Η υποβάθμιση των ανθρώπων.!

Του Βασ. Α. Κόκκινου

Ο ηγέτης, στον οποίο οι πολίτες εμπιστεύθηκαν την κοινή ευδαιμονία τους, δεν επιτρέπεται να εφησυχάζει και να αμελεί, είπε ο Όμηρος. Οι περισσότεροι ηγέτες στην Ελλάδα διεκδικούν και επιδιώκουν, δι΄ όλων των δυνάμεών τους, την πρωθυπουργία, χωρίς να έχουν μελετήσει σε βάθος τα προβλήματα της χώρας. Για να πείσουν δε τους ψηφοφόρους υπόσχονται συνήθως ότι σε 100 ημέρες θα αλλάξουν τη ζωή τους.
Αυτό έκανε και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ανίκανος να αντιληφθεί την... οικονομική κατάσταση της χώρας, υποσχέθηκε σε 100 ημέρες να βελτιώσει τη ζωή των Ελλήνων. Και κατάφερε να την κάνει εφιαλτική. Μέσα σε δύο χρόνια η πρωτεύουσα της χώρας μοιάζει ως εγκαταλελειμμένη. Καταστήματα και διαμερίσματα κενά. Προσφέρονται προς ενοικίαση, αλλά δεν ευρίσκεται κανείς ενοικιαστής. Οι αστικές συνοικίες των Αθηνών έχουν μεταβληθεί σε γκέτο Αφρικανών, Πακιστανών, Ασιατών και άλλων αλλοδαπών.
Στην οδό Πατησίων, προ της πλατείας Κολιάτσου, σε ένα διαμέρισμα του πρώτου ορόφου κυματίζει η ελληνική σημαία. Απόδειξη του ότι ευρίσκεται εκεί ακόμη ένας πραγματικός Έλληνας. Τα εκατέρωθεν διαμερίσματα κατοικούνται από αλλοδαπούς, τα εσώρουχα των οποίων κυματίζουν πλάι στην ελληνική σημαία. Αυτή είναι η πρωτεύουσά μας, όπως την κατήντησε η διακυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ως υπουργός όλων των κυβερνήσεων του πατρός του και του Κ. Σημίτη, όφειλε να είχε αντιληφθεί γιατί η χώρα έφθασε στη σημερινή κατάσταση της υπερχρεώσεώς της. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ βρήκε 380.000 δημοσίους υπαλλήλους. Όταν έφυγε από την εξουσία, οι υπάλληλοι του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ είχαν ανέλθει στο 1.000.000. Το 10% του πληθυσμού δηλαδή εργαζόταν στο Δημόσιο. Κατά συνέπεια οποιοδήποτε πρόγραμμα ανορθώσεως της οικονομίας θα συνεπήγετο τη μείωση του αριθμού των υπαλλήλων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Αντί αυτής όμως ο Γ. Παπανδρέου προσέθεσε άνω των 50.000 νέους υπαλλήλους, συμβούλους και στελέχη διαφόρων αρχών.
Ο Γ. Παπανδρέου στις προηγούμενες εκλογές, όπως είναι γνωστό και έχει γραφεί κατ΄ επανάληψη, υπεσχέθη στον ελληνικό λαό, ότι δεν θα μειώσει τις αποδοχές υπαλλήλων και συνταξιούχων. Αντιθέτως θα τις αυξήσει κατά το ποσοστό του πληθωρισμού. Μετά την άνοδο στην εξουσία διεπίστωσε ότι αυτό δεν ήτο δυνατόν. Και έσπευσε να υπογράψει το πρώτο Μνημόνιο. Αφού προηγουμένως είχε συμφωνήσει υπογείως με τον Στρος Καν, από το Σεπτέμβριο του 2009, να λάβει η Ελλάδα δάνειο από το Δ.Ν.Τ. Τότε όφειλε κατά το Σύνταγμα να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό, με νέες εκλογές και να του ζητήσει την έγκριση για όσα στη συνέχεια έπραξε.
Δια των υποχρεώσεων που ανέλαβε η Ελλάς με το πρώτο Μνημόνιο, δια του οποίου εξασφαλιζόταν η επιστροφή του πρώτου δανείου και μόνον, χωρίς κανένα μέτρο για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, εισήλθαμε σε ένα φαύλο κύκλο ατέρμονος δανεισμού.
Το εθνικό συμφέρον επέβαλε τα κόμματα να ζητήσουν ομοφώνως την εξόφληση των οφειλομένων από την Ελλάδα δια του προϊόντος της αναπτύξεως, όπως έπραξε και η Γερμανία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντί τούτου υπογράψαμε το δεύτερο Μνημόνιο, δια του οποίου κατοχυρούται η εξόφληση των οφειλών του πρώτου και του νέου δανείου.
Και πάλι, προ του δευτέρου Μνημονίου η συνταγματική τάξη επέβαλε την προσφυγή στις εκλογές για να υπάρξει η έγκριση του ελληνικού λαού. Αντί αυτής, επιδιώχθηκε ο εξαναγκασμός του κ. Σαμαρά να υπογράψει το δεύτερο Μνημόνιο, με συνέπεια την οργή των μισθωτών και συνταξιούχων, των οποίων οι αποδοχές μειώθηκαν στο ήμισυ. Τούτο προεκάλεσε και την απόφασή τους να δώσουν ψήφο διαμαρτυρίας, που επέφερε την άνοδο της Αριστεράς στις δημοσκοπήσεις.
Οι σκεπτόμενοι Έλληνες οφείλουν να παραμερίσουν την οργή τους και να αναζητήσουν τους ηγέτες, που θα ακολουθήσουν μία ορθοτέρα εθνική ελληνική πολιτική για τη λύση των προβλημάτων που εδημιούργησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τα ψεύδη της, τις απατηλές υποσχέσεις της και τα CDS, δια των οποίων ωφελήθηκαν πολλοί, κερδοσκοπήσαντες επί της χρεωκοπίας της χώρας.
Αν οι Έλληνες υπουργοί είχαν την ενδεδειγμένη εθνική αξιοπρέπεια, δεν θα εδέχοντο να δεσμευθούν περί του ότι τα νομοθετήματα, που θα καταθέσουν στη Βουλή, θα είναι της εγκρίσεως της Τρόικας, δηλαδή των εκπροσώπων των δανειστών μας.
Και βεβαίως τότε δεν θα ήτο ποτέ δυνατόν, οι Τροϊκανοί, Μάτια Μορς και Πολ Τόμσον, να επιτιμήσουν εγγράφως τους υπουργούς Υγείας και Εργασίας διότι κατέθεσαν και εψηφίσθη ένα νομοσχέδιο, χωρίς να προηγηθεί η έγκρισή τους. Ούτε θα ζητούσαν την ανάκληση του νόμου τούτου, διότι δεν τον είχαν εγκρίνει.
Αλλά οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί, στις κρίσιμες στιγμές, επιδεικνύουν δουλικότητα στους ισχυρούς ξένους. Ακόμη και αυτός ο σοφός πολιτικός και φωτισμένος άνθρωπος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ως υπουργός Εθνικής Αμύνης, υποδεχόμενος τον τότε Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ, κατά την τιμητική παρουσίαση όπλων μεγάλης μονάδος του ελληνικού Στρατού στο αεροδρόμιο, δεν απέφυγε να πει: Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας.
Οι Γερμανοί αξιώνουν από τον ελληνικό λαό μεγαλύτερες περικοπές μισθών και συντάξεων. Προφανώς, διότι δεν σέβονται καν τον ανθρώπινο παράγοντα. Ούτε υπολογίζουν τις φυσιολογικές ανάγκες των ανθρώπων. Έτσι εξηγείται και η αδιαφορία του γερμανικού λαού, όταν μεταφέροντο χιλιάδες άνθρωποι δι΄ αθλίων σιδηροδρομικών οχημάτων, προς διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, για την εξόντωσή τους!
Τώρα, για λόγους που δεν γνωρίζουμε, επιβάλλουν μέτρα πλήρους εξολοθρεύσεως των Ελλήνων. Δυσανασχετούν για την μακροβιότητα των ηλικιωμένων και θέτουν φραγμούς στη χορήγηση των φαρμάκων τους. Έχουν αυτοκτονήσει 2.000 άτομα. Και συζητείται ακόμη η περαιτέρω περικοπή μισθών και συντάξεων.
Το σπουδαίο είναι, ότι τα διεκδικούντα την εξουσία κόμματα αποσιωπούν τα ενδεχόμενα νέα μέτρα του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου. Ειδικότερα τα αριστερά κόμματα αναφέρονται σε μία ομιχλώδη βελτίωση της οικονομίας, χωρίς να διευκρινίζουν πώς θα επιτευχθεί αυτή. Διότι αν αναμένουν να αποδώσει καρπούς η μαρξιστική θεωρία, πλανώνται. Ο Αϊνστάιν έλεγε: Όσοι αναμένουν διάφορα αποτελέσματα από την εφαρμογή των αυτών σχεδίων είναι απλώς βλάκες.
Η κ. Παπαρρήγα δεν αποκρύπτει το σχέδιό της να μην γίνουν ποτέ άλλες εκλογές, αν συμβεί να της δώσει ο λαός την εξουσία. Και ο κ. Τσίπρας – ο εκκολαπτόμενος νέος Ανδρέας Παπανδρέου – δηλώνει, ότι θα λύσει τα προβλήματα του δοκιμαζομένου λαού, αφαιρώντας από εκείνους που έχουν δύο σπίτια, το ένα και δεσμεύοντας τις καταθέσεις άνω των 20.000 ευρώ!
Τα κράτη της Ευρωζώνης, αντί να εφαρμόζουν τις αρχές όλων των Ομοσπονδιών δια της ενιαίας οικονομικής πολιτικής, του ενιαίου υπουργείου Εθνικής Αμύνης και του υπουργείου Εξωτερικών, συνεχίζουν την ερμαφρόδιτη πολιτική τους, χάριν της κυριαρχίας των ισχυρών, με γνώμονα το συμφέρον των τραπεζιτών και όχι των λαών.
Η Ε.Κ.Τ. μέσα σε ένα έτος χρηματοδότησε τις τράπεζες της Ευρώπης με 1 τρισεκατομμύριο ευρώ και επιτόκιο 1%. Παρέλειψε όμως να δανείσει οιοδήποτε κράτος-μέλος με το αυτό επιτόκιο. Άρα, ενδιαφέρεται μόνον για τους τραπεζίτες και όχι για τους λαούς της Ευρώπης!