονται έτσι μόνο οι Αρχηγοί και όχι όλοι;
Δεν γνωρίζουμε την ονομασία των νέων συμβολαίων που εφεύρε «Γάλλου νους» (κατά τον εθνικό μας ποιητή) ή «ΠΑΣΟΚικός νους», λόγω της πολυπραγμοσύνης πλείστων όσων στελεχών του. Ένα θεωρείται, για την ώρα, βέβαιο:
Θα ονομάζονται ..."Συμβόλαια Απόδοσης".
Και θα είναι – λένε οι επαΐοντες – άρρηκτα συνδεδεμένα τόσο με τους μισθούς και, γενικά, τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, όσο και με τις προαγωγές τους. Αλλά, κυρίως, και πρωτίστως, θα είναι συνδεδεμένα με την αξιολόγηση και με την απόλυσή τους!
Διότι, περί αυτού πρόκειται: Μέχρι το 2015 θα πρέπει να έχουν φύγει από το Δημόσιο 150.000 υπάλληλοι. Και το ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μετέχει μέχρι τότε στην εξουσία, αναζητεί τρόπους ευλογοφανούς απομάκρυνσης από το κράτος όλης αυτής της στρατιάς.
Προκειμένου, μάλιστα, να περισώσει τα γκεσέμια του κομματικού στρατού του, επεξεργάζεται και εργάζεται πάνω σε μια παράδοξη και ακατανόητη μαθηματική συνάρτηση, μέσα από τους εύπλαστους όρους της οποίας θα δύναται, κάθε φορά, να προκύπτει ένα επιθυμητό αποτέλεσμα.
Για να πούμε, βεβαίως, και του στραβού το δίκιο, συμβόλαια απόδοσης μπορεί να μη χρειάζονται, χρειάζονται, όμως, αξιολογήσεις όχι μόνο ενός εκάστου δημοσίου υπαλλήλου, αλλά και ενός εκάστου πολίτη, ο οποίος – είτε αιρετός, είτε διορισμένος – ασχολείται με τη δημόσια ζωή.
Αρα, κατά κύριο λόγο, χρειάζονται αξιολόγηση και οι βουλευτές και ακόμη αυστηρότερη αξιολόγηση οι υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, πρόεδροι και διοικητές ΔΕΚΟ, περιφερειάρχες και δήμαρχοι, – καθώς και οι ηγεσίες των Μεγάλων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων.
Με ποιο τρόπο;
Ας το βρουν οι στρατολογημένοι εκ Γαλλίας «σοφοί». Υπάρχουν τρόποι. Ας γίνονται καθολικές προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων! Ας τους προτείνουν, με τις υπογραφές τους, η πλειοψηφία των μελών ενός κόμματος, – σε επίπεδο Δήμου, Νομού, Περιφέρειας ή εκλογικής περιφέρειας! Ας γίνονται εσωκομματικές εκλογές!
Γιατί, δηλαδή, να επιλέγονται έτσι μόνο οι Αρχηγοί και όχι όλοι;
Και όταν αξιολογείται ο τελευταίος γραφιάς, γιατί να μην αξιολογούνται όσοι θα χειριστούν τα εθνικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα της χώρας;
Χρήστος Θεοχαράτος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου