Η Μέση Ανατολή σε επικίνδυνο σταυροδρόμι

Για μια ακόμη φορά η λωρίδα της Γάζας (υπό παλαιστινιακή διοίκηση) έγινε πεδίο σφαγής αθώων αμάχων! Για πολλοστή φορά, αφού εδώ και δεκαετίες επαναλαμβάνεται αυτό το αίσχος, μικρά παιδιά (ακόμα και μωρά στην κούνια!) δολοφονήθηκαν από πυρά στρατιωτών ή από εκτόξευση ρουκετών!... Χτυπήθηκαν και πάλι σπίτια, νοσοκομεία, οικοτροφεία κτλ., με τη «δικαιολογία» ότι... εκεί υπάρχει η πιθανότητα να κρύβονται (δήθεν) Παλαιστίνιοι...
"τρομοκράτες"! Ο παραλογισμός του κόσμου του 21ου αιώνα σε όλο του το μεγαλείο...

Είναι φανερό ότι η Μέση Ανατολή βρίσκεται τη στιγμή αυτή σε ένα άκρως επικίνδυνο σταυροδρόμι. Διότι, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε έως το πρόσφατο σχετικά παρελθόν, αυτή τη φορά ολόκληρη η νευραλγική περιοχή μας είναι ανάστατη. Η «αραβική άνοιξη» συνεχίζεται ακόμη, εφόσον καθημερινό σχεδόν φαινόμενο είναι οι ταραχές σε Αίγυπτο, Λιβύη κι αλλού. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, πολύ αιματηρός, μαίνεται για τέταρτο συνεχόμενο χρόνο. Το Ιράκ υπέπεσε κυριολεκτικά σε αναρχία, μετά την αμερικανική στρατιωτική παρουσία εκεί, ενώ και οι Κούρδοι της χώρας αυτής κήρυξαν την αυτοδιάθεσή τους. Η Τουρκία μαστίζεται από φοβερά εσωτερικά προβλήματα και αντιθέσεις, που οδήγησαν το 2013 στην «τουρκική άνοιξη». Και, πιο πέρα, το Ιράν ελλοχεύει με ένα φιλόδοξο πυρηνικό πρόγραμμα...

Τι θα πρέπει λοιπόν να γίνει; Είναι βέβαιο (το έχουμε γράψει και άλλοτε) ότι στη Μέση Ανατολή θα πρέπει να υπάρχουν δύο ισότιμα κράτη: το εβραϊκό του Ισραήλ και το αραβικό της Παλαιστίνης. Και όχι το παλαιστινιακό κράτος να υφίσταται μόνο στα «χαρτιά» (ως «Παλαιστινιακή Αρχή»), όπως συμβαίνει σήμερα! Διότι σ’ αυτή την περίπτωση είναι αναπόφευκτο ο αδικημένος να οδηγείται στα άκρα. Έστω κι αν ο καταπιεστής του, δηλ. το σημερινό Ισραήλ, κάνει λόγο για «τρομοκρατία» εναντίον του. Εμείς υπενθυμίζουμε ότι και πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948, ένοπλες ομάδες Εβραίων διεξήγαγαν τον δικό τους εθνοαπελευθερωτικό αγώνα. Ήταν άραγε κι εκείνοι «τρομοκράτες»;

Το Ισραήλ είναι η χώρα-«κλειδί» της Ανατολικής Μεσογείου. Έχουμε παλαιότερα αναφερθεί σε αναλύσεις μας ότι χωρίς αυτό ολόκληρη η κρίσιμη περιοχή μας καταρρέει και ο πλανήτης όλος εισέρχεται στο φάσμα του απόλυτου χάους! Όμως το Ισραήλ μαστίζεται από εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις: η τάση των υπερεθνικιστών του (δηλ. των σιωνιστών) συνεχώς πιέζει για «ουτοπικά» οράματα, όπως είναι π.χ. η ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντα!... Η προοδευτική Κεντροαριστερά των Ισραηλινών αντιτίθεται στα σχέδια αυτά. Και ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα άκρα, παίζοντας ένα παιχνίδι λεπτότατων χειρισμών. Μέχρι στιγμής τα καταφέρνει. Ως πότε όμως;

Ησαΐας Κωνσταντινίδης