Πῶς θά ἀπογειωθῆ ἡ οἰκονομία

Κεντρικό άρθρο εφημ. "Εστία" στις 4 Αυγούστου 2014

Οἱ ἀγκυλώσεις κράτους, κοινωνίας καί πολιτικῶν

Ἄν μποροῦσε ἡ ἑλληνική κοινωνία νά ἀπεμπλακῆ ἀπό τήν νοοτροπία τῆς μιζέριας καί νά συνειδητοποιήση τά συγκριτικά της πλεονεκτήματα καί τίς πραγματικές της δυνατότητες, ἡ οἰκονομία θά...
εἶχε ἀπογειωθῆ. Ἄν τά μέσα ἐνημερώσεως εἶχαν παύσει νά ἀνατροφοδοτοῦν καθημερινῶς τό κλίμα μιζέριας καί νά καταρρακώνουν τό ἠθικό τῶν πολιτῶν, πάλι ἡ οἰκονομία θά εἶχε ἀπογειωθῆ. Καί ἄν τό κράτος εἶχε φροντίσει νά δημιουργήση τίς προϋποθέσεις για νά ἀπελευθερωθοῦν οἱ παραγωγικές δυνάμεις τοῦ τόπου, ἀντί νά παρεμποδίζη κάθε σχετική προσπάθεια καί νά καταδυναστεύη τήν ἐλεύθερη ἰδιωτική πρωτοβουλία, τότε ἡ ἑλληνική οἰκονομία θά εἶχε φθάσει στά ὕψη.

«Γιγάντιος μετασχηματισμός»

Σέ συνέντευξή του στήν χθεσινή «Καθημερινή», ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν κ. Γκίκας Χαρδούβελης τονίζει ὅτι ἡ σημερινή πραγματικότης ἐπιβάλλει ἕνα «γιγάντιο μετασχηματισμό» τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπό ἕνα πρότυπο προσανατολισμένο στούς τομεῖς τῆς ἐξυπηρέτησης τῆς ἐγχώριας ἀγορᾶς, πρός τήν ἐνίσχυση τῶν τομέων πού παράγουν ἐξαγώγιμα ἀγαθά καί ὑπηρεσίες. Προαναγγέλλει ἕνα «Ἑλληνικό Σχέδιο Ἀνάπτυξης», ὡς ἀναγκαία προϋπόθεση γιά τήν εὐημερία τῆς χώρας καί τήν μακροοικονομική βιωσιμότητα μέσα στό ἀπαιτητικό περιβάλλον τοῦ εὐρώ. Και τονίζει τήν ἀνάγκη συνεχίσεως τῶν μεταρρυθμίσεων και τῶν ἰδιωτικοποιήσεων, τῆς ἁπλουστεύσεως τῆς φορολογικῆς νομοθεσίας, τῆς σταδιακῆς μειώσεως τῶν συντελεστῶν φορολογίας καί τῆς ἄρσεως τῶν ἐμποδίων γιά την πραγματοποίηση ἐπενδύσεων.

Ὅλα αὐτά εἶναι σωστά καί τά ἀκοῦμε ἐπί χρόνια. Ἀλλά ὁ ρυθμός ὑλοποιήσεώς τους εἶναι ἐξοργιστικά ἀργός. Ἡ ἁπλούστευσις τῆς φορολογικῆς νομοθεσίας λ.χ., εἶναι κάτι πού θά ἔπρεπε νά ἔχη ἤδη ἐπιτευχθῆ, μέ τήν κατάργηση ὅλων τῶν δαιδαλωδῶν διατάξεων πού καταταλαιπωροῦν ἐπιχειρήσεις καί ἰδιῶτες, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάζονται νά προσφεύγουν γιά τό παραμικρό σέ φοροτεχνικούς. Ἐν τούτοις αὐτό πού προαναγγέλλεται ἐπί χρόνια, στήν πράξη δέν γίνεται.

Συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Κάθε νέο φορολογικό νομοσχέδιο εἶναι πιό περίπλοκο ἀπό τό προηγούμενο. Λές και αὐτό γίνεται ἐπίτηδες γιά νά μπερδεύονται οἱ φορολογούμενοι. Μάλιστα στήν φορολογία ἐπιχειρήσεων, πού ἔπρεπε νά ἀποτελῆ μοχλό γιά τήν ἀνάπτυξη, τά πράγματα εἶναι τόσο περίπλοκα ὥστε χρειάζονται εἰδικοί πού ἔχουν κάνει διατριβή στό νά ἑρμηνεύουν τίς γριφοειδεῖς διατάξεις. Το νά προαναγγέλλεται λοιπόν ἡ ἁπλούστευσις τῆς φορολογίας δέν ἀρκεῖ. Πρέπει νά γίνη ἄμεσα καί στήν πράξη.

Τά ἴδια ἰσχύουν καί γιά τίς ἄλλες, θεωρητικῶς ὀρθές, διαπιστώσεις καί προαναγγελίες τοῦ Ὑπουργοῦ. Γιά νά συνεχισθοῦν οἱ ἰδιωτικοποιήσεις, καί δή μέ γοργότερο ρυθμό, πρέπει νά πιστέψουν σέ αὐτές οἱ βουλευτές πού θά κληθοῦν να τίς ὑπερψηφίσουν, οἱ διαμορφωτές τῆς κοινῆς γνώμης πού καλλιεργοῦν τόν κρατισμό καί ἡ πλειονότης τῶν πολιτῶν πού ἐξακολουθεῖ νά πιστεύη ὅτι τά «κοινωνικά ἀγαθά» πρέπει νά παράγονται καί νά παρέχονται ἀπό τό κράτος.

