«Το ΠΑΣΟΚ έκανε την ελληνική επανάσταση και εδώ μέσα οι μισοί βουλευτές είναι γυναίκες. Το ΄74 οι γυναίκες ήταν στην κουζίνα» δήλωσε ο Απόστολος Κακλαμάνης πριν λίγες μέρες μιλώντας στη Βουλή.
Ο κ. Απόστολος Κακλαμάνης θα μπορούσε να αποτελεί ένα από τα υποδείγματα του παλαιοκομματισμού, όπως αυτός διατυπώθηκε από τη μεταπολίτευση που τελείωσε με...
την 5η χρεοκοπία της Ελλάδας.
την 5η χρεοκοπία της Ελλάδας.
Η αδιάλειπτη παρουσία του καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης σε καίριες πολιτικές θέσεις τον καθιστά συστατικό στοιχείο του DNA της περιόδου μετά το 1974.
Η χαρακτηριστικότερη εικόνα της συνεισφοράς του στον αγώνα του ελληνικού σοσιαλισμού, ήταν αυτή της λιποθυμίας του στο βήμα του συνεδρίου το ΠΑΣΟΚ όταν επιβεβαιώθηκε πως οι εκσυγχρονιστές του κ. Σημίτη επικρατούσαν του βαθέως κόμματος, με το δίλλημα πως μόνο ο κ. Σημίτης μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές και να παραμείνουν στο δημόσιο με τις «κουτάλες» ανά χείρας. Σε μια προσπάθεια εκμαίευσης συναισθήματος πολιτικής συμπάθειας ο κ. Κακλαμάνης λιποθύμησε σε δημόσια θέα προ της σύλησης των ιερών και οσίων.
Ο κ. Κακλαμάνης, όπως το όλον ΠΑΣΟΚ, έχει συμφέρον να πιστεύει πως ό,τι καλό έγινε μετά το 1974 είναι έργο του ΠΑΣΟΚ αλλά όχι η χρεοκοπία που ήταν η κατάληξη της μεταπολίτευσης.
Μεταξύ των άλλων συνεισφορών του σοσιαλισμού κατά τον κ. Κακλαμάνη ήταν η απελευθέρωση της Ελληνίδας από την κουζίνα.
Ο κ. Κακλαμάνης, όπως και οι περισσότεροι της πολιτικής γενιάς που μας κυβερνά και μας χρεοκόπησε υποθηκεύοντας το μέλλον αρκετών επόμενων γενεών Ελλήνων, αγνοεί κάτι βασικό.
Η έξοδος της Ελληνίδας από την κουζίνα είναι απόρροια της εισόδου της στην εργασία, όπου η εξασφάλιση αυτόνομου εισοδήματος τής επέτρεψε τη χειραφέτηση έναντι αυτού που έφερνε εισόδημα στο νοικοκυριό παλιότερα.
Οι σοσιαλιστές, οι κομμουνιστές όπως και οι φασίστες πιστεύουν πως η λύση των πάντων βρίσκεται στην ύπαρξη ισχυρού κράτους, το οποίο με διατάγματα φροντίζει τα ποσοστά ελευθερίας που αναλογούν στον καθένα, το ύψος των συντάξεων και τις τιμές του γάλακτος.
Η πραγματικότητα όμως έχει αποδείξει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η πολιτική και κοινωνική ελευθερία προϋποθέτει την οικονομική ελευθερία και ανεξαρτησία. Το ίδιο και η οικονομική ευημερία μιας κοινωνίας.
Κατά συνέπεια τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι γυναίκες σήμερα είναι απόρροια της ανάγκης της βιομηχανικής επανάστασης που καθοδήγησε ο καπιταλισμός για περισσότερα εργατικά χέρια.
Το πλέον ενδιαφέρον είναι πως η έξοδος των γυναικών από την κουζίνα όταν έγινε εφικτό γι’ αυτές να αποκτήσουν δικό τους εισόδημα στην αγορά εργασίας, αποτέλεσε το εφαλτήριο για την διεύρυνση της έννοιας των ατομικών δικαιωμάτων. Όποιος είναι σε θέση να εξασφαλίζει στην ελεύθερη αγορά τα προς το ζειν, μπορεί να ψηφίζει ό,τι θέλει και να διαθέτει τη σεξουαλικότητά του κατά το δοκούν ή να ντύνεται όπως νομίζει. Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων μπορεί κάποιος να κατανοήσει πως οι ομοφυλόφιλοι έχουν θεμελιώσει μετά τα δικαιώματα της γυναίκας τα δικά τους δικαιώματα τις τελευταίες δεκαετίες.
Η χειραφέτηση των γυναικών όμως μαζί με τις λοιπές αλλαγές που έφεραν, έχει συνεισφέρει και στη δημογραφική γήρανση της κοινωνίας, αλλά και των περισσότερων ανεπτυγμένων κοινωνιών.
Ταυτόχρονα, καθώς ο μέσος όρος της ηλικίας των κοινωνιών μας μεγαλώνει, παρατηρούνται πολλές σημαντικές πολιτισμικές αλλαγές στις κοινωνίες. Από όλες αυτές, οι αλλαγές που συντελούνται στον πυρήνα της οικογένειας έχουν τις πλέον δραστικές συνέπειες καθώς προάγουν νέες οικονομικές και πολιτικές συμπεριφορές.
Από αυτή την άποψη οι ΗΠΑ είναι εδώ και πολλά χρόνια στην αιχμή της μετάλλαξης της Δύσης.
Οι αλλαγές
Για πρώτη φορά στις ΗΠΑ οι άνθρωποι που ζουν μόνοι χωρίς οικογένεια, ξεπέρασαν το 50% του πληθυσμού.
Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία από τα 248,2 εκατ. άνω των 16 ετών που ζουν στις ΗΠΑ τα 124,6 εκατ. ζουν μόνοι και τα 123,6 εκατ. εντός γάμου.
Το Ιούνιο του 1976 το ποσοστό των ανθρώπων εκτός γάμου ήταν 37,4% του ενήλικου πληθυσμού. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα το ποσοστό όσων δεν παντρεύτηκαν ποτέ αυξήθηκε από 22,1% σε 30,4%. Στο ίδιο χρονικό διάστημα το ποσοστό των χωρισμένων και χηρών αυξήθηκε από 15,3% σε 19,8%.
Τα νοικοκυριά με ένα άτομο αυξήθηκαν από 24,3% σε 27,3% μεταξύ του 1993 και του 2011. Το ποσοστό των νοικοκυριών με τρία ή περισσότερα άτομα μειώθηκε από 42,7% σε 39,3% κατά τη ίδια περίοδο.
Ποιες θα μπορούσε να είναι οι επιπτώσεις από αυτές τις αλλαγές αναρωτιέται ο χρηματιστηριακός αναλυτής Ed Yardeni στο μπλογκ του πριν λίγες μέρες. Ιδού μερικές…
Καταναλωτική Συμπεριφορά
Οι νέοι που δεν έχουν παντρευτεί ποτέ, συνήθως δεν έχουν παιδιά. Οι χωρισμένοι μεγαλύτεροι είναι δυστυχείς όταν έχουν μικρά παιδιά και αρκετοί από αυτούς έχουν ενήλικα παιδιά.
Όσοι δεν έχουν παιδιά αναπτύσσουν μια συμπεριφορά καταναλωτική με επίκεντρο το άτομό τους. Τους αρέσει να ζουν σε νοικοκυριό με ένα άτομο και κερδίζουν έσοδα λιγότερα από αυτούς που ζουν σε νοικοκυριά με περισσότερα άτομα.
Εισοδηματική ανισότητα
Η αύξηση των ατόμων που ζουν μόνα τους συμβάλλει στις εισοδηματικές ανισότητες. Τα άτομα που ζουν μόνα έχουν μικρότερα εισοδήματα από τους παντρεμένους αλλά ταυτόχρονα και λιγότερες δαπάνες. Κάποιοι ενήλικες μη παντρεμένοι επιλέγουν να ζουν με τους γονείς τους…
Η εξέλιξη αυτή δεν συμβάλει στη αύξηση της ζήτησης στέγης όπως στο παρελθόν με συνέπειες για μια σειρά επαγγέλματα που σχετίζονται μ’ αυτήν.
Οι εξελίξεις αυτές στα στατιστικά στοιχεία διογκώνουν τις εισοδηματικές ανισότητες χωρίς ταυτόχρονα να είναι διακριτές αυτές οι διαφορές στο κοινωνικό ιστό.
Τα νοικοκυριά με νέους επικεφαλής σε ηλικία 16-34 ετών και τα νοικοκυριά με επικεφαλής μεγαλύτερους των 65 ετών έχουν μικρότερο μέσο εισόδημα από αυτό των επικεφαλής των μέσων ηλικιών.
Η αύξηση των νοικοκυριών με ένα άτομο στατιστικά αυξάνει τα νοικοκυριά με μικρότερο εισόδημα και αυτό αυξάνει την απόκλιση των εισοδηματικών διαφορών.
Ιδιοκτησία και ενοικίαση
Τα άτομα που ζουν σε νοικοκυριό με ένα άτομο είναι πιο πιθανό ως θα ενοικιάσουν το σπίτι που ζουν παρά θα το αγοράσουν. Αυτό αλλάζει αρκετά την πορεία των δεδομένων της αγοράς ακινήτων.
Φιλελευθερισμός και Συντηρητισμός
Τα άτομα που ζουν σε νοικοκυριά με ένα άτομο έχουν τη ευθύνη μόνο του εαυτού τους. Αυτό τους κάνει επιρρεπείς στην ανάληψη μεγαλύτερων ρίσκων.
Επίσης τα άτομα που ζουν μόνα τους είναι πιθανό να εξαρτώνται περισσότερο από προνοιακές κυβερνητικές πολιτικές. Κατά συνέπεια το πρόγραμμα περίθαλψης του Ομπάμα μπορεί να φαίνεται ελκυστικό γι’ αυτούς. Τους συμφέρει να μην πληρώνουν εισφορές για υπηρεσίες υγείας όσο είναι νέοι και δεν έχουν προβλήματα και όταν μεγαλώσουν και παρουσιάσουν να προσφύγουν στο κρατικό σύστημα ιατρικής περίθαλψης.
Τα άτομα αυτής της κατηγορίας είναι ευκολότερο να αλλάζουν εργασία χωρίς να υπολογίζουν τις παροχές υγειονομικής κάλυψης.
Τα άτομα που ζουν μόνα και δεν έχουν παιδιά έχουν κάθε συμφέρον και λόγο και προωθούν με την ψήφο τους δημοσιονομικές και ασφαλιστικές πολιτικές που επιβαρύνουν τις επόμενες γενιές μέσω της αύξησης του δημοσίου χρέους.
Οι δημογραφικές εξελίξεις αποτελούν βασική παράμετρο των πολιτικών και οικονομικών συμπεριφορών. Υπό αυτή την έννοια οι ανεπτυγμένες οικονομικά και κοινωνικά ευημερούσες κοινωνίες της Δύσης, έχουν εισέλθει σε μια περίοδο μεταβολών προς αδιευκρίνιστη τελική κατεύθυνση.
Αυτό δεν μπορεί να μην έχει επιρροή στις ελληνικές εξελίξεις τα προσεχή χρόνια.
Το ζήτημα είναι αν πολιτικό προσωπικό και κοινωνία είναι σε θέση να αντιληφθούν τα νέα δεδομένα και τις συνέπειες ή θα συνεχίζουν να δαιμονολογούν και συνωμοσιολογούν αυτιστικά και αυτοκαταστροφικά… ή να πανηγυρίζουν εν τη αγνοία τους καιροσκοπικά όπως ο κ. Κακλαμάνης.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου