Όταν κάποιος λαός φθάνει στο σημείο να εκλιπαρεί την λύπηση, σημαίνει πως δεν... εμπιστεύεται τις δυνάμεις του. Είναι καταδικασμένος. Ποια βοήθεια μπορούν να του δώσουν οι «προστάτες», το παριστά ο Σολωμός στον «Ύμνο στην Ελευθερία» (στίχους 9-11), με την Ελλάδα να κυκλοφορεί στις ευρωπαϊκές αυλές εκλιπαρώντας την βοήθειά τους:
"Με τα ρούχα αιματωμένα / ξέρω ότι έβγαινες κρυφά / να γυρεύεις εις τα ξένα / άλλα χέρια δυνατά. / Μοναχή το δρόμο πήρες / εξανάλθες μοναχή / δεν είν’ εύκολες οι θύρες / σαν η χρεία τες κουρταλεί...
...Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια / αλλ’ ανάσταση καμμιά / άλλος σού έταξε βοήθεια / και σε γέλασε φρικτά. / Άλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου / οπού εχαίροντο πολύ / "σύρε νά ’βρεις τα παιδιά σου / σύρε", έλεγαν οι σκληροί"
Εδώ είναι το σημαντικό. Η "συμβουλή" των σκληρών, ήταν η δέουσα. «Σύρε να ’βρεις τα παιδιά σου». Τα οποία "παιδιά" στις κρίσιμες περιστάσεις που τα χρειάστηκε η Πατρίδα, έβγαλαν στην αλλοδαπή δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, όταν και το ένα ευρώ είναι απαραίτητο για την -με όποιο τρόπο- ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
Όμως, χρόνια και χρόνια οι ινστρούχτορες περνούν το μήνυμα του «Ελληνόφωνου» και κατάφεραν να απαξιώσουν κάθε τι ελληνικό. Από τη μουσική και γενικότερα την τέχνη, ως και την διατροφή. Και διαλύθηκαν οι δεσμοί που ένωναν τους Έλληνες, απαραίτητο όμως στοιχείο για τη συνοχή μιας κοινωνίας. Ο καθένας μόνος τους και «οι άλλοι ας πνιγούν». Μαθηματική βεβαιότητα, ότι πρόκειται για τον συντομότερο δρόμο προς τον γκρεμνό.
Και τι θα κάνουν άραγε οι προστάτες, επί του προκειμένου οι Ρώσοι που εκλιπαρούνται «να μη μας προδώσουν»;
Η "Φωνή της Ρωσίας" γράφει: "Σε κεντρική ελπίδα της ρωσικής οικονομικής ηγεσίας αναδεικνύεται η διάσωση χωρίς "κούρεμα" της ρωσικής τράπεζας VTB, θυγατρικής της ομώνυμης ρωσικής κρατικής τράπεζας, που σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις κατέχει την τρίτη θέση στην Κύπρο με μέγεθος ενεργητικού 14 δισ. ευρώ...
...Η μητρική τράπεζα επιδιώκει να ξεπεράσει τη φάση αυτής της κρίσης με ζημιές μόνο εκατομμυρίων, ενώ οι προϊστάμενοί της δεν κρύβουν τη φιλοδοξία τους μια ρωσική πλέον τράπεζα να παίζει πιο δυναμικό ρόλο στο υπό διαμόρφωση σκηνικό της κυπριακής οικονομίας".
Μιλώντας σε ρωσικά ΜΜΕ ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ρώσων Επιχειρηματιών της Κύπρου κ. Γιούρι Πιανίχ, και αναφερόμενος στην υπόθεση του φυσικού αερίου αποκάλυψε ότι το ενδιαφέρον γι’ αυτό είναι φυσικά υψηλό, όμως χρειάζεται χρόνος για την εκμετάλλευσή του και θα χρειαστεί να προηγηθούν μεγάλες επενδύσεις. Εκτίμησε δε, πως αυτός ήταν ο βασικός λόγος, που η ρωσική πλευρά δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί τις κυπριακές προτάσεις.
Και έρχεται η πληροφορία να επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις του κ. Πιανίχ, ότι η Rosneft θα επαναπατρίσει περιουσιακά στοιχεία από την Κύπρο. Ο ρωσικός πετρελαϊκός γίγαντας θα μεταφέρει τα χρήματα στην Ρωσία.
Σε προηγούμενο σημείωμά μας, αναλύσαμε τους λόγους που η Ρωσία «δεν θα απλώσει τα πόδια της έξω από πάπλωμα». Ακριβή απάντηση, αν αυτό οφείλεται στο ότι είναι "σημαδεμένο" το παιχνίδι ή αν η Ρωσία δεν είναι σε θέση να συγκρουσθεί με το σύστημα, δεν μπορεί ακόμη να δοθεί. Αυτό θα φανεί στο μέλλον. Όμως, είναι βέβαιο, ότι η Ρωσία δεν νιώθει απόλυτα ασφαλής. Στην περίπτωση του βομβαρδισμού της Σερβίας, η υποστήριξή της ήταν υποτονική, εκ του λόγου ότι την ίδια εποχή αντιμετώπιζε εξέγερση των Τσετσένων, την οποία κατέστειλε σκληρά. Οι Δυτικοί, ανέχτηκαν την ρωσική καταστολή, ως αντάλλαγμα της ρωσικής υποτονικότητας στη διάλυση της Σερβίας.
Έκτοτε, η Ρωσία ισορροπεί. Παρέχει βοήθεια στους Δυτικούς (Αφγανιστάν, Ιράκ κ.ά.), αλλά απαντά άμεσα και δυναμικά όταν βλάπτονται τα συμφέροντά της στη γειτονιά (Γεωργία, Συρία κ.ά.). Αυτό φαίνεται ότι το δέχονται οι Δυτικοί. Αλλά σε περίπτωση δημιουργίας κλίματος έντασης μεταξύ τους, η διαβόητη "αραβική άνοιξη" θα κάνει γνωστή την παρουσία της στα ομόσπονδα μουσουλμανικά τμήματα της Ρωσίας, με την Τσετσενία να είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή.
Δεν γνωρίζουμε, όπως αναφέρθηκε, αν υπήρξε συνεννόηση Δυτικών-Ρωσίας στην περίπτωση της Κύπρου. Αυτό ίσως διαπιστωθεί, εάν οι Δυτικοί της επιτρέψουν να αγοράσει τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, για τις οποίες μέχρι τώρα δεν επιτρέπουν ούτε συζήτηση.
Για κατακλείδα, να θυμηθούμε μια Βυζαντινή παροιμία: "Ουαί τω μη τοις ιδίοις όνυξι ξυομένω" (Αλίμονο σ' αυτόν που δεν έχει νύχια να ξυστεί).
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου