Δεν ξεχνάμε τα εγκλήματα των ναζιστών

Ανοίγω το «Ευρετήριο πολεμικών γεγονότων του ελληνικού έθνους», μια έκδοση της ΔΙΣ/ΓΕΣ του 1989. Και διαβάζω τα κάτωθι, στην ημερομηνία 11 Απριλίου 1941: «Βυθίζεται στο Ακρωτήριο Καφηρέας, από γερμανικό βομβαρδιστικό, το πλωτό Νοσοκομείο ‘Αττική’, με Κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Δημήτριο Μελετόπουλο, γεμάτο τραυματίες, παρ’ όλο που έφερε φανερά τα διεθνή χαρακτηριστικά των πλωτών Νοσοκομείων».

Άλλο ένα ναζιστικό έγκλημα, καταγράφεται από την ιστορία. Και τα στοιχεία, δεν... επιδέχονται αμφισβήτησης από κανέναν. Για την ιστορία, την ίδια ακριβώς μέρα, «ελληνοβρετανικές δυνάμεις αποκρούουν σφοδρές επιθέσεις των Γερμανών στην περιοχή Βεύης – Κλειδίου της Φλώρινας» (από την ίδια έκδοση).

Οι Γερμανοί, οι οποίοι δεν έχουν πληρώσει αποζημιώσεις για τα μαζικά εγκλήματα που διέπραξαν εις βάρος της χώρας μας, εδώ και καιρό και για άλλη μια φορά, δεν συμπεριφέρονται καθόλου καλά στον ελληνικό λαό. Ακόμα και οι ίδιοι οι κερδοσκόποι το επισημαίνουν αυτό, στη λογική ότι το Βερολίνο με αυτά που κάνει, «χαλάει την πιάτσα».

Επίσης, απίστευτο είναι και το ότι οι Γερμανοί, αν και δεν έχουν πληρώσει αποζημιώσεις στη χώρα μας για τον όλεθρο που έσπειραν εδώ, αρνούνται να κινηθούν στην κατεύθυνση της αμοιβαιοποίησης του χρέους, στραγγαλίζοντας όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου. Μάλιστα, με μια Γαλλία υπό τον ανίκανο και ανύπαρκτο Φρανσουά Ολάντ να μην αντιδρά, το Βερολίνο έχει καταστεί ασύδοτο. Θα συμφωνήσω λοιπόν με τον φίλο δικηγόρο Φαήλο Κρανιδιώτη, όταν λέει πως «η Γερμανία όμως δεν γεννήθηκε χτες. Έχει Ιστορία, πεπραγμένα, εθνικό χαρακτήρα και ομολογημένες επιδιώξεις, που λίγο αλλάζουν. Μόνο τα μέσα δεν είναι τα ίδια...

Είναι παλαιά η μέθοδος και βαθιά στο γερμανικό DNA. Παλιά το γράφανε και σε ανακοινώσεις της Κομμαντατούρ στους τοίχους. Λέγεται παραδειγματισμός. Καίω δυο χωριά και εκτελώ τους κατοίκους, για να φρονηματίσω τους υπόλοιπους». Διαβάστε και αυτό: «Τι είπε η Μέρκελ το 2011 στο συνέδριο του κόμματος της στην Λειψία, διακοπτόμενη από παρατεταμένα χειροκροτήματα, όπως δημοσιεύτηκε στο επίσημο περιοδικό του CDU στο Βερολίνο; «Φτάσαμε στον στόχο μας: oοδηγήσαμε την Γερμανία ξανά στην κορυφή. H Γερμανία είναι και πάλι εγγυητής σταθερότητας και ατμομηχανή ανάπτυξης στην Ευρώπη».

Μετά από όλα αυτά, μόνο ως ευχάριστη μπορεί να ακουστεί η είδηση της κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού για την απαίτηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Το ποσό είναι αστρονομικό: 162 δις ευρώ. Σε μια εποχή που οι Γερμανοί έχουν αποθρασυνθεί, ήρθε ο καιρός να χρήματα αυτά να καταβληθούν από όσους έσπειραν τον όλεθρο στην ανθρωπότητα την περίοδο 1940-45. Η Γερμανία του τότε, όμως, που ακόμα και σήμερα δείχνει να μην έχει ξεχάσει το ολοκληρωτικό της παρελθόν, έχει θαυμαστές εδώ. Τους βλέπουμε καθημερινά δίπλα μας. Μπήκαν στη Βουλή και δημιουργούν συνεχώς θέματα, με νταηλίκια αλά ΣΥΡΙΖΑ και χαμηλής αισθητικής «παρεμβάσεις».

Ο λόγος φυσικά, για τη Χρυσή Αυγή. Το έτερον ήμισυ του ΣΥΡΙΖΑ στη βία, στη χυδαιότητα, στον μηδενισμό, στην αποκτήνωση και στην αποϊεροποίηση των πάντων. Η Χρυσή Αυγή λοιπόν, είναι ένα πολιτικό μόρφωμα, με ναζιστικό προσανατολισμό, που βάσισε την άνοδό του στην απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος, μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης της χώρας από το «προοδευτικό» ΠΑΣΟΚ. Επίσης, βάσισε την άνοδό του στην άγνοια, αλλά και στη λήθη. Αναρωτιέμαι: πόσοι άραγε γνωρίζουν το περιστατικό της βύθισης του πλωτού νοσοκομείου «Αττική»; Πόσοι γνωρίζουν κάποιους έστω από τους τόπους μαρτυρίου των Ελλήνων στη διάρκεια της Κατοχής; Πόσοι;

Λίγοι. Και εδώ, οι ευθύνες των αριστεριστών (που ποτέ δεν αποποιήθηκαν τη βία ως πολιτικό εργαλείο), που σήμερα χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για την άνοδο των ναζιστών (άνοδο που οι ίδιοι υποβοήθησαν με τις ακρότητές τους), είναι τεράστιες. Μέσω του συστήματός τους στο Δημόσιο (είναι φύσει κρατικοδίαιτοι και συνωμότες), απονεύρωσαν τα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας, αποφεύγοντας με αναθεωρητική διάθεση την αναφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα.

Και αυτό, για να εξαλείψουν την «εχθροπάθεια», όπως την αποκαλούν, προσπαθώντας να επιβάλλουν μια λογική «πολιτικά ορθής» ανάγνωσης της ιστορίας. Χαρακτηριστικά είναι τα εθνομηδενιστικά περί «συνωστισμού», όπως περιέγραψαν η Μαρία Ρεπούση και η ομάδα της την γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και την καταστροφή της Σμύρνης, από τους Τούρκους. Φυσικά, είναι δύσκολο να ξεχαστεί από όσους διαβάζουν ιστορία και η συμμαχία των κομμουνιστών με τους ναζί, το 1939, η συνθήκη Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Μια συνθήκη που αναδεικνύει τις διαχρονικές ομοιότητες των δύο άκρων αλλά και τις εν πολλοίς κοινές τους επιδιώξεις.

Τα χθεσινά επεισόδια στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, με την απρόκλητη «επίθεση» αριστεριστών και αναρχικών (οι κατά τα άλλα «πολέμιοι» του μιλιταρισμού, το έχουν ρίξει στις... καταδρομικές!), κατά φοιτητών της ΔΑΠ, λέει πολλά. Τυχόν ενδυνάμωση των πολιτικών άκρων, θα φέρει στις ζωές μας τη βία και το χάος. Είναι λοιπόν καιρός να αναλογιστούν κάποιοι πολύ σοβαρά, τι ακριβώς θέλουν.

Διότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, το λάθος δεν αναγνωρίζεται. Και το λάθος, θα το πληρώσει η πατρίδα και δη ακριβά, με την επιβολή ενδεχομένως ενός σταλινικού ολοκληρωτικού καθεστώτος. Όχι άλλα «λεφτά υπάρχουν» λοιπόν, έστω και αν είναι διανθισμένα με τα πολύ επισφαλή περί «σκληρής διαπραγμάτευσης» (ας διαπραγματευτούν πρώτα με την εσωκομματική τους αντιπολίτευση). Υπενθυμίζω σε πολλούς που «γκρινιάζουν», ότι με την ψήφο τους τον Οκτώβριο του 2009, έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Νίκος Χιδίρογλου