To περιστατικό μετά το 2.50' του βίντεο.
Αμέσως μετά παραθέτουμε κείμενο από τα κρυμμένα του παρακρατικού ιστότοπου indymedia που επιβεβαιώνει το γεγονός.
Κάποιοι σήμερα με γέμισαν ντροπή από κανένας 10:37, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Ο Μιχάλης ήταν εκεί, την λάθος στιγμή, στον λάθος τόπο....
Ο Μιχάλης ήταν εκεί, την λάθος στιγμή, στον λάθος τόπο. Βρέθηκε στο...
Μοναστηράκι την ώρα που εκεί βρισκόντουσαν -ανάμεσα σε άλλους χωρίς εισαγωγικά- και άτομα του "αντιεξουσιαστικού", "αναρχικού", "αντιφασιστικού" χώρου -με μεγάλα εισαγωγικά-.
Ο ίδιος φαντάρος σε κάποιο νησί, είχε πάρει πενθήμερη άδεια και στο δρόμο για το χωριό κάπου στη βόρεια Ελλάδα, έκανε αναγκαστική στάση στην Αθήνα. Απ το πλοίο, στο σταθμό, με όλα του τα υπάρχοντα και παρέα ένα φίλο απ την ίδια μονάδα, κατέβηκαν για ένα καφέ στην πλατεία.
Το "λάθος" του όμως ήταν πως κουβαλούσε στον ώμο του μια στρατιωτική τσάντα. Μια τσάντα που έγινε το "κόκκινο" πανί στα μάτια κάποιων απ τους παρευρισκομένους και η αφορμή για να πέσουν πάνω του.
Αυτή ήταν το μόνο κριτήριο για να τον θεωρήσουν χρυσαυγίτη και να τον δικάσουν σε μια δίκη του δευτερόλεπτου, ως φασίστα, χωρίς να ακούσουν ούτε για μια στιγμή την απολογία του "Δεν είμαι φασίστας, φαντάρος είμαι".
Η τύχη του φίλου του αγνοείτε. Όσοι ώρα βρισκόμασταν στο σημείο δεν τον είδαμε τριγύρω. Ο ίδιος δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του, το κινητό του όπως και όλα του τα ρούχα, μαζί με τα έγγραφά του και άλλα προσωπικά αντικείμενα, καιγόντουσαν λίγο παραδίπλα. Ένα σάκος με κάποια άλλα πράγματα και ένα λάπτοπ είχε "απαλλοτριωθεί".
Μπόρεσε να ανασύρει από μνήμης ένα τηλέφωνο φίλου του για να έρθει να τον παραλάβει και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Το πρόσωπό του έσταζε συνέχεια αίμα από διάφορα σημεία, αλλοιωμένο απ τα χτυπήματα, μα ο ίδιος ευτυχώς σε κατάσταση που μπορούσε να έχει επαφή με το περιβάλλον.
Στον ίδιο προσπάθησα όση ώρα περιμέναμε, να τον πείσω πως αυτές δεν είναι ενέργειες ανθρώπων που πρεσβεύουν τον αναρχισμό. Πως το χειρότερο για αυτόν θα ήταν ένα ακόμα πιο δυνατό χτύπημα, αυτό που θα τον οδηγούσε η οργή και ο θυμός, του να πάει στην άλλη πλευρά.
Όταν έφτασαν οι φίλοι του και τον είδαν σοκαρίστηκαν από το θέαμα. Σε όλη την διαδρομή μέχρι να φτάσουν, μας έλεγαν πως τους ήταν αδύνατο να πιστέψουν πως έγινε κάτι τέτοιο από αναρχικούς. Μας ρωτούσαν αν ήταν όντως αναρχικοί, μήπως κάναμε λάθος, μήπως ήταν άλλοι.
ΥΓ. Ειρωνεία... Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένα πιτσιρίκι Ρομά κρατώντας λίγα λουλούδια για πούλημα. Κοίταζε τριγύρω και ρώτησε.
Αυτοί εδώ είναι χρυσαυγίτες;
Όχι απάντησε κάποιος. Εδώ είναι αναρχικοί.
Α! είπε το πιτσιρίκι δείχνοντας πως καταλαβαίνει την διαφορά. Και συνέχισε... Αυτοί που μας προστατεύουν!!!
Κάποιοι σήμερα μπέρδεψαν τον τόπο συγκέντρωσης των χρυσαυγιτών και έβγαλαν τον φασισμό τους σε αντιφασιστική συγκέντρωση.
ΠΗΓΗ: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1514505
Από κάτω ακολουθεί συζήτηση και κάποιος σχολιαστής επίσης καταγγέλει:
Περα απ την παραπάνω μαρτυρία
από υπάρχει κι αυτό 16:55, Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014
και ταιριάζει επίσης:
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΣΥΝΤΑΓΜΑ 1η ΦΛΕΒΑΡΗ 2014.
Λυπάμαι βαθύτατα που θα το παραδεχτώ, αλλά είναι μέρα ντροπής για το Κίνημα η σημερινή. Είναι οριστικό διαζύγιο με την τακτική, την στρατηγική, την οργάνωση σαν τα παραπάνω να 'ναι αστικά κατάλοιπα. ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ. Είναι σίγουρα διαζύγιο με την Ευγένεια των Ιδεών του Αναρχισμού, είναι αποδοχή της ΉΤΤΑΣ εκ των έσω την οποία ΑΡΝΟΥΜΑΙ.
Υπήρξαν μέσα στο μπλοκ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΤΥΦΛΑ ΑΠΟ ΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΟ ΜΙΣΟΣ όντα, που ΔΕΝ έχουν καμμία πραγματική σχέση με την ουσία και τα προτάγματα της Αναρχίας. Στην ήττα και την ανελκυστικότητα της σημερινής πορείας, που βαυκαλιζόμασταν ότι ήταν και κεντρικό κάλεσμα στην πλατεία Συντάγματος – τρομάρα μας – προστέθηκε η εκπυσοκρότηση αντανακλαστικών αιματολάγνων ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΩΝ, τάχαμου συντρόφων. Από καθαρά λάθος ζαριά αυτά τα όντα βρέθηκαν υποτίθεται στον Α/Α Χώρο. Θα μπορούσε ο μηδενισμός – μικροαστισμός τους, κάλλιστα να γίνει επένδυση και πυρομαχικό των χρυσαυγιτών. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι χρυσαυγίτες.
Βαρούσαν κατά ομάδες (= θρασυδειλία) όποιον, στην επιφανειακά ρηχή τους σημειολογεία, θεωρούσαν ότι ήταν φασίστας, μια που δεν μπορούσαν να βαρέσουν τον εαυτό τους:
1. έναν – μάλλον – σεκιουριτά που στο μπουφάν του είχε την ελληνική σημαία στο μανίκι μπροστά στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεττανίας,
2. έναν κυριολεκτικά Σύντροφο στην πλατεία Μοναστηρακίου έξω από το σταθμό ΗΣΑΠ / ΜΕΤΡΟ και
3. έναν έφεδρο φαντάρο που απλά κουβαλούσε το στρατιωτικό του σακκίδιο στην συμβολή Ερμού και Μιαούλη.
Ήμουν ΕΚΕΙ. Δεν μου το περιέγραψαν. Δεν ήμουν διακόσια μέτρα μακρυά. ΉΜΟΥΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΚΕΙ !
ΔΙΑΧΩΡΙΖΩ με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την πολιτική μου τοποθέτηση, την φιλοσοφική μου στάση, την άποψή μου για την Ζωή, την ταπεινή ύπαρξή μου ολάκερη από τέτοιες τυφλές δολοφονικές και χουλιγκάνικες συμπεριφορές.
Είναι Τιμή μου που ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ να είμαι στο ίδιο μπλοκ με τέτοια κατακάθια.
Είναι πέρα από βέβαιο, ότι η ζύμωση για την Ομοσπονδία των Αναρχικών Συλλογικοτήτων στην οποία οφείλουμε να συνεισφέρουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ, θα μετουσιωθεί σε ΠΡΑΞΗ. Ώστε τέτοια θλιβερά γεγονότα ΝΑ ΜΗΝ ΈΧΟΥΝ ΧΩΡΟ ΣΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑ – ΑΝΕΧΤΩ ΑΥΡΙΟ.-
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου