Το σημαντικό είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν παράγει. Ότι η αγορά έχει παραλύσει και ότι έχει ανασταλεί επ’ αόριστον κάθε επένδυση όπως και κάθε επιχειρηματική απόφαση. Ότι από την ημέρα που αποφασίσθηκε η πρόωρη διάλυση της προηγουμένης Βουλής και η προσφυγή στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, στην Ελλάδα επικρατεί οικονομική αβεβαιότητα, η οποία εντείνεται από την στάση της νέας Κυβερνήσεως. Και τέλος, ότι όλα αυτά έχουν τραγικές συνέπειες και στα δημοσιονομικά. Λόγω της επιχειρηματικής αδράνειας, τα φορολογικά έσοδα υστερούν δραματικά. Κάθε μήνα το ελληνικό δημόσιο χάνει περίπου 1 δις ευρώ, έναντι των προβλέψεων του Προϋπολογισμού. Και η χώρα βαίνει προς νέα δημοσιονομική εκτροπή. Αυτά είναι εν προκειμένω «το δάσος».
Όμως εμείς ασχολούμεθα με «το δένδρο». Ενώ η ελληνική οικονομία αιμορραγεί, η Κυβέρνηση δίνει «μάχες» στις Βρυξέλλες για το ποιες …λέξεις θα περιληφθούν στις κοινές ανακοινώσεις με τους εταίρους της Ευρωζώνης. Για το αν η όποια συμφωνία, που θα στηρίζεται κατά 70% στο «κατάπτυστο» μνημόνιο, θα αναφέρεται σε αυτό ή θα βαπτισθεί νέα συμφωνία «γέφυρα», ώστε να ζητωκραυγάσουν τα πλήθη που μαζεύονται στις πλατείες. Και για το αν στην νέα συμφωνία θα περιλαμβάνονται ή όχι κάποιες μεταρρυθμίσεις, που στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται απαραίτητες για την ανάκαμψη των οικονομιών, αλλά στην Ελλάδα συνιστούν «κόκκινες γραμμές» διότι ο Σύριζα έχει δεσμευθεί προεκλογικώς ότι θα τις «ξηλώσει»!
Προ πέντε ετών, η Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έχασε τον έλεγχο της οικονομίας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Επί ένα εξάμηνο, μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 έδινε μάχη για «το δένδρο», με αποτέλεσμα να χάσει «το δάσος». Αντί να λάβει από την πρώτη ημέρα μέτρα για να βελτιωθούν τα δημοσιονομικά που είχαν καταρρεύσει λόγω της διενέργειας των πρόωρων – και τότε – εκλογών, ώστε να αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης και να επανεκκινηθεί η οικονομία, τα μέλη της πηγαινοέρχονταν στις Βρυξέλλες καθιστώντας την Ελλάδα το πρώτο θέμα της διεθνούς επικαιρότητας, υπό την αρνητική – εννοείται – έννοια. Ο κ. Παπανδρέου ηρέσκετο να είναι στο παγκόσμιο επίκεντρο και να συγκεντρώνει τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας επάνω του, όταν προσήρχετο στα ευρωπαϊκά συμβούλια. Το ίδιο και ο μοιραίος υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μετέβαινε στο Eurogroup με ένα σακίδιο στον ώμο!
Έτσι οδηγήθηκε η Ελλάς στα πρόθυρα της πτωχεύσεως, με αποτέλεσμα να προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηρίξεως και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να υπογράψει το «κατάπτυστο» μνημονίο και να τεθεί υπό την απόλυτη κηδεμονία των ξένων. Ποιος δεν θυμάται τους λεονταρισμούς του Γ. Παπανδρέου για το «γεμάτο πιστόλι», με το οποίο υποτίθεται ότι μετέβαινε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Και ποιος θα ξεχάσει τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς με τους οποίους εξεφράζετο ενώπιον των ξένων δημοσιογράφων για τους προκατόχους του, δηλαδή για την επίσημη Κυβέρνηση της Ελλάδος; Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει σήμερα ο Σύριζα. Τώρα το δήθεν «γεμάτο πιστόλι» στις διαπραγματεύσεις είναι οι συγκεντρωμένοι στις πλατείες! Ενώ τα όσα διαλαλεί ο κ. Τσίπρας για την διαφθορά στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει τους χαρακτηρισμούς του Γ. Παπανδρέου που διέσυραν τότε την χώρα.
Όμως τι θα γίνει με την οικονομία; Πως θα επανεκκινηθεί και πως θα επανέλθει η παραγωγική διαδικασία; Πως θα ενεργοποιηθούν μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι επιχειρηματίες για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Πως θα δραστηριοποιηθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και επιτηδευματίες που σήμερα, είτε έχουν μειωμένη δουλειά, είτε είναι τελείως άνεργοι; Για όλα αυτά, η Κυβέρνηση του Σύριζα δεν μας έχει πει τίποτε. Και μάλλον δεν φαίνεται να την απασχολούν. Στις προγραμματικές δηλώσεις του στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός δεν τα ανέφερε. Μόνο για κάποια ακαθόριστα σχέδια που «θα» εκπονηθούν, μίλησε. Αλλά ούτε οι υπουργοί δείχνουν ότι ενδιαφέρονται για αυτά. Κάποιοι κτυπούν καθημερινώς κάρτα στα τηλεοπτικά παράθυρα, ενώ άλλοι μεταβαίνουν οι ίδιοι από νωρίς το πρωί στα τηλεοπτικά στούντιο, δίνοντας την εντύπωση ότι η παρουσία τους στο υπουργείο είναι περιττή. Και μάλλον θα είναι. Η υπουργική εργασία γίνεται καλύτερα από την τηλεόραση…
Ανεξαρτήτως του ποια θα είναι η τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους, η ζημιά την οποία θα έχει υποστεί ο τόπος από όλη αυτήν την ιστορία θα είναι ανυπολόγιστη. Ακόμη και αν δεχθούν οι δανειστές μας να αρθούν κάποιοι από τους όρους του μνημονίου, η Ελλάς και η οικονομία της θα έχουν χάσει σε όλα τα επίπεδα. Η σύγκρουση με τα άλλα 17 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης (πλην Κύπρου) μόνον σε κακό θα μας βγει. Ίσως όχι τώρα, αλλά στο μέλλον. Θα το βρούμε μπροστά μας. Η δε σχεδόν αποκλειστική μας ενασχόληση με τις «κόκκινες γραμμές» του μνημονίου και η παρέλκυση από την οικονομία, που έχει εν τω μεταξύ παραλύσει, δημιουργεί χειρότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι ζητούμε από τους ξένους να μας επιλύσουν. Δίδουμε μάχη για το δένδρο και χάνουμε το δάσος…
"Εστία" / via
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου