Ὄχι, δὲν ἔχουμε… Καὶ πολὺ καλὰ κάνουμε καὶ δὲν ἔχουμε!
Διότι ἐὰν εἴχαμε, τότε κάτι θὰ μποροῦσε νὰ παραμείνῃ ὄρθιο.
Ὅμως ἐδῶ ποὺ ἔχουμε φθάσει τί ἀλήθεια ἀξίζει νά παραμείνῃ ὄρθιο; Καί μάλλιστα στήν μορφή πού ἔχει καταντήσῃ νά ἔχῃ;
Ἄς πιάσουμε τὴν παιδεία μας.
Ἔχει κάτι ὀρθό; Παράγει μυαλά; Ἀνθρώπους; Μήπως διαθέτουμε... δασκάλους μορφωμένους, ἱκανούς νά διδάξουν γλῶσσα, ἱστορία, συνείδησι;
Σαφῶς καὶ ὄχι! Τίποτα δὲν ἔχει μείνει στὴν θέσι του! Κι ἀν τὶ νὰ ἀνησυχοῦν οἱ φερόμενοι ὥς δάσκαλοι, ἀνησυχοῦν οἱ …ἄσχετοι!
Οἱ δάσκαλοι κόπτονται μόνον γιὰ τὸ ἐὰν τὸ ψυγεῖο τους εἶναι γεμάτο καὶ γιὰ τὸ ἐὰν θὰ πάρουν τὰ μισθά τους.
Λογικὸν μέν, ἀνήθικον δέ…
Ἐὰν ἀναλογιστοῦμε τὸν πραγματικό τους ῥόλο, θὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐν τελῶς ἀπαξιοῦν τὴν ἱερότητα τοῦ καθήκοντος ποὺ τοὺς ἀνετέθῃ. Ὄχι ἀπὸ τὴν ἐκάστοτε πολιτεία ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς. Διότι οἱ Ἕλληνες γονεῖς, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, μίαν τάσι τὴν εἶχαν στὸ νὰ μορφώσουν τὰ παιδιά τους. Κι ἀν τὶ νὰ βροῦν ἀνταπόκρισι στὰ πρόσωπα τῶν φερομένων ὥς δασκάλων, βρῆκαν κρατικοὺς ὑπαλλήλους, μὴ ἔχοντες εὐθύνη, ποὺ ὑπακούουν κι ἐφαρμόζουν κατὰ γράμμα τὶς ἐντολὲς τῶν προϊσταμένων τους καὶ ποὺ βιάζονται νὰ πάῃ δύο ἡ ὥρα γιὰ νὰ τρέξουν στὰ σπιτάκια τους.
Ἄς πιάσουμε τὴν δικαιοσύνη…
Τί ἀκριβῶς σημαίνει δικαιοσύνη;
Τὸ νὰ εἶναι τὶς δίκαιος. Δικαίως κρίνειν ἤ κρίνεσθαι. Ἡ ἀπονομὴ τοῦ δικαίου. (Νεοελληνικά:) Τὸ σύνολον τῶν δικαστικῶν ἀρχῶν.
Καί δίκαιον τί εἶναι; Δίκαιον εἶναι τὸ ὑπὸ τοῦ ἤθους καὶ γενικότερα τοῦ κοινωνικοῦ κανόνος ὑπαγορευόμενον ὥς ὀρθόν, νόμιμον. Τὸ κατ’ ἀξίωσιν ἐπιβαλλόμενον ὑπὸ τινος ὥς ὀρθόν, νόμιμον. Ἡ εὐθύτης, ἡ δικαιοσύνη. Οἱ ὑπὸ τῆς πολιτείας τεθέντες καὶ ἐξαναγκαστικῶς ἐπιβαλλόμενοι κανόνες, δι’ ὥν ῥυθμίζονται αἱ σχέσεις τῶν πολιτῶν εἶτε κατ’ ἑαυτούς, εἶτε πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὴν πολιτείαν, εἶτε ταὔτης πρὸς ἄλλας πολιτείας.Νόμιμος ἀπαίτησις, δικαίωμα. Ἡ προνομία.
Δῆλα εἴμαστε παράλογοι! Aὐτὸ μᾶς ὑπαγορεύει ἡ ὀρθὴ ἐρμηνεία τῶν λέξεων.
Εἴμαστε παράλογοι διότι ἀξιώνουμε ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ τὶς δικαστικὲς ἀρχές της νὰ σεβαστοῦν τὰ δικά μας δικαιώματα, τὰ ἠθικά, τὰ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν θεωρούμενα ὥς κοινωνικῶς ἀποδεκτά, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς τὰ νόμιμα καὶ δίκαια ὁρίζονται μόνον ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες.
Οὐσιαστικῶς, ἄν καὶ δὲν μᾶς ἀρέσῃ, διότι ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὴν πραγματικότητά μας εἶναι ἀνήθικα, αὐτοὶ πράττουν τὰ νόμιμα. Συνεπῶς ἡ δικαιοσύνη, ποὺ κατὰ τὰ νεοελληνικά μας εἶναι ὅλοι οἱ δικαστικοὶ λειτουργοί, ἐφαρμόζουν κατὰ γράμμα αὐτὰ ποὺ οἱ νομοθέτες ὑπαγορεύουν.
Ἀπὸ πλευρᾶς λοιπὸν ἤθους, ναί, δὲν ὑφίσταται δικαιοσύνη. Ἀπό πλευρᾶς νομοτυπίας ὅμως;
Σαφῶς καὶ ὑφίσταται…
Αὐτὸ εἶναι τὸ σύστημα. Πρῶτα δομεῖ τοὺς νόμους, ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ βασιστῇ καὶ μετὰ ἐπιβάλλει τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νόμων.
Γιατί λοιπόν νά ἀντιδράσουν οἱ δικαστικοί; Γιά νά χαρακτηριστοῦν ὥς παράνομοι; Παλαβοί εἶναι ἀπό δικαστές νά βρεθοῦν κατηγορούμενοι;
Νά ἐξετάσουμε ὅμως λίγο καί τήν πολιτειακή ἀρχή; Τούς νόμους καί τούς νομοθέτες;
Ποιός νόμος πλέον ὑπερασπίζεται τόν πολίτη, τό περιβᾶλλον ἤ τό μέλλον τῆς χώρας; Δέν εἶναι ὅλοι ἔτσι μαγειρεμένοι πού νά ἀπαξιοῦν ἐν τελῶς δικαιώματα, φυσική διαβίωσι καί ἀνάπτυξι; Ὑπάρχει κάπου ἡ λογική τῆς προστασίας; Μήπως παντοῦ ἔχει ὑπεισέλθῃ ἡ παραλογία τῆς καταστροφῆς καί τῆς ἀποδομήσεως; Μήπως τά πάντα μετατρέπονται σέ μίαν κοινωνία ἀδίκου, μέ κεντρική δικτατορική ἐξουσία καί ὑπονόμευσι κάθε ἀντιδράσεως;
Πόσο μακράν εἴμαστε ἐκείνης τῆς ἡμέρα πού θά ξημερώσῃ καί θά ἔχῃ ἐπιβληθῇ ἐπισήμως μία «στρατιωτικοῦ» τύπου δικτατορία; Καί πόσα γκούλαγκ θά δοῦμε νά ξεπηδοῦν ἀπό τό πουθενά; Πόσοι ἔντιμοι καί ἠθικοί θά ἀπαξιωθοῦν καί θά ἀφανισθοῦν; Αὐτός δέν εἶναι ὁ βασικός στόχος ἐτούτης τῆς ὑβριδικῆς πολιτείας; Ὑπάρχει μήπως πρόθεσις νά ἀλλάξῃ κάτι τέτοιο στό μέλλον ἀπότούς κρατοῦντες; Ἤ ὅλοι, μά ὅλοι, οἱ κατέχοντες μικρές ἤ μεγάλες ἐξουσίες, ἀπό κάθε κομματική παράταξι, «ἰδεολογία» καί θέσι προασπίζονται ἀκριβῶς αὐτήν τήν πορεία; Δέν πασχίζουν ὁ καθείς ἐξ αὐτῶν νά ἐπιβάλλῃ τίς δικές του θέσεις; Τίς δικές του γραμμές; Τίς δικές του, τάχα μου, ἰδεολογίες; Καί δέν μᾶς ὁδηγοῦν ΟΛΟΙ, μὰ ὅλοι, στήν τελική εὐθεία πού θά εἶναι ἡ ἐπιβολή τοῦ δικοῦ τους, μονίμου, (καὶ νομίμου φυσικά!!!) τρόπου ἐλέγχου;
Ἀλλὰ εἰλικρινῶς, θὰ ἤθελα νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ κάτι…
Σέ τί διαφέρουν σήμερα οἱ τάσεις τῆς φερομένης ὥς ἀριστερᾶς ἀπό τίς τάσεις τῆς φερομένης ὥς δεξιᾶς ἤ ἀπό τίς τάσεις τοῦ φερομένου ὥς κέντρου;; Πόσοι ἀπό αὐτούς δέν ἔχουν ὑπογράψει ἤδη, πρό κειμένου νά μᾶς θέσουν ὅλους μας ὑπό τήν σκέπη τῆς παγκοσμίου διακυβερνήσεως, πού ὅμως θά μεριμνᾷ μόνον γιά τήν διατήρησιν τῆς ἐξουσίας τους καί οὐδέποτε γιά τήν διατήρησιν τοῦ σκεπτομένου κι ἐλευθέρου Ἀνθρώπου ἐπί τοῦ πλανήτου; Ποιόν ἐξυπηρετεῖ ὁ Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος; Ποιόν ἀπό αὐτούς ἐξυπηρετεῖ ὁ ἀντίλογος; Ποιόν ἀπό αὐτούς ἐξυπηρετεῖ ἡ δική μας αὐτοδιαχείρισις;
Καὶ καλά, ἄς ἀφήσουμε τὶς κορυφὲς τῆς βρωμερῆς αὐτῆς πυραμίδος κι ἄς ῥίξουμε μίαν ματιὰ σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὴν δομοῦν. Δῆλα δὴ δημοσίους φορεῖς, ὑπαλλήλους, ὑπουργεῖα.
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἀκούσαμε δημόσιο ὑπάλληλο, στὸν τομέα τῶν συντάξεων, νὰ ὁμολογῇ, μὲ περίσσιο θρᾶσος, πὼς οἱ συνάδελφοί της, καθῶς ἐπίσης καὶ ἡ ἰδία, δουλεύουν διότι λυποῦνται τὸ κόσμο κι ὄχι γιατὶ θεωροῦν ὑποχρέωσίν τους νὰ δουλέψουν.
Κάποιος σαφῶς μᾶς κάνει μεγάλη πλάκα!
Ὅταν ἀγαπητή/έ μου ἀποφασίζῃς νὰ πᾶς νὰ γίνῃς δημόσιος ὑπάλληλος, σὲ ὁποιαδήποτε θέσι, εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ τὸ βουλώσῃς καὶ νὰ λαμβάνῃς αὐτὰ ποὺ σοῦ ὁρίζουν ὥς μισθό! Γνώριζες ἐκ τῶν προτέρων πὼς ἕνας δημόσιος ὑπάλληλος ἔχει μισθολογικὰ ταβάνια! Δῆλα δὴ ἔχει ἀμοιβὲς ὁριζόμενες ἀπὸ νόμους. Οὔτε δικαίωμα ἔχει νὰ λαμβάνῃ φακελάκια (ὤ, τὶ ὡραῖος κόσμος αὐτὸς τῶν ἰατρῶν!!!), οὔτε νὰ διαμαρτύρεται, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ καταλαμβάνῃ δημοσία περιουσία, ὅταν τὰ αἰτήματά του εἶναι τέτοια ποὺ τὸν ὁδηγοῦν σὲ ἀπεργία.
Βαρύ, σκληρό, ἀλλὰ ἀληθές!
Εἶσαι παράνομος καὶ τὸ γνωρίζεις! Καὶ εἶσαι παράνομος διότι ἀπεφάσισε νὰ διαβιώσῃς σὲ ἕνα κράτος μὲ αὐτοὺς τοὺς νόμους. Τὰ γνώριζες. Οὐσιαστικῶς ὅπως ἔστρωσες κοιμᾶσαι… Διαφορετικῶς τὸ καπελάκι σου στραβά…
Σαφῶς καὶ εἶμαι ὑπὲρ τῆς ἀντιδράσεως. Ἀλλὰ εἶναι παράλογον νὰ κλείνω μίαν συμφωνία κι ἐκ τῶν ὑστέρων, διότι διεπίστωσα πὼς δὲν μὲ συμφέρει, νὰ φέρνω τὸν κόσμο τὰ ἀνάσκελα. Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀνήθικος, ὄχι ὁ κόσμος.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν γιὰ ἀστυνομικοὺς ποὺ χρηματίζονται καὶ ἐπιτρέπουν στοὺς ἐμπόρους ναρκωτικῶν, στοὺς δουλεμπόρους, στοὺς μπράβους τῆς νύκτας νὰ ἁλωνίζουν.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν γιὰ στρατιωτικοὺς ποὺ βολεύουν τὶς κόρες τους στὰ δημόσια κανάλια, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς κάνουν προπαγάνδα καὶ μετὰ μᾶς τὸ παίζουν πατριῶτες.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔκαναν τὶς ἔνοπλες δυνάμεις χῶρο συνεστιάσεων τοῦ κάθε κόμματος.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν παντοῦ, γιὰ ὅλους τοὺς τομεῖς καὶ γιὰ ὅλους μας!
Τί ὡραῖο ἔχουμε σήμερα γιά τό ὁποῖον ἀξίζει νά θυσιαστοῦμε καί νά τό σώσουμε;
Τίς ἰδέες; Τό ὄνειρο; Τήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα;
Μὰ οἱ ἰδέες ποτὲ δὲν πεθαίνουν. Οὔτε οἱ Ἄνθρωποι ποὺ τὶς γεννοῦν. Τί φοβόμαστε λοιπόν; Μήν χαθοῦν οἱ ἰδέες; Δὲν χάνονται οἱ ἰδέες…
Μήπως φοβόμαστε πώς ἐάν χαθῇ ἡ Ἑλλάς θά χαθῇ καί τό ὄνειρο; Μά χάνεται ἡ Ἑλλάς; Ἐδῶ δὲν συζητᾶμε γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ γιὰ ἕνα Ὑβριστικότατον δημιούργημα ποὺ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστάν. Αὐτό γιά ποιόν λόγο ἀξίζει νά τό σώσουμε; Γιά νά ἐξακολουθήσῃ ἡ Ὕβρις; Λέτε;
Μήπως τέλος πάντων ὑπάρχει περίπτωσις νά χαθῇ ἡ ἀπέραντος Ἔρως πού λέγεται ἐλεύθερος Ἄνθρωπος καί Ἑλληνικῶς ζῆν; Μὰ ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι ποὺ δὲν πρόκειται νὰ χαθῇ.
Διαβιοῦμε ἐντὸς μίας οἰκίας ποὺ εἶναι σαράβαλο.
Ἔχει κτυπηθῇ ἄσχημα ἀπὸ σεισμούς, καταιγίδες, ἀφροντισιά…
Καταρρέει…
Ἤ θὰ βοηθήσουμε νὰ πέσῃ μίαν ὤρα ἀρχίτερα ἤ θὰ μείνουμε μέσα καὶ θὰ μᾶς πλακώσῃ!
Ἐὰν βοηθήσουμε στὸ γκρέμισμα, θὰ τελειώνουμε μίαν ὤρα ἀρχίτερα καὶ ταχύτατα θὰ κτίσουμε νέα θεμέλια, γερά, δυνατά, πρὸ κειμένου νὰ δομήσουμε μίαν νέα οἰκία, ποὺ θὰ μπορῇ νὰ μᾶς στεγάσῃ μὲ ἀσφάλεια. Ἐὰν ὅμως θέτουμε τὸ ἕνα ὑποστύλωμα δίπλα στὸ ἄλλο, τὸ μόνον ποὺ καταφέρνουμε εἶναι νὰ δίνουμε πίστωσι χρόνου στὴν τυραννία μας.
Τί θέλουμε λοιπόν;
Ἕνα σπίτι καθαρό, γερό κι ἀσφαλές ἤ ἕνα ῥημάδι πού στό πρῶτο φύσημα τοῦ ἀνέμου θά χάνῃ κομμάτια του;
Ἐμεῖς διαλέγουμε… Στὸ χέρι μας εἶναι…
Φιλονόη.
Υ.Γ. Θέλω νὰ τελειώνουμε! Νὰ τελειώνῃ τὸ Ὑβρίδιον! Ἀρκετὰ μᾶς ἔφαγε τὰ συκώτια… Ὅλο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ πρέπει νὰ τὸ πιάσουμε… Ὅλο… Καὶ θὰ τὰ καταφέρουμε διότι ἐμεῖς εἴμαστε φτιαγμένοι γιὰ τὰ δύσκολα καὶ τὰ μεγάλα!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου