Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Η Ευρώπη απορρίπτει τον σοσιαλισμό

Τό ζήτημα τῆς δυναμικῆς ἐπανόδου τοῦ Νικολά Σαρκοζύ στήν πολιτική σκηνή τῆς Γαλλίας, πρέπει νά τύχη ἀναλύσεως, ὡς πρός τήν εὐρωπαϊκή του διάσταση καί ὄχι μόνον ὡς πρός τήν καθαρῶς γαλλική.

Καταδεικνύει βεβαίως την τραγική ἀποτυχία τοῦ διαδόχου του Φρανσουά Ὁλλάντ, ὁ ὁποῖος στό εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι ἐνεσάρκωσε τίς –ἀνόητες ὅπως ἀπεδείχθη– ἐλπίδες γιά μίαν «ἐναλλακτική» πολιτική μέ πλέον σοσιαλιστικο-ἀριστερό προσανατολισμό στήν ΕΕ.

Εἶναι πολλά χρόνια τώρα, πού ὑπό τήν ἀπατηλή προμετωπίδα τοῦ «κοινωνικοῦ κράτους» οἱ σοσιαλιστικές πολιτικές δρομολόγησαν τίς πολιτικές ἐξελίξεις πού ὁδήγησαν στίς σημερινές οἰκονομικές δυσκολίες. Ἐπιπροσθέτως τά πολυεθνικά χαρακτηριστικά τῆς ΕΕ, ὅσο καί ἡ προωθούμενη πολυπολιτισμικότης στίς κοινωνίες, τούς ἀπεστέρησε τό βασικό χαρακτηριστικό τῆς ἐθνικῆς ὁμοιογενείας, στο ὁποῖο στηρίχθηκε ὅλη ἡ θεωρία τοῦ κοινωνικοῦ κράτους. Τήν ἴδια στιγμή, τά παραγωγικά χαρακτηριστικά καί οἱ δυνατότητες τοῦ κάθε κράτους ἐθυσιάσθησαν στόν βωμό μιᾶς οἰκονομικῆς ἑνιαιοποιήσεως, ἡ ὁποία ἀπεδείχθη χίμαιρα.

Καί ἐνῶ οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης συνειδητοποιοῦν ὅτι μόνον πολιτικές μέ φιλελεύθερο-δεξιό προσανατολισμό μποροῦν νά δώσουν τίς ἀπαιτούμενες ἐπώδυνες, ἀλλά ρεαλιστικές λύσεις, μόνον στήν Ἑλλάδα ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού πιστεύουν ὅτι ἡ ἀριστερά μπορεῖ νά φέρη κάποιας μορφῆς βελτίωση στήν ζωή τους. Εἶναι οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι πρίν λίγα χρόνια ἐχαιρέτησαν τήν ἐκλογή τοῦ Ὁλλάντ, στήν προεδρία τῆς Γαλλίας, ὡς τό πρῶτο βῆμα γιά τήν δημιουργία ἑνός πολιτικοῦ συνασπισμοῦ τῶν «νοτίων». Μιᾶς πολιτικῆς ὁμάδος πού με γαλλική πρωτοκαθεδρία θά ἀποτελοῦσε τό ἀντίβαρο στην ἄτεγκτη γερμανική κατεύθυνση. Εἴδαμε βέβαια ὅτι οὔτε ἡ Ἰταλία ὑπό τόν ρεαλιστή Ρέντζι, οὔτε ἡ Ἱσπανία παρ’ ὅλον ὅτι ἐκεῖ ἡ ἀριστερά σημειώνει κάποια ἄνοδο, εἶναι διατεθειμένες νά συνεισφέρουν σέ μία τέτοια προσπάθεια. Ὅσο γιά τήν Γαλλία, ἡ ἀποτυχία τῆς πολιτικῆς της ἐπισφραγίσθηκε μέ τήν θριαμβευτική ἐπάνοδο τοῦ –ὑποτίθεται ἀποδοκιμασθέντος– κεντροδεξιοῦ Σαρκοζύ. Ἔτσι παραμένει μόνον ἡ πενιχρά μειοψηφία τοῦ 6,5% τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀριστερᾶς, νά πιστεύη ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξη ἕνας διαφορετικός εὐρωπαϊκός δρόμος. Πιστεύουν ὅτι μέ συνθηματολογίες ὅπως αὐτές πού διατυπώνει καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ, μποροῦν νά προκαλέσουν «ρήξεις» καί «ἀνατροπές» πού θά δικαιώσουν τίς μηδενιστικές τους ἀπόψεις.

Στήν πραγματικότητα, τό μόνο πού μπορεῖ νά ἐπιτύχουν εἶναι περισσότερη ἀπομόνωση. Ἤδη συμπεριφέρονται ὡς παρείσακτοι τούς ὁποίους οἱ εὐρωπαϊκοί θεσμοί κρατοῦν στό περιθώριο. Ἄν λοιπόν ἐπικρατήσουν στήν Ἑλλάδα, ἁπλῶς θα συμπαρασύρουν ὁλόκληρη τή χώρα μέχρι πού νά τήν καταστήσουν καί αὐτήν περιθωριακή. Παρία τῆς Εὐρώπης.

Τό μόνο πού ἐπιτυγχάνει ἡ εὐρωπαϊκή ἀριστερά, εἶναι να δίδη λόγο ὑπάρξεως, στίς ἄλλες ἀκραῖες πολιτικές πού ἐκδηλώνονται στήν Εὐρώπη καί, οἱ ὁποῖες μᾶλλον ἀτυχῶς ὀνομάζονται συλλήβδην ἀκροδεξιές. Κάποιες εἶναι πράγματι ἀκροδεξιές μέ τήν πλήρη ἔννοια τοῦ ὅρου. Οἱ περισσότερες ὅμως εἶναι ἁπλῶς εὐρωσκεπτικιστικές. Ὅμως αὐτές εἶναι πού ἐπιδιώκουν τίς «ἀνατροπές» πού εὐαγγελίζεται ἡ ἀριστερά. Καί ἄς ἀπορρίπτουν μετά βδελυγμίας οἱ μέν τούς δέ.
Οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν «σοφόν τό σαφές». Στίς ἡμέρες δε πού διανύουμε σαφεῖς εἶναι μόνον οἱ δεξιές πολιτικές. Και παρ’ ὅλον ὅτι εἶναι ἀρκετά ἐπώδυνες, οἱ Εὐρωπαῖοι, σέ μεγάλη πλειονότητα, στρέφονται πρός αὐτές, διαπιστώνοντας ὅτι εἶναι οἱ μόνες πού ἔχουν μέλλον. Οἱ μόνες πού ὁδηγοῦν σέ ἁπτά ἀποτελέσματα. Ἀπεναντίας οἱ ἀσάφειες τῆς ἀριστερᾶς παραμένουν ἀκόμη ἀρεστές μόνον στήν Ἑλλάδα. Καί ἐδῶ πρέπει να ἀναζητηθοῦν οἱ εὐθύνες τῆς Κυβερνήσεως, ἡ ὁποία δεν ἔχει ἐπιδείξει μέχρι σήμερα τήν ἀπαραίτητη τόλμη νά προχωρήση σέ μεταρρυθμίσεις, διαλύοντας τίς ἀριστερές γραφειοκρατικές δομές τοῦ κράτους μας, τίς ὁποῖες διεμόρφωσε στίς προηγούμενες δεκαετίες ἡ σοσιαλιστική διακυβέρνησις τοῦ ΠΑΣΟΚ.
Σέ ἀντίθεση πρός τήν ὑπόλοιπη Εὐρώπη, ἡ Ἑλλάς χρειάζεται ρήξεις καί ἀνατροπές. Ὄχι βεβαίως αὐτές πού ἐπαγγέλλεται ἡ ἀριστερά καί οἱ ὁποῖες ἀπεδοκιμάσθησαν ἤδη στήν Γαλλία καί τήν Ἰταλία. Χρειάζεται στροφή πρός τόν ὀρθολογισμό καί τόν ρεαλισμό, ἐφαρμόζοντας αὐτές ἀκριβῶς τίς πολιτικές, τίς ὁποῖες ἡ ἀριστερά προσπαθεῖ νά ἀπαξιώσει. Τίς πολιτικές πού δέν ἐφήρμοσε ὁ Ὁλλάντ, μέ ἀποτέλεσμα νά βλέπει τώρα, τόν χθεσινό ἡττημένο ἀντίπαλό του νά ἐπανακάμπτη.

Ευθ. Πέτρου / Εφημ."Εστια" στι;ς 1.12.2014 
Για την αντιγραφή: Ιάσων

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου