Στις 25 Ιανουαρίου διεξάγονται οι εθνικές εκλογές που θα αναδείξουν την νέα Βουλή και πιθανόν την επόμενη κυβέρνηση της χώρας, οι πιο κρίσιμες μετά την Μεταπολίτευση, εκλογές στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Στην ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης βρίσκεται κυρίως σε ότι αφορά την αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑτο θέμα της Οικονομίας, με αντικείμενο την συνέχιση ή μη της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων και για το ποιο μοντέλο ανάπτυξης επιδιώκουν να εφαρμόσουν μετά τις εκλογές τα κόμματα, και ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία.
Όμως σημαντικά θέματα, που επίσης θα έπρεπε να βρίσκονται στην «ατζέντα» της προεκλογικής αντιπαράθεσης, όπως τα εθνικά μας θέματα, δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης των κομμάτων και ιδιαίτερα των δυο μεγάλων κομμάτων. Τα εθνικά θέματα, που βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή, που χωρίς καμιά διάθεση κινδυνολογίας και υπερβολής, οι μελλοντικές άμεσες εξελίξεις μπορεί να φέρουν ιδιαίτερα αρνητικά δεδομένα με δυσμενείς επιπτώσεις που θα επηρεάσουν την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας, με επιπτώσεις και σε άλλα θέματα, όπως η Οικονομία λόγω και της δύσκολης συγκυρίας που βρίσκεται η Ελλάδα με μεγάλη ευθύνη των κυβερνήσεων που άσκησαν εξουσία, εδώ και πέντε χρόνια.
Έτσι οι εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα εν μέσω μιας πολύ σύντομης προεκλογικής περιόδου, που όπως προαναφέρθηκε στο επίκεντρο βρίσκεται κυρίως η Οικονομία, είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Ειδικότερα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η Άγκυρα συνεχίζει και κλιμακώνει τις προκλήσεις έναντι της χώρας μας, διαψεύδοντας για μια ακόμη φορά τις υπερβολικά υψηλές προσδοκίες που καλλιέργησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά την πρωταγωνιστική παρουσία του σημερινού Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, που από το 2002 που βρίσκεται στα υψηλά αξιώματα της γείτονας χώρας, στην πλαστή εικόνα εξομάλυνσης των πολύ δύσκολων σχέσεων των δύο χώρων.
Η Τουρκία, η οποία πέρα από τις συνήθεις προκλήσεις παραβίασης του εναέριου και θαλάσσιου εθνικού μας χώρου στο Αιγαίο, ακόμα και σε περιοχές όπως το Σούνιο της Αττικής, και σε ότι αφορά το Κυπριακό, συνεχίζει την απαράδεκτη πολιτική της (το οποίο πέρα από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής της μαρτυρικής μεγαλονήσου είναι και ένα θέμα συνεχών προστριβών και εντάσεων στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, και πριν τα δραματικά γεγονότα του Ιουλίου-Αυγούστου 1974), προχώρησε σε μια νέα προκλητική ενέργεια, την εκ νέου αποστολής στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας του τουρκικού ωκεανογραφικού «Μπαρμπαρός» για την πραγματοποίηση ερευνών.
Παράλληλα ο γείτονας μας εξ Ανατολών συνεχίζει προκλητικά επίσης να θέτει θέμα «τουρκικής μειονότητας» κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης, την οποία συνθήκη και οι Τούρκοι έχουν υπογράψει, στην εθνικά ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, με την υποστήριξη του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, το οποίο παρακάμπτει τον διπλωματικό του ρόλο, με «κηρύγματα» για στήριξη υποψηφίων κομμάτων που εξίσου προκλητικά δηλώνουν «Τούρκοι», ενώ είναι Έλληνες πολίτες και μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Κρίσιμη για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εθνικά ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, εκτός τις επιδόσεις των υποψηφίων που δηλώνουν «Τούρκοι» και συνεργάζονται με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, είναι και οι επιδόσεις του μειονοτικού κόμματος DEB, που επίσης συνεργάζεται με το τουρκικό προξενείο, το οποίο στις πρόσφατες ευρωεκλογές του Μαΐου 2014 κατέγραψε υψηλά ποσοστά στους τρεις νομούς της περιοχής (Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου), δύο παράγοντες που αναλόγως των εκλογικών αποτελεσμάτων, που μπορεί να δημιουργήσουν ακόμα πιο επικίνδυνες καταστάσεις για την περιοχή, με ακόμα μεγαλύτερη τουρκική προκλητικότητα.
Σε ότι αφορά το εθνικό θέμα υπεράσπισης του ιερού ονόματος της Μακεδονίας μας, το λεγόμενο Σκοπιανό, εθνικό θέμα που δημιουργήθηκε μετά την διάλυση και τον εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας στα τέλη του 1991, ένα θέμα το οποίο λόγω υποχωρητικότητας της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και της πλειοψηφίας των κομμάτων της ελληνικής Βουλής και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου από την ορθή εθνική θέση του 1992, όπως αποφασίστηκε στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών (πλην ΚΚΕ), υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, για καμία ονομασία με παράγωγο της λέξης Μακεδονία, στην υποστήριξη της λεγόμενης σύνθετης ονομασίας (που και πάλι περιέχει αυτό το ψευδεπίγραφο τίτλο) βρίσκεται σε διαρκώς αρνητικές εξελίξεις, με αναγνωρίσεις του γειτονικού κρατιδίου με το ψευδεπίγραφο όρο «Μακεδονία» από διάφορες χώρες του πλανήτη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αναγνώριση από τις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2004. Μια προκλητικότητα και αδιαλλαξία, πάντως των Σκοπιανών, που παραμένει αμετακίνητη και δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στην επίλυση του ζητήματος της ονομασίας του γειτονικού κρατιδίου, κάτι που ενδεχομένως θα συνεχιστεί και με την πιθανή νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, αν και το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πιο κοντά στις δικές του θέσεις.
Στο Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, όπου και εκεί οι εξελίξεις δεν είναι θετικές για την ελληνική εξωτερική πολιτική, υπάρχει μια επικίνδυνη στασιμότητα, με παράλληλη αλβανική προκλητικότητα, εδώ και πολλά χρόνια, με τελευταία εξέλιξη τα απαράδεκτα επεισόδια, σε βάρος της ελληνικής μειονότητας στο χωριό Πρεμετή, τον Οκτώβριο του 2014, μετά τα γνωστά επεισόδια στον ποδοσφαιρικό αγώνα Σερβίας-Αλβανίας, προκλήσεις που φτάνουν και σε απεχθείς δολοφονίες όπως αυτή του Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα, τον Αύγουστο του 2010. Στην εσωτερική ελληνική πολιτική σκηνή, η συζήτηση αυτή είναι σχεδόν ανύπαρκτη και γίνεται μόνο όταν συμβαίνουν τραγικά γεγονότα, όπως τον Αύγουστο του 2010 με την δολοφονία του Βορειοηπειρώτη Γκούμα ή με ακόμα πιο δραματικά γεγονότα, όπως η δίκη των 5 της οργάνωσης «Ομόνοια» τον Αύγουστο του 1994, ενώ κάποτε στην Ελλάδα η συζήτηση για το εθνικό θέμα ήταν κάπως «απαγορευμένη» και όποιος έλεγε κάτι όπως ο μακαριστός μητροπολίτης Σεβαστιανός, θεωρούταν «φασίστας».
Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια τα πολιτικά κόμματα το ευαίσθητο εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου, δεν το έχουν καθόλου ως θέμα συζήτησης για τα μεγάλα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι αδερφοί μας Βορειοηπειρώτες, παρά μόνο για κάποια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι κατοικούν στην Ελλάδα, όπως είναι η κατάργηση των αγροτικών συντάξεων του ΟΓΑ, εξαιτίας των σκληρών και αδίκων λόγω μνημονίου δημοσιονομικών μέτρων. Μια πραγματικότητα που δυστυχώς μου επιβεβαίωσε σε πρόσφατη συζήτηση που είχαμε και φίλος πρόεδρος σωματείου, που ασχολείται επί σειρά ετών με τα προβλήματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Για το Κυπριακό, πέρα από την γνώστη προκλητικότητα της Άγκυρας με την εκ νέου αποστολή του ωκεανογραφικού «Μπαρμπαρός» στην περιοχή, που προαναφέρθηκε η εμμονή στην συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της μεγαλονήσου, που θέτουν οι Τουρκοκύπριοι, με παράλληλη αναβίωση κάτω από την πίεση εξωελλαδικών δυνάμεων ενός νέου «σχεδίου Ανάν», δυσχεραίνουν τις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού, όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Πάντως το θέμα αυτό, η όποια ελληνική κυβέρνηση εκλεγεί στις προσεχείς εκλογές, ανεξάρτητα εάν στην προεκλογική περίοδο δεν γίνεται κάποια συζήτηση θα το βρει μπροστά της και θα πρέπει να αντισταθεί στις όποιες πιέσεις για λύση απαράδεκτη για τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ολοκληρώνοντας αυτό το άρθρο, εύχομαι ειλικρινά σε αυτές τις τελευταίες ημέρες αυτής της προεκλογικής περιόδου να γίνει μια σοβαρή και ουσιαστική συζήτηση πέρα από το τρέχον και πολύ σοβαρό θέμα της Οικονομίας και για τα εθνικά θέματα, που και αυτά παίζουν καθοριστικό ρόλο στην περαιτέρω πορεία της χώρας, μια συζήτηση που θα δίνει ουσιαστικές απαντήσεις στην θεμιτή προεκλογική αντιπαράθεση των κομμάτων, για το ποίες είναι οι θέσεις των κομμάτων στα θέματα αυτά, χωρίς περιττές «κοκορομαχίες» όπως συμβαίνει ειδικότερα με την προεκλογική αντιπαράθεση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.
Ας αναλάβουν εν όψει των κρίσιμων εκλογών της προσεχούς Κυριακής όλα τα πολιτικά κόμματα, και ειδικά τα δύο μεγάλα, τις ευθύνες τους απέναντι στον ελληνικό λαό.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου