Ζημιές, ύψους χιλιάδων ευρώ, άφησαν οι αντιεξουσιαστές στη Νομική, οι οποίοι αποχώρησαν την Τετάρτη το απόγευμα από τη Σχολή μετά από κατάληψη έξι ημερών. Στο κτίριο μπορεί να αντικρίσει κανείς παγκάκια κατεστραμμένα, ζημιές στον εξοπλισμό και γκράφιτι σε όλες τις αίθουσες.
Την ίδια ώρα, η ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ συνάντησε μια έρημη Σχολή, χωρίς κανέναν πανεπιστημιακό ή φοιτητή και με τις πόρτες των αιθουσών κλειδαμπαρωμένες. Σημειώνεται ότι η Νομική βρισκόταν υπό κατάληψη από την περασμένη Παρασκευή με το αίτημα να απελευθερωθεί ο Σάββας Ξηρός και να κλείσουν οι φυλακές τύπου Γ'. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης, οι αντιεξουσιαστές προκάλεσαν ζημιές και στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων που βρίσκεται δίπλα, ενώ αντιεξουσιαστές προκάλεσαν φθορές στα αγάλματα που βρίσκονται στον πεζόδρομο της Μασσαλίας όπως του Κωστή Παλαμά...
Ενώ μόλις χθές, λίγες ώρες μετά την εκκένωση της Νομικής δηλαδή, είχαμε άλλα εκτεταμένα επεισόδια στην Θεσσαλονίκη, όταν περίπου 100 αντιεξουσιαστές έσπασαν τις πόρτες και έστειλαν τραυματισμένο στο νοσοκομείο έναν φύλακα του ΑΠΘ, προκειμένου να διακόψουν την συνεδρίαση των αρχών του ιδρύματος. Η αριστερά πάντα είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την συνομωσιολογία, ιδιαίτερα όσον αφορά τις “μυθικές” δυνατότητες των υπηρεσιών ασφαλείας του κράτους. Δεν είναι άλλωστε λίγα και τα στελέχη του ΚΚΕ στην χώρα μας, που όχι μόνο διαγράφηκαν αλλά πλήρωσαν και με πολλούς άλλους τρόπους την ρετσινιά του “ασφαλίτη” που το κόμμα τους κολλούσε, όταν δεν “πειθαρχούσαν” στις οδηγίες του κόμματος.
Οι ιστορίες πολλές και είναι κυρίως στελέχη του κόμματος που τις έχουν διηγηθεί ή που τέλος πάντων δεν κατάφεραν για κάποιους λόγους να τις διηγηθούν. Το πρόβλημά μας όμως δεν είναι τα εσωτερικά του ΚΚΕ. Γιατί άλλωστε και οι “κατατρεγμένοι” του ΚΚΕ είναι πολύ πιθανόν να ήταν διώκτες, εάν τύχαινε οι δικές τους απόψεις να είναι πιο κοντά σε αυτές της “μητέρας ΕΣΣΔ”.
Το πρόβλημά μας εν προκειμένω είναι υιοθέτηση του λόγου του ΚΚΕ, από το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών στην χώρα μας. Και συγκεκριμένα του λόγου του περί των κουκουλοφόρων, αντιεξουσιαστών και όλων των υπολοίπων. Μια στρατηγική που επιλεκτικά υιοθετεί και το νύν κυβερνών κόμμα της χώρας. Όπως ακριβώς όσον αφορά στα ζητήματα της οικονομίας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλο λόγο στο εσωτερικό της χώρας και άλλο λόγο στο εξωτερικό, έτσι και στο ζήτημα των αναρχικών την μία τους χρησιμοποιεί ως συντρόφους και τους απλώνει χέρι συνεργασίας ή ακόμη και τους αναδεικνύει στην “συνείδηση” της αριστεράς, ενώ όταν πρέπει δεν διστάζει να τους καταδικάσει και αυτός ως “προβοκάτορες” δημοσίως.
Θα το πώ με όσο πιο απλά λόγια μπορώ. Οι αναρχικοί δεν είναι προβοκάτορες. Δεν είναι παρακρατικοί, κατά την δική μου άποψη. Και δεν είναι επίσης και φασίστες. Είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Είναι αναρχικοί, αντιεξουσιαστές. Είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν την δική τους θεώρηση. Η οποία θεώρηση τους λέει, ότι πρέπει ως επαναστατική πρωτοπορία να προκαλέσουν συγκρούσεις με το κράτος προκειμένου αυτό με την σειρά του να καταπιέσει τους πολίτες, οι οποίοι θα αναγκαστούν να πάρουν θέση υπέρ ή κατά του. Με τον τρόπο αυτό θα πολώσουν την κοινωνία, φέρνοντας πιο κοντά το όραμα της εξέγερσης, που θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση του κράτους. Τόσο απλό. Αισθάνονται ότι είναι σε πόλεμο και δρουν σαν να είναι σε πόλεμο.
Δεν ντύνονται μέλη του ΚΚΕ και πετάνε φέιγ βολάν με τις δικές τους ιδέες και υπογραφή ΚΚΕ για να είναι προβοκάτορες. Δεν εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα του στρατού για να είναι παρακρατικοί. Χρησιμοποιούν το άσυλο και τους κοινωνικούς χώρους, τους οποίους έχουν με πολύ προσπάθεια χτίσει. Το ότι ανάμεσά τους θα υπάρχουν και κάποιοι “πράκτορες” είναι δεδομένο. Όπως θα υπάρχουν και στο ΚΚΕ και σε ο,τιδήποτε θέλει να “γκρεμίσει” το αστικό σύστημα. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς είναι απλοί άνθρωποι που ακολουθούν την ιδεολογία τους.
Γι' αυτό όλες αυτές οι κατηγορίες είναι για τα πανηγύρια. Εάν θέλει κάποιος να τους αντιμετωπίσει και να τους νικήσει, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει είναι το να τους ονομάσει. Και να τους συνδέσει με τις πράξεις τους. Γιατί όλο αυτό το πλέγμα “προβοκάτσιας”, “παρακρατισμού” και “πρακτορολογίας” δεν κάνει τίποτε άλλο, παρά να προστατεύει το “ηθικό πλεονέκτημα” της αριστεράς.
Κάτι που οι ίδιοι οι αντιεξουσιαστές δείχνουν να το γνωρίζουν, γι' αυτό και δεν κρατούν “κακία” στους αριστερούς. Και όχι μόνον αυτό, αλλά φροντίζουν να εκμεταλλεύονται πλήρως τις δομές που αυτοί απλόχερα τους προσφέρουν. Το παράδειγμα της νομικής είναι απλά ένα από τα πιο εξώφθαλμα. Ακόμη πιο τρανταχτό όμως είναι αυτό του Πολυτεχνείου, το οποