Γράφει ο Μανόλης Γιακουμάκης*
Πρώτη φορά φέτος, την 24η Ιουλίου, δεν θα γιορτασθεί η επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Η επίσημη δικαιολογία είναι ο περιορισμός των δημοσίων δαπανών σε μια περίοδο οικονομικής... στενότητας. Αν η δικαιολογία είναι αληθής, τότε αναμένεται και διακοπή των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου. Όμως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιβάλει είτε ένας κατακτητής, είτε μια συλλογική εθνική απόφαση αυτοκτονίας. Οι σημαντικοί σταθμοί στην πορεία ενός λαού πρέπει να εορτάζονται, γιατί με αυτό τον τρόπο οι νέες γενιές διδάσκονται τις αρετές και τις αδυναμίες του λαού του οποίου αποτελούν την συνέχεια.
Η απόφαση για τον μη εορτασμό της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, μετά από 38 έτη, δεν οφείλεται στην παραδειγματική συμμετοχή στο πρόγραμμα εξοικονόμησης δημοσίων πόρων. Η Προεδρία της Δημοκρατίας θα μπορούσε να εορτάσει την επέτειο ελαχιστοποιώντας το κόστος, προσφέροντας πορτοκαλάδες και γκαζόζες ή για τους πιο μερακλήδες κρητική τσικουδιά. Ο μη εορτασμός οφείλεται στην αμφισβήτηση του νοήματος της επετείου.
Το νόημα αυτό αποτυπώθηκε στα συνθήματα: Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Η αποτίναξη της δικτατορίας, πληρωμένη με αίμα, έδωσε ελπίδες και ανέδειξε μια νέα πολιτική τάξη στα πλαίσια ενός κοινοβουλευτικού συστήματος διακυβέρνησης. Η ιστορική περίοδος που ξεκίνησε πριν 38 έτη, γνωστή ως Μεταπολίτευση, έχει να επιδείξει επιτεύγματα μοναδικά την ιστορία μας.
Για πρώτη φορά στην εθνική μας ιστορία βιώσαμε ένα σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα, χωρίς αυτό να διακοπεί από ξενοκίνητους ή αλλόφρονες πραξικοπηματίες. Η οικονομική ανάπτυξη υπήρξε σημαντικότατη. Αρκεί να θυμηθούμε πού και πώς διαβιούσαν οι γενιές της δεκαετίας του ‘70. Η χώρα απέκτησε διεθνή υπόσταση με σημαντικό διεθνές κύρος τουλάχιστον μέχρι το 2007. Το αίτημα πολλών γενιών για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» βρήκε δικαίωση.
Ώσπου, έρχεται η τρόικα. Η παρουσία της θέτει υπό αμφισβήτηση τα επιτεύγματα της Μεταπολίτευσης. Η Εθνική Ανεξαρτησία και η Λαϊκή Κυριαρχία λαμβάνουν άλλες διαστάσεις όταν η χώρα είναι υπό τον έλεγχο της, ενώ η κοινωνική δικαιοσύνη δεν νοείται με 22% ανεργία, με περιθωριοποιουμένους τους νέους, με μεγάλο ποσοστό πολιτών στα όρια της φτώχειας. Και, βέβαια, η πολιτική τάξη που οδήγησε την χώρα στην αγκαλιά της τρόικας έχει τεθεί υπό πλήρη αμφισβήτηση. Όλα αυτά μαζί θέτουν σε αμφισβήτηση το νόημα της 24ης Ιουλίου και οδηγούν τους αρμοδίους στην στάση του μη εορτασμού της.
Όμως δεν μας οδήγησαν στην σημερινή μας κατάσταση, τα νοήματα της 24ης Ιουλίου, τα οράματα της Μεταπολίτευσης, η δικαίωση του αντιδικτατορικού αγώνα. Αλλά ο νεοπλουτισμός, η ψεύτικη ευμάρεια των δανεικών, η αδιαφορία για τα κοινά, η στάση μη ευθύνης, η απαίτηση δικαιωμάτων χωρίς υποχρεώσεις, η ανάδειξη ακατάλληλων ηγετών για τους οποίους το μόνο που γνωρίζαμε ήταν το επίθετο τους. Η ευθύνη της σημερινής μας κατάστασης είναι και συλλογική, σχετίζεται με λανθασμένες πολιτικές, εθνικές και ευρωπαϊκές, αλλά δεν σχετίζεται με την επέτειο της 24ης Ιουλίου.
Χρειαζόμαστε σήμερα όχι την αμφισβήτηση του νοήματος της 24ης Ιουλίου αλλά τη συνέχισή του με σύγχρονους όρους. Μεγαλύτερο επίτευγμα από την εξασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας είναι η διατήρηση της με ανοικτά τα σύνορα, συμμετέχοντας σε υπερεθνικά σχήματα . Η λαϊκή κυριαρχία προϋποθέτει την πρόταξη του συλλογικού στο ατομικό. Η κοινωνική δικαιοσύνη απαιτεί μέριμνα για την παραγωγή του πλούτου και όχι η μοναδική μας έγνοια να είναι η διανομή του.
Είναι γεγονός ότι σε αυτή την 38ετή πορεία υπήρξαν πολιτικοί που μας επεσήμαναν τα παραπάνω και έδωσαν μάχη για να τα επιτύχουν. Μάλιστα, ήταν εκείνοι οι πολιτικοί που έδωσαν αγώνα ζωής για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Όμως, μέσα στις εύκολες γενικεύσεις, η εικόνα που έχουμε για τους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης είναι επηρεασμένη από την εικόνα των πολιτικών της τελευταίας πενταετίας.
Η 24η Ιουλίου είναι η μέρα που σηματοδοτεί την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα και την απαρχή μιας περιόδου προόδου με αξίες την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Αν η συλλογική μνήμη δεν βρίσκει νόημα στην παραπάνω ημερομηνία, τότε τις αξίες αυτές θα τις οικειοποιηθούν όσοι δεν ήθελαν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα, και τότε, το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» θα εκφυλλισθεί σε σύνθημα που θα δικαιολογεί φασιστικές συμπεριφορές και επιθέσεις σε κατατρεγμένους και περιθωριοποιημένους ανθρώπους, ενώ η Εθνική Ανεξαρτησία θα νοείται ως κλείσιμο των συνόρων της χώρας και περιθωριοποίηση.
Δεν αναμένουμε από την πολιτική να ακολουθήσει τις εύκολες και συχνά αδιέξοδες γενικεύσεις. Αναμένουμε να ηγηθεί μιας πορείας υπέρβασης της σημερινής κρίσης με άλμα προς τα μπρος. Αναμένουμε να σηματοδοτήσει το νόημα και τις αξίες της 24ης Ιουλίου με όρους του σήμερα. Και βέβαια, δεν ξεχνούμε: Τιμή στους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και ανάπαυση στους αδικοχαμένους της Κύπρου.
_______________________________________
* Ο Μανόλης Γιακουμάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ Μηχανικός Υπολογιστών του ΕΜΠ.
δηλαδή πρέπει κάθε χρόνο να γιορτάζουμε την προδοσία τής Κύπρου;
ΑπάντησηΔιαγραφήας ανοίξει ο φάκελος τής Κύπρου και θα δούμε αν και τί πρέπει να γιορτάζουμε ακριβώς.