Μόνο η αγορά μπορεί να νικήσει την αριστερά…

Αν μια χώρα φτάνει στο σημείο να χρειάζεται υπουργείο ελέγχου των τιμών, τότε δυο τινά συμβαίνουν: Ή κάτι δεν πάει καλά με την οικονομία ή κάτι δεν πάει καλά με τα μυαλά των πολιτών και κατά συνέπεια και των πολιτικών της.

Στην περίπτωση της Ελλάδας που 30 χρόνια βαλκανικού σοσιαλισμού την έχουν κάνει να μοιάζει με την τελευταία ιδιότυπη σοβιετική κοινωνία στην Ευρώπη, ενδεχομένως...
ισχύουν και τα δυο. Όταν ο Υπουργών των Τιμών (ο Γεράσιμος Γιακουμάτος στην προκειμένη περίπτωση) μιας χώρας με 16.000 χλμ. ακτές δηλώνει πως εξετάζει το ενδεχόμενο να θέσει σε καθεστώς διατίμησης τις κρατικές και δημοτικές πλαζ, τότε κάποιος μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της αστειότητας που κυριαρχεί στη δημόσια ζωή μας.

Ιδού το χθεσινό ρεπορτάζ: «Την προώθηση του μέτρου της διατίμησης για τα προϊόντα που πωλούνται στις δημοτικές και κρατικές πλαζ, όπως το νερό, ο καφές και τα τοστ – σάντουιτς, σχεδιάζει το υπουργείο Ανάπτυξης, όπως επισήμανε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γεράσιμος Γιακουμάτος, μιλώντας σήμερα το πρωί στον ΑΝΤ1..»

Αν βρει τρόπο και μηχανισμό να εφαρμόσει κάτι τέτοιο ο κ. Γιακουμάτος ένα πράγμα μόνο μπορεί να πετύχει: σοβετικού τύπου αναψυκτήρια. Δηλαδή, άδεια ράφια…

Το πιθανότερο, αν δεν επρόκειτο για μια από τις συνήθεις πομφόλυγες πολιτικών στα τηλεοπτικά πρωινάδικα, είναι να θέσει κάποια όρια τιμών σε κάποιες κατηγορίες καφέδων και συσκευασιών νερού. Δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιος μηχανισμός επιβολής και ελέγχου των τιμών. Το αναψυκτήριο κάθε δημοτικής πλαζ το διαχειρίζεται κάποιος με βάση κάποια σύμβαση που προβλέπει τους όρους λειτουργίας. Οταν λήξουν οι συμβάσεις θα μπορούν να τεθούν νέοι όροι.

Αν έστω προλάβει να θέσει όρια τιμών σε κάποιες δημοφιλείς συσκευασίες προϊόντων, οι συγκεκριμένες θα εξαφανιστούν από τα ράφια των αναψυκτηρίων των δημοτικών και κρατικών πλαζ.

Το αποτέλεσμα θα είναι ο καταναλωτής να επιβαρυνθεί με μεγαλύτερο κόστος, αφού θα αναγκαστεί να αγοράσει κάποια άλλη μεγαλύτερη συσκευασία που δεν θα εμπίπτει στην κατηγορία της διατίμησης. Κάτι ανάλογο είχε γίνει παλιότερα στα πλοία της ακτοπλοΐας.

Έχει αναρωτηθεί ποτέ ο Υπουργός των Τιμών, γιατί τα καταστήματα στις κομμουνιστικές χώρες συνήθως είχαν μόνο άδεια ράφια; Γιατί οι οικονομίες τους δουλεύουν με διατίμηση σε όλα τα προϊόντα.

Αν ο κ. Γιακουμάτος καταφέρει να βάλει σε διατίμηση 2-3 βασικά είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, μικρό το κακό. Θα είναι αυτά τα δυο-τρία προϊόντα που θα εξαφανιστούν από τα ράφια.

Αν ζηλέψει τη δόξα του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα βάλει όλα. Τα πράγματα είναι απλά: Θα καταφέρει να πεινάσουμε και να οργιάσει η “Μαύρη Αγορα”.

Τι θα μπορούσε να κάνει ο κ. Υπουργός για να βοηθήσει τους αδύναμους οικονομικά συμπολίτες να απολαύσουν ένα φραπέ και ένα νερό σε λογικές τιμές σε μια παραλία; Να περάσει μια ρύθμιση που θα επιτρέπει κάποιος να πουλά φραπέδες και νερά χωρίς ειδικές άδειες και διατυπώσεις, έξω ή και μέσα (όπου είναι δυνατόν) στις πλαζ ή στους δρόμους που οδηγούν σε αυτές…

Με απλά λόγια να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού. Να επιτρέψει τη λειτουργία πολλών πλαζ ιδιωτικών, δίπλα στις κρατικές και τις δημοτικές οι οποίες για να προσελκύσουν πελάτες, θα ρίξουν τις τιμές…

Να μη γίνεται αριστερότερος των αριστερών για να αντιμετωπίσει το λαϊκισμό τους. Ο μόνος τρόπος να νικηθεί η κυρίαρχη αριστερή ιδεολογία των μονοπωλίων και των διατιμήσεων είναι η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.

Το απέδειξε η Θάτσερ το ’80 όταν μετά το άνοιγμα της αγοράς η αριστερά, χρειάστηκε να περάσουν πολλές τετραετίες για να επανέλθει στην εξουσία. Και όταν επανήλθε αναγκάστηκε να μεταμορφωθεί δομικά.

Εδώ σοβιετοποιούν την οικονομία για να προλάβουν την αριστερά με συνέπεια να χρεώνονται τις συνέπειες της ακρίβειας και της κατάρρευσης.

capital