Πρωθυπουργική εμφάνιση επιχείρησε να κάνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά την τριήμερη παραμονή του στη Θεσσαλονίκη. Αν το πέτυχε ή όχι αποτελεί θέμα συζήτησης από χτες, λίγα λεπτά μετά την αποχώρησή του. Οι παραλληλισμοί πάντως με τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν έλειψαν και δε φάνηκε να ενοχλούν τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Αντιθέτως, δεν είναι λίγοι... εκείνοι που σχολίαζαν ότι τους επιδιώκει…
Ο κ. Τσίπρας είχε ένα φουλ πρόγραμμα τριών ημερών στη Θεσσαλονίκη, βρίσκοντας την ευκαιρία να ξεδιπλώσει την πολιτική του, να προβληθεί αρκούντως από τα ΜΜΕ και να απευθυνθεί σε μια πόλη, η οποία αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα ανεργίας, βούτυρο στο ψωμί κάθε αντιπολιτευόμενου.
Ζήτησε εκλογές, αλλά διευκρίνισε ότι δεν μπορεί να τις προκαλέσει ο ίδιος. Χρειάζεται γι’ αυτό σύμμαχο το λαό. Γι’ αυτό κεντρικό μήνυμά του ήταν «λαϊκός ξεσηκωμός». Ο ίδιος με αέρα πρωθυπουργού αγνόησε την περιορισμένη συμμετοχή του κόσμου στην ανοιχτή ομιλία της Παρασκευής. Η οργάνωσή της δεν ήταν η καλύτερη και δεδομένων των συνθηκών, δεδομένης της καθόδου μεγάλου αριθμού πολιτών μόλις πριν από μια εβδομάδα στο συλλαλητήριο των εγκαινίων, δεδομένης της εποχής που δεν ευνοεί προεκλογικές ανοιχτές ομιλίες – αντίγραφα περασμένων δεκαετιών, πάλι καλά που συγκεντρώθηκαν και περίπου 2.000 άτομα στη Λεωφόρο Νίκης.
Η… λαοθάλασσα που πιθανώς προσδοκούσαν ακόμη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν επετεύχθη και τα μηνύματα της πρώτης μέρας δεν ήταν αισιόδοξα. Πάραυτα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε σύμμαχό του την τηλεοπτική εικόνα, τόλμησε εκεί που οι υπόλοιποι διστάζουν και πέρασε τα μηνύματά του. Σε αυτά και το Εθνικό Συμβόλαιο, τα ΠΑΣΟΚικά συνθήματα της παπανδρεϊκής εποχής, το πράσινο πανό δίπλα στην κεντρική σκηνή, ακόμη και το φόντο του Λευκού Πύργου, που απευθύνεται στους πιο συντηρητικούς και μάλλον όχι αριστερούς ψηφοφόρους.
Ο κ. Τσίπρας δεν είναι πια ο επαναστάτης, που φοβίζει με ενδεχόμενο άγριο ξεβόλεμα από την κοινωνική νιρβάνα. Παύει να απειλεί το συντηρητισμό και τις παραδόσεις μας, αν δεν τον ήξερες μπορεί να τον περνούσες και για γιάπη με το υφασμάτινο παντελόνι και το Burberry πουκάμισο και πάντως όχι να τον ταυτίσεις με τον κουκουλοφόρο που κάπου εκεί έχει έτοιμη τη μολότοφ κι όποιον πάρει ο χάρος… Με το ήπιο στιλ του ο κ. Τσίπρας κερδίζει σε κάθε εμφάνιση του τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι κατά βάση συντηρητικοί, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές.
Η φρασεολογία του κ. Τσίπρα δεν έχει πλέον σχέση με όσα έλεγε πριν από δυο χρόνια. Αναφορές σε ριζοσπαστικές αλλαγές, σε συγκρουσιακές λογικές συνεχίζει να κάνει. Δε θέλει άλλωστε να χάσει και τους αριστερούς οπαδούς του. Αλλά αυτές, σε σχέση με το σύνολο των αναφορών του, είναι πια ένα πολύ μικρό ποσοστό. Ο κ. Τσίπρας έχει συνειδητοποιήσει ότι για να γίνει πρωθυπουργός πρέπει να απευθυνθεί σε εκείνους τους πολίτες που φοβούνται τις ραγδαίες αλλαγές και προσδοκούν μια ήπια μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη. Κι αυτοί οι πολίτες είναι η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων που δίνουν την εξουσία.
Το βροχερό βράδυ της Παρασκευής θα πρέπει να άφησε μια μελαγχολία στον κ. Τσίπρα. Το Σάββατο κύλησε πιο ηλιόλουστο. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το προφίλ του προσεγγίσιμου, ήρθε σε επαφή με τους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων. Και με μια έξυπνη τακτική φρόντισε να δείξει στους εκπροσώπους βιομηχάνων, μεγαλοεργοδοτών και του κεφαλαίου ότι μπορεί να είναι συνομιλητής τους, αλλά τον κύριο λόγο τον έχουν οι εργαζόμενοι. Ειδοποιός διαφορά με την παραδοσιακή αριστερά είναι ότι στους προνομιακούς συνομιλητές του κ. Τσίπρα εντάσσονται πλέον οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες… Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, διότι το κεφάλαιο θα το έχει πάντα απέναντί του, όμως με τη φτωχοποίηση του μικρομεσαίου μπορεί να τον κερδίσει και έχει ελπίδα να βρει άλλη μια κοινωνική στήριξη στην προσπάθεια ανέλιξής του στην εξουσία.
Έξυπνη ήταν και η τακτική του κ. Τσίπρα να συναντηθεί με τους τοπικούς άρχοντες. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας είναι από μόνοι τους δυο «καυτά» ονόματα για τη Θεσσαλονίκη. Από την… αίγλη τους μόνο κέρδη μπορεί να αποκομίσει ο κ. Τσίπρας. Και παρότι ιδεολογικά μπορεί να υπάρχει απόσταση μεταξύ τους, ο κ. Τσίπρας φρόντισε να δείξει ότι τέτοιες γραμμές δεν τραβάει. Και ίσα ίσα μπορεί να υιοθετήσει τις θεσμικές υποχρεώσεις ενός πρωθυπουργού. Αυτές που στερήθηκε ο κ. Σαμαράς εξαιτίας της χρονικά περιορισμένης επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη.
Πρωθυπουργική εμφάνιση επιχείρησε ο κ. Τσίπρας να κάνει και στη συνέντευξη Τύπου στους δημοσιογράφους. Πλέον μιλά ανοιχτά για αυτοδυναμία, εξηγεί επαρκώς πως θα πετύχει τους στόχους του, τάζει, αλλά όχι τα πάντα σε όλους και κυρίως καρποφορεί η προσπάθειά του να καλλιεργήσει το προφίλ του εν αναμονή πρωθυπουργού.
Ο κ. Τσίπρας απέφυγε τις εξάρσεις, τις δυναμικές παρεμβάσεις, το θόρυβο, την ένταση, το δριμύ κατηγορώ. Έδειξε άνετος, πέταξε το μπαλάκι της ανατροπής στους πολίτες και με πολύ ήρεμο τρόπο τους έκανε συνομιλητές του στο προεκλογικό δίλημμα, όποτε κι αν γίνουν εκλογές: «Συνέχεια της πολιτικής των μνημονίων ή αλλαγή πορείας με μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας;».
Από την επίσκεψή του στη ΔΕΘ ο κ. Τσίπρας δεν αποκόμισε εμφανή και ουσιαστικά οφέλη. Κέρδισε όμως σε προφίλ. Δεν είδε τον κόσμο να τρέχει από πίσω του, αλλά μίλησε τη γλώσσα της λογικής, ενός ηγέτη που μπορεί να μην απευθύνεται μόνο σε αριστερές μειοψηφίες, αλλά ακόμη και στον κεντροδεξιό ψηφοφόρο, που μέχρι πριν από τρία χρόνια είχε δυο στάνταρ επιλογές κάλπης: ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Στο τέλος της ημέρας δε θα είναι λίγοι εκείνοι που, αν συνεχιστούν οι επιπτώσεις από τα μνημόνια ή ακόμη χειρότερα έρθουν και νέα μέτρα, δε θα διστάσουν να του δώσουν, όσο επιφυλακτικοί κι αν είναι, την ψήφο τους. Έπαψε να τους φοβίζει κι αυτό είναι το μεγάλο κέρδος του κ. Τσίπρα από την 78η ΔΕΘ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου