Του «δικού τους» όμως «εργάτη», διότι οι «άλλοι» κατά την αριστερά του ολοκληρωτισμού και της απανθρωπιάς, απλά δεν έχουν «δικαιώματα» και δεν υφίστανται. Αναφερόμαστε... στα όσα έγιναν στις Σκουριές, τη νύχτα της 16ης Φεβρουαρίου, στη διάρκεια της στρατιωτικού τύπου επίθεσης στο εργοτάξιο της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός». Η δικογραφία της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης είδε το φως της δημοσιότητας, εκθέτοντας πολλούς και ξεγυμνώνοντας την υποκρισία τους.
Καταδρομική επιχείρηση
Ποια ήταν η μεθοδολογία που ακολούθησε η ΕΛΑΣ, για να φτάσει στους δράστες: σάρωση στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας που βρίσκονται γύρω από τα μεταλλεία. Αντιγράφω από τον ΣΚΑΙ:
«Όπως προκύπτει από δικαστικά έγγραφα, οι δράστες ακινητοποίησαν δένοντας με σκοινί τους υπαλλήλους της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης. Τους περιέλουσαν με εύφλεκτο υγρό και τους αφαίρεσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα, ασυρμάτους, πομποδέκτες κ.ά. Άνοιξαν πυρ εναντίον τεσσάρων από αυτούς (με κυνηγετικές καραμπίνες) που επιχείρησαν να διαφύγουν με όχημα της εταιρείας φύλαξης. Οι δράστες ήταν χωρισμένοι σε δύο ομάδες.
Η ‘κύρια’ ομάδα πλησίασε το εργοτάξιο από την ανατολική του πλευρά, εκεί δηλαδή όπου βρίσκεται φυλάκιο με κωδικό ‘Π2’. Πυρπόλησε με βόμβες μολότοφ και καπνογόνα τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις του μεταλλείου. Η δεύτερη ομάδα είχε υποστηρικτικό ρόλο. Προσέγγισε το εργοτάξιο της ‘Ελληνικός Χρυσός’ από τη δυτική και νότια περιοχή και τα μέλη της ‘έφραξαν’ με κορμούς δέντρων τους δασικούς δρόμους που οδηγούν στις Σκουριές, ούτως ώστε οι δράστες να μην καταδιωχθούν από την ΕΛ.ΑΣ.
Στην κατάθεσή του, αστυνομικός που μετείχε στην έρευνα αναφέρει ότι τα δέντρα ήταν κομμένα με συγκεκριμένη τεχνική (μέθοδος της «σκάλας») που παραπέμπει σε επαγγελματία και όχι ερασιτέχνη υλοτόμο. Από την άρση απορρήτου επικοινωνιών προέκυψε ότι το κινητό τηλέφωνο κατοίκου της περιοχής ενεργοποίησε επτά φορές την κεραία που εξυπηρετεί την περιοχή του μεταλλείου. Πρόκειται για τον 43χρονο Β.Δ., τον έναν από τους δύο ήδη προφυλακισμένους για την υπόθεση. Κάλυκες από την κυνηγετική του καραμπίνα βρέθηκαν στο εργοτάξιο.
Οι κλήσεις του 43χρονου σε κατοίκους της Ιερισσού έγιναν λίγο πριν από την επίθεση, από 10.20 μ.μ. έως 11.18 μ.μ. Αστυνομικός της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης καταθέτει ότι ‘είναι όλες τηλεφωνικές κλήσεις μικρής διάρκειας καταδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό τον επιχειρησιακό χαρακτήρα τους’... Σε άλλη «ομάδα» υπόπτων συμπεριελήφθησαν όσοι την 16η Φεβρουαρίου αντήλλαξαν κλήσεις με τον 32χρονο Γ. Π., γενετικό αποτύπωμα του οποίου βρέθηκε σε σκούφο που περισυνελέγη από τον χώρο του εργοταξίου.
"Από ώρα 6:49 μ.μ. της 16 Φεβρουαρίου που σταματούν οι επικοινωνίες του Γ.Π. με τα προαναφερθέντα άτομα, ξεκινά η ομάδα των δραστών την υλοποίηση του σχεδίου εμπρησμού της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός" ... Σε κάποιες περιπτώσεις, οι κλήσεις που καταχωρίσθηκαν στα κινητά των υπόπτων κατέρριψαν τα άλλοθί τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση 41χρονου κατοίκου της Ιερισσού, ο οποίος ανακρινόμενος δήλωσε στους αστυνομικούς ότι το επίμαχο βράδυ βρισκόταν στο σπίτι του. Ωστόσο, από την άρση απορρήτου προέκυψε ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας δέχτηκε στο κινητό του 13 κλήσεις από το σταθερό του σπιτιού του.
Η Δικαιοσύνη, θα κρίνει τα παραπάνω. Φυσικά, έχουν διαπραχθεί κακουργήματα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και έχουν διαπραχθεί αδικήματα κατά εργαζόμενων. Και υπάρχουν ένοχοι γι’ αυτά. Το ποιοι είναι αυτοί, επαναλαμβάνω πως θα το κρίνει η Δικαιοσύνη. Είναι σαφές πάντως, ότι όλοι όσοι ενεπλάκησαν στην «επιχείρηση» κατά του εργοταξίου της εταιρείας, δεν έλαβαν υπόψη τους πως η τεχνολογία δίνει πλέον στις αρχές ασφαλείας πολλές δυνατότητες για την ανεύρεση δραστών στην περίπτωση τέλεσης εγκλημάτων τέτοιου τύπου. Και την πάτησαν, όποιοι και αν ήταν αυτοί, είτε έχουν συλληφθεί, είτε όχι.
Κάποια πολιτικά συμπεράσματα
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι όλοι όσοι ενεπλάκησαν στην όλη «επιχείρηση», είναι άτομα αδίστακτα και εξαιρετικά επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια. Απόπειρες ανθρωποκτονίας και εμπρησμοί, είναι μερικά από τα κακουργήματα που τελέστηκαν. Και φυσικά, πρέπει να βρεθούν οι ένοχοι και να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Οι επικριτές της επένδυσης και οι «αντιμιλιταριστές» πολιτικοί προστάτες των αντιδράσεων, οφείλουν κατά τα άλλα να απολογηθούν πως στήθηκε εκεί μια «καταδρομικού» τύπου επιχείρηση, πολύ καλά μελετημένη βέβαια (αν και δεν το είχαν πολύ με την κάλυψη & παραλλαγή και άφησαν πολλά ίχνη πίσω τους).
Με πρωτοβουλία ποιου και με γνώση ποιου... Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, μιλάμε για πολύ «αντιμιλιταρισμό». Με άλλα λόγια, για απύθμενη υποκρισία. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι για την αριστερά δεν είναι η βία καθαυτή το πρόβλημα, αλλά ποιος την ασκεί. Όταν την ασκεί αυτή ή άτομα που έχουν την κάλυψή της ή συνδέονται τρόπον τινά μαζί της, αυτό είναι «λαϊκή αντίδραση», είναι «αγώνας» και άλλα πολλά. Είναι αυτό που λένε πολλοί ότι για την αριστερά, υπάρχει «καλή» και «κακή» βία.
Κάποιοι έχουν μπλέξει άσχημα, όπως δείχνουν τα πράγματα και οι προφυλακίσεις. Πολύ άσχημα. Και όταν καταλάβουν ότι χρησιμοποιήθηκαν, θα είναι πολύ αργά για αυτούς. Είναι, δε, πολύ χαρακτηριστικό το ότι κατά της επένδυσης στη Χαλκιδική, φωνασκούν και πολιτικά πρόσωπα που κάποτε εργάστηκαν για την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός. Έτσι θεωρούν ότι τώρα τους βολεύει, έτσι κάνουν. Χωρίς να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των δράσεών τους. Η αριστερά, για πολλοστή φορά, διχάζει μια τοπική κοινωνία και ανοίγει πληγές, που θα αργήσουν να κλείσουν. Παλιά της τέχνη κόσκινο.
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου