Ήταν οι βασιλόφρονες και οι δημοκρατικοί, ήταν ο Φιλελευθερισμός, ο Σοσιαλισμός και ο Μαρξισμός, ήταν η Δεξιά, η Αριστερά και το Κέντρο, ήταν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, ήταν κόμματα με διαφορετικές ιδεολογίες και ήταν ψηφοφόροι που ψήφιζαν επειδή πίστευαν σε αυτές τις ιδεολογίες… Σήμερα οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν επειδή είναι οπαδοί της μίας ή της άλλης ιδεολογίας, αλλά ούτε και τα κόμματα συνδέονται με... κάποια ιδεολογία.
Μόνο το ΚΚΕ διατηρεί και παραμένει πιστό στην αναχρονιστική ιδεολογία του αποδεδειγμένα ανεφάρμοστου Μαρξισμού και αποτελεί ένα ρομαντικό στοιχείο στην πολιτική σκηνή του εικοστού πρώτου αιώνα, κάτι σαν ανάμνηση της «Belle Époque» του σταλινισμού, σαν κόσμημα «Art Déco» της εποχής του «γκουλάγκ», που αξίζει να ανακηρυχτεί διατηρητέο ώστε να μη χαθεί εντελώς και το τελευταίο του ίχνος επί της γης έτσι και φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας.
Στις ημέρες μας όμως, αν θέλουμε να κοιτάξουμε ρεαλιστικά τα πράγματα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι εκτός από τους οπαδούς του ΚΚΕ, ουδείς άλλος πολίτης ψηφίζει ιδεολογία, ούτε καν η πλειοψηφία αυτών που στήριξαν την Χρυσή Αυγή. Υπάρχει κανείς για να προσδιορίσει κατά τι διαφέρει η ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας από την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και του Σύριζα; Είναι τόσο ανύπαρκτες οι ιδεολογίες σήμερα, ώστε αντί να αντιπαρατίθεται ο σοσιαλισμός με τον φιλελευθερισμό, αναβαθμίστηκε σε ιδεολογία… το Μνημόνιο! Στις εκλογές που μόλις πραγματοποιήθηκαν οι πολίτες είχαν χωριστεί σε δύο παρατάξεις: τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς! Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα της απουσίας πάσης ιδεολογίας καταποντίσθηκε και η Δημοκρατική Αριστερά, η οποία χωρίς πυξίδα παραπαίει μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Σύριζα, προφανώς επειδή δεν βλέπει και μεγάλη ιδεολογική διαφορά μεταξύ τους! Τέτοια συμπεριφορά δεν θα ήταν κατανοητή σε εποχές που υπήρχαν ιδεολογικοί διαχωρισμοί μεταξύ κομμάτων.
Αν ερωτήσει κανείς έναν πολίτη που ψήφισε Νέα Δημοκρατία, ποιες είναι οι αρχές του κόμματος του οποίου είναι οπαδός, θα τον φέρει σε αμηχανία επειδή δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Το ίδιο ισχύει εξάλλου και αν το ίδιο ερώτημα τεθεί σε ψηφοφόρο του Σύριζα ή του ΠΑΣΟΚ ή της ΕΛΙΑΣ. Η επιτυχία που σημείωσε με την πρώτη εμφάνιση του το Ποτάμι αποδεικνύει περίτρανα ότι ο πολίτης δεν ψηφίζει ιδεολογίες. Ούτε καν ζήτησε να του πουν σε ποια ιδεολογία πιστεύει το Ποτάμι και ίσως το ψήφισε ακριβώς επειδή δεν του μίλησαν για ιδεολογίες.
«Το χρήμα δεν έχει οσμή» είχε πει ο ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός. Σήμερα, λοιπόν, «τα κόμματα δεν έχουν ιδεολογίες». Ο πολίτης που θέλει ψωμί, εργασία, ασφάλεια και δικαιοσύνη δεν ενδιαφέρεται εάν θα του τα εξασφαλίσει αυτά ο φιλελεύθερος ή ο σοσιαλιστής ούτε θα καθίσει να διαβάσει βιβλία για να ενημερωθεί περί της μίας ή της άλλης ιδεολογίας. Ζούμε στην εποχή του ρεαλισμού και ο πολίτης αναζητεί να εμπιστευθεί τον ικανό πολιτικό που θεωρεί καταλληλότερο για να λύσει τα προβλήματα του. Άρα από εδώ και πέρα οι μάσκες των ιδεολογιών είναι άχρηστες, καλές για να μπουν στο χρονοντούλαπο με ναφθαλίνη.
Μόνο το ΚΚΕ διατηρεί και παραμένει πιστό στην αναχρονιστική ιδεολογία του αποδεδειγμένα ανεφάρμοστου Μαρξισμού και αποτελεί ένα ρομαντικό στοιχείο στην πολιτική σκηνή του εικοστού πρώτου αιώνα, κάτι σαν ανάμνηση της «Belle Époque» του σταλινισμού, σαν κόσμημα «Art Déco» της εποχής του «γκουλάγκ», που αξίζει να ανακηρυχτεί διατηρητέο ώστε να μη χαθεί εντελώς και το τελευταίο του ίχνος επί της γης έτσι και φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας.
Στις ημέρες μας όμως, αν θέλουμε να κοιτάξουμε ρεαλιστικά τα πράγματα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι εκτός από τους οπαδούς του ΚΚΕ, ουδείς άλλος πολίτης ψηφίζει ιδεολογία, ούτε καν η πλειοψηφία αυτών που στήριξαν την Χρυσή Αυγή. Υπάρχει κανείς για να προσδιορίσει κατά τι διαφέρει η ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας από την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και του Σύριζα; Είναι τόσο ανύπαρκτες οι ιδεολογίες σήμερα, ώστε αντί να αντιπαρατίθεται ο σοσιαλισμός με τον φιλελευθερισμό, αναβαθμίστηκε σε ιδεολογία… το Μνημόνιο! Στις εκλογές που μόλις πραγματοποιήθηκαν οι πολίτες είχαν χωριστεί σε δύο παρατάξεις: τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς! Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα της απουσίας πάσης ιδεολογίας καταποντίσθηκε και η Δημοκρατική Αριστερά, η οποία χωρίς πυξίδα παραπαίει μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Σύριζα, προφανώς επειδή δεν βλέπει και μεγάλη ιδεολογική διαφορά μεταξύ τους! Τέτοια συμπεριφορά δεν θα ήταν κατανοητή σε εποχές που υπήρχαν ιδεολογικοί διαχωρισμοί μεταξύ κομμάτων.
Αν ερωτήσει κανείς έναν πολίτη που ψήφισε Νέα Δημοκρατία, ποιες είναι οι αρχές του κόμματος του οποίου είναι οπαδός, θα τον φέρει σε αμηχανία επειδή δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Το ίδιο ισχύει εξάλλου και αν το ίδιο ερώτημα τεθεί σε ψηφοφόρο του Σύριζα ή του ΠΑΣΟΚ ή της ΕΛΙΑΣ. Η επιτυχία που σημείωσε με την πρώτη εμφάνιση του το Ποτάμι αποδεικνύει περίτρανα ότι ο πολίτης δεν ψηφίζει ιδεολογίες. Ούτε καν ζήτησε να του πουν σε ποια ιδεολογία πιστεύει το Ποτάμι και ίσως το ψήφισε ακριβώς επειδή δεν του μίλησαν για ιδεολογίες.
«Το χρήμα δεν έχει οσμή» είχε πει ο ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός. Σήμερα, λοιπόν, «τα κόμματα δεν έχουν ιδεολογίες». Ο πολίτης που θέλει ψωμί, εργασία, ασφάλεια και δικαιοσύνη δεν ενδιαφέρεται εάν θα του τα εξασφαλίσει αυτά ο φιλελεύθερος ή ο σοσιαλιστής ούτε θα καθίσει να διαβάσει βιβλία για να ενημερωθεί περί της μίας ή της άλλης ιδεολογίας. Ζούμε στην εποχή του ρεαλισμού και ο πολίτης αναζητεί να εμπιστευθεί τον ικανό πολιτικό που θεωρεί καταλληλότερο για να λύσει τα προβλήματα του. Άρα από εδώ και πέρα οι μάσκες των ιδεολογιών είναι άχρηστες, καλές για να μπουν στο χρονοντούλαπο με ναφθαλίνη.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου