Πότε θα γίνει η ταφή της ελληνικής ΑΟΖ;

Κάποιος είπε -το αποδίδουν στον Τσώρτσιλ, αλλά αυτός απλώς το επανέλαβε- ότι «μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ χρόνο, μπορεί να κοροϊδέψεις πολλούς για λίγο χρόνο, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς επί πολύ χρόνο». Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ.

Δεν επιχαίρω, που ήμουν από τους λίγους που αμέσως με την αναγγελία του κ. πρωθυπουργού, την αμφισβήτησα πλήρως εν μέσω...
ευδαιμονικής διάθεσης των ΜΜΕ. Υποθέτω, πως ο κ. Σαμαράς θα έχει εκδιώξει τον σύμβουλο εκείνον που του υπέβαλε την ιδέα να ανακοινώσει την οριοθέτηση της ΑΟΖ, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό θετικό στοιχείο σύμφωνης γνώμης των γειτονικών χωρών, οι οποίες -όλες ανεξαιρέτως- έχουν τις ενστάσεις τους.

Για να μη επαναλάβω τα ίδια, να μου επιτραπεί να παραθέσω δυο-τρεις παραγράφους από άρθρο του καθηγητή Οικονομίας του Πανεπιστημίου University System of Maryland, των Η.Π.Α., δρ. Θεόδωρου Καρυώτη, υπέρμαχου μεν της ιδέας μονομερούς ανακήρυξης της ΑΟΖ, αλλά υπό προϋποθέσεις, που ακόμη απουσιάζουν. Και σημαντικότερη προϋπόθεση είναι η βούληση της Πολιτείας να το πράξει. Το άρθρο του κ. Θ. Καρυώτη γράφηκε στην σελίδα του κ. Μιχάλη Ιγνατίου (mignatiou.com).

Υπήρχε η ελπίδα, ότι η Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Ιανουάριο του 2014, θα έδινε βάρος στην θαλάσσια πολιτική, που θα αφορούσε την ανάπτυξη, τον τουρισμό, την αλιεία, την ενέργεια, την ασφάλεια, καθώς και τις θαλάσσιες ζώνες. Στόχος, δηλαδή, της ελληνικής προεδρίας θα ήταν η ανάδειξη της χρησιμότητας του καθορισμού των θαλασσίων ζωνών, ώστε να μπορέσει να γίνει πιο αποτελεσματική η οικονομική εκμετάλλευση. Τελικώς, δεν έγινε απολύτως τίποτα στο θέμα των θαλασσίων ζωνών, λες και δεν ενδιέφερε την Ελλάδα.

«Η ελληνική κυβέρνηση πριν καν αρχίσει η Προεδρία μιλούσε για Ευρωπαϊκή ΑΟΖ, γράφει ο κ. Καρυώτης, και έδινε την εντύπωση ότι η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει κατά την διάρκεια της ελληνικής προεδρίας το πρώτο εξάμηνο του 2014. Δυστυχώς, μετά από 181 ημέρες στην Προεδρία της ΕΕ, για άλλη μια φορά τα τελευταία τριάντα χρόνια η ανακήρυξη της ΑΟΖ μπήκε πάλι στο συρτάρι.

Ακόμα και το νέο κίνημα Το Ποτάμι αγνόησε εντελώς την ΑΟΖ. Στο πρόσφατο Συνέδριό του έγιναν 50 ανοιχτές ψηφοφορίες επί συγκεκριμένων ερωτημάτων αλλά δεν καταδέχτηκαν να κάνει και το απλό ερώτημα «Πρέπει η Ελλάδα να κάνει ανακήρυξη ΑΟΖ;»

(…) Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι του Αντώνη Σαμαρά, παίζουν το ίδιο τραγούδι στο βιολί τους λέγοντας στις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δεν πρέπει να κάνουν μια μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς να τα βρούνε με την Τουρκία, παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζουν ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έκαναν και αυτοί το 1983.

» Μια από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις τους έγινε στις 27 Ιουλίου 2011 από τον βοηθό Υπουργό Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον που έκανε, σε συνάντησή του με δημοσιογράφους στην Αθήνα, την παρακάτω απαράδεκτη δήλωση:

«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».

Αυτά γράφει ο κ. Καρυώτης. Και βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η δήλωση του κ. Φ. Γκόρντον ισχύει μέχρι σήμερα. Και ήταν γνωστή στον κ. Α. Σαμαρά η τοποθέτηση των ΗΠΑ επί του θέματος. Γι’ αυτό δεν έκρυψα τότε την ενόχλησή μου, για την παραπλανητική διακήρυξη του κ. πρωθυπουργού, ότι οριοθετούμε την ΑΟΖ, που έγινε για καθαρώς επικοινωνιακούς λόγους. Υποτίθεται όμως, ότι θα αλλάξουμε σελίδα και θα εγκαταλείψουμε τον λαϊκισμό. Φαίνεται όμως πως αποτελεί γονιδιακό χαρακτηριστικό μας.

Να ευχηθώ, να σταματήσουν οι πολιτικοί να εμπαίζουν τον λαό; Φοβάμαι, πως δεν θα πιάσει η ευχή.

Ο Μακεδών