Ἐδῶ ἡ παράθεσις ὀρθῶν ἐπιχειρημάτων εἶναι ἐλλιπέστατη. Πρόσφατα ἡ χώρα ἔζησε ὑπό τήν ἀπειλή διακοπῶν τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος ἐν μέσω τῆς τουριστικῆς περιόδου, ἀκόμη καί στά νησιά πού ἦταν γεμάτα μέ ξένους τουρίστες. Ἡ δέ ἀπειλή τῆς διακοπῆς τοῦ ρεύματος ἔγινε ἀπό τούς ἐργαζομένους τῆς ΔΕΗ, ἡ ὁποία ἐλέγχεται ἀπό τό κράτος. Ἄν ἡ παροχή τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος γινόταν ἀπό ἀμιγῶς ἰδιωτικές ἐπιχειρήσεις, τέτοια ἀπειλή θά ἦταν ἀδιανόητη ἀφοῦ θά ἐπέσυρε σοβαρώτατες οἰκονομικές κυρώσεις, πού στήν περίπτωση τῆς ΔΕΗ δέν ὑπάρχουν. Ποιός διασφαλίζει λοιπόν καλύτερα τήν παροχή τοῦ «κοινωνικοῦ ἀγαθοῦ»; Τό κράτος ἤ οἱ ἰδιῶτες; Καί αὐτό γιατί δέν τολμάει νά τό φωνάξη δυνατά κανένας πολιτικός ἤ διαμορφωτής τῆς κοινῆς γνώμης;

Ὑπέρογκη φορολογία

Στό θέμα τῶν φορολογικῶν συντελεστῶν, ὅλο προαναγγέλλονται μειώσεις ἀλλά στήν πράξη οἱ φορολογούμενοι ἔχουν ἐξουθενωθῆ. Σέ καμμία ἄλλη εὐρωπαϊκή χώρα δεν εἶναι τόσο ὑψηλή ἡ φορολογία ἀπό τόσο χαμηλά εἰσοδήματα. Στήν Ἑλλάδα, ἕνας μισθωτός φορολογεῖται μέ συντελεστή φόρου 42%, σύν ἔκτακτη εἰσφορά 3% ἤ 4%, γιά τό ἐτήσιο εἰσόδημά του πού ὑπερβαίνει τά 42.000 εὐρώ. Ἄραγε σε ποιά ἄλλη χώρα ἰσχύει τέτοιος συντελεστής φόρου ἀπό τέτοιο εἰσόδημα καί ἄνω; Σέ καμμία. Καί ὅπου ἡ φορολογία εἶναι ὑψηλή, ὅπως π.χ. στίς Σκανδιναβικές χῶρες, τό κράτος παρέχει τέτοιες ἀνταποδοτικές ὑπηρεσίες στούς πολίτες γιά

ὑγεία, κοινωνική πρόνοια καί συντάξεις, ὥστε τά χρήματα πού χρειάζεται νά δαπανᾶ ὁ πολίτης εἶναι μηδαμινά. Ἐνῶ στήν Ἑλλάδα, ἀκόμη καί ἄν ἕνας φορολογούμενος ἔχει ἰδιωτική ἰατροφαρμακευτική ἀσφάλιση, τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι δέν ἐπιβαρύνει τό δημόσιο σύστημα ὑγείας, δέν δικαιοῦται κάν φορολογικῆς ἐκπτώσεως γιά τά ἀσφάλιστρα πού καταβάλλει. Τό ἴδιο καί ἄν στέλνη τά παιδιά του σέ ἰδιωτικό σχολεῖο. Ἀπαλλάσσει τό δημόσιο ἐκπαιδευτικό σύστημα, ἀλλά τά δίδακτρα πού καταβάλλει δέν ἐκπίπτονται τοῦ φόρου. Ἀντίθετα, συνιστοῦν τεκμήριο δαπάνης διαβιώσεως.

Ἡ «Ἑστία» πιστεύει ὅτι ἡ ἀπογείωσις τῆς οἰκονομίας εἶναι ἀπολύτως ἐφικτή. Εἶναι τό κύριο ζητούμενο, γιά το ὁποῖο ἐργάζεται νυχθημερόν ὁ Πρωθυπουργός, προσπαθῶντας νά ἐμπνεύση καί τούς συνεργάτες του. Ὅμως πέρα ἀπό τίς καλές προθέσεις καί τήν καταβαλλόμενη προσπάθεια, ἀπαιτοῦνται ἁπτά ἀποτελέσματα. Τά ὁποῖα, σέ κάποιους τομεῖς εἶναι ὁρατά καί σέ ἄλλους δέν εἶναι. Ὑπάρχουν τομεῖς, ὅπως ὁ τουρισμός, πού ἀπογειώθηκαν. Ἄλλοι ὅμως, παραμένουν δέσμιοι τῶν ἀγκυλώσεων τοῦ κράτους, τῆς κοινωνίας και τῶν πολιτικῶν. Καί αὐτό πρέπει πρωτίστως νά ἀλλάξη!

freewill