Η επίθεση κατά της Χρυσής Αυγής έχει μία γερή βάση, πολύ πιο γερή από όσο νομίζεται γενικά. Μόνο που δεν είναι αυτό που διακηρύσσεται. Η κατάσταση στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο δραματική από όσο λένε, γιατί η βάση των κατηγοριών και τα κίνητρα της, είναι πολύ πιο αγωνιώδη για την κομματική, με στοιχεία κληρονομικότητας, ολιγαρχία του “συνταγματικού τόξου”. Η πραγματική βάση της επίθεσης που γίνεται, αυτή που κανείς δεν τολμάει ποτέ να υποδείξει, είναι ο φόβος. Είναι το θέαμα της απόγνωσης των Ελλήνων. Είναι ο πανικός της ολιγαρχίας του “συνταγματικού τόξου”. Πρέπει να είναι ο Μιχαλολιάκος που έχει άδικο. Πρέπει. Γιατί αν κατά τύχη ο Μιχαλολιάκος δεν είναι το τέρας που λένε, πόσο βάρος θα αντιπροσωπεύει η κατεστραμμένη Ελλάδα για τους κυρίους-κυρίους ρέκτες της δημοκρατίας; Είναι η απελπισία, ο πανικός, ο τρόμος των ανθρώπων της θεσμοθετημένης μαφίας του “συνταγματικού τόξου” τα πραγματικά κίνητρα των διώξεων.
Σκέπασαν τα πρόσωπά τους μπροστά σ' αυτό που κάνουν στην Ελλάδα και για να δώσουν θάρρος στον εαυτόν τους, μετέτρεψαν την διάλυση της Χρυσής Αυγής σε σταυροφορία. Εφεύραν ένα δικαίωμα διάλυσης στο όνομα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Όντας οι ίδιοι φονιάδες αυτοπροήχθησαν σε χωροφύλακες. Για να συγχωρεθούν οι εγκληματικές τους πράξεις, τα χαράτσια, το ξεπούλημα της πατρίδας, η ανεργία, η φτώχεια είναι απόλυτα αναγκαίο να ανακαλυφθούν πιο σοβαρά εγκλήματα από την πλευρά των χρυσαυγητών. Πρέπει οπωσδήποτε το ξίφος της δικαιοσύνης να εμφανισθεί σαν το ξίφος του Κυρίου. Οι "δημοκράτες" δεν έχουν άλλη εκλογή. Αν δεν διακηρύξουν επίσημα, αν δεν αποδείξουν ότι είναι οι σωτήρες της δημοκρατίας και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα είναι τίποτε άλλο από εγκληματίες, λαμόγια, καταχραστές κλέφτες και απατεώνες, που θα τους άξιζε μία θέση στο ίδιο σκαμνί με τον Μιχαλολιάκο.
Υποπτευόμαστε ότι όλα είναι μία απλή κωμωδία και η κοινή γνώμη, σήμερα δεν αγνοεί το γεγονός της σκηνοθεσίας. Τον τραβάνε στις φυλακές. Οι αγριότητες που του προσάπτουν, κάθε δίκαιος άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι θα μπορούσαν να προσαφθούν στους πολιτικατζήδες της μεταπολίτευσης. Η απάτη, η λαμογιά, η μίζα, η βαρβαρότητα του ΔΝΤ δεν είναι καλύτερες από τις μαύρες μπλούζες.
Η υπονόμευση της... “αυθεντίας του κράτους δικαίου” από την Χρυσή Αυγή είναι ένα τζούφιο, κενό περιεχόμενου και βαθύτερης σημασίας αυτάρεσκο ρητορικό εύρημα που δεν στηρίζεται σε συγκροτημένη σκέψη και γνώση, αλλά σε ηθικές αφαιρέσεις και σοφιστικά τεχνάσματα. Το κράτος δικαίου και η όποια αυθεντία του υπονομεύεται από την επικρότηση της άθλιας συμπεριφοράς δικαστικού λειτουργού που επιχείρησε να φυγαδεύσει τους ενόχους στο σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ, ή την μεθόδευση της παραγραφής των κακουργημάτων Παπακωνσταντινου. Κρύβουν τα εγκλήματα του Σημίτη. Δεν αναρωτιούνται που πήγε η δικογραφία Τσουκάτου, που θα θέσει το ΠΑΣΟΚ εκτός νόμου όταν βγει από το συρτάρι κλπ.Ένα δικαστήριο που θα δικάσει τον Μιχαλολιάκο και την συνταξιούχα με το συγκλονιστικό εύρημα του ...κουζινομάχαιρου δεν έχει μεγαλύτερη αξία από ένα δικαστήριο που θα δίκαζε τον Σημίτη, τον Τσοχατζόπουλο, τον Τσουκάτο, τον Παπακωνσταντίνου, τον ΓΑΠ.
Θα προτιμούσαμε τον νόμο του ισχυροτέρου γιατί είναι πιο έντιμη πράξη. Όταν o Γαλάτης Βρυέννιος φώναξε Vae Victis (ουαί τοις ηττημένοις) τουλάχιστον δεν έπαιρνε τον εαυτό του για Σολομώντα. Αλλά οι εισαγγελείς και οι ανακριτές κατόρθωσαν να είναι μία συνέλευση μαριονετών με τήβεννο, είναι το πρόγραμμα του μελλοντικού πολιτισμού μας. Μια μασκαράτα με διαρροές, ένας εφιάλτης τηλε λινταρίσματος. Δικαστές σοβαροί και βαριοί στην πραγματικότητα δεν είναι παρά υποτακτικοί φυλάρχων και μέσα στα γραφεία τους δεν ακούει κανείς παρά τον απόηχο των τυμπάνων των ντόπιων και ξένων φυλάρχων που τους δίνουν τον ρυθμό.
Πιστεύουμε ακράδαντα στην τιμωρία των ενόχων, αλλά δεν υπάρχει νομική ή ηθική βάση να απαλλάσσονται αυτοί που μας έφεραν στην σημερινή κατάντια από την διερεύνηση των πράξεων τους. Το δίκαιο και οι νόμοι δεν είναι μονόδρομος. Μέχρις ότου, δούμε να κάθονται στο σκαμνί οι της λίστας Λαγκάρντ, οι διάφοροι μπετατζήδες που κατασπάραξαν τον πλούτο της χώρας και τα λοιπά λαμόγια της μεταπολίτευσης oι δικαστές πέτυχαν χωρίς να το ξέρουν, με την πρωτόγονη απλοϊκότητα τους, ένα αποτέλεσμα που αναμφίβολα κανείς τους δεν είχε προβλέψει. Με την κακοπιστία τους αποκατέστησαν αυτούς που η υπεράσπισή τους είναι αδύνατη και έδωσαν σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά την Ελλάδα, που δέχονται καθημερινά το βαρύ χέρι του φορομπηχτικού μηχανισμού και την δυστυχία να έχει μπει για τα καλά στα σπίτια τους, το δικαίωμα να τους περιφρονούν.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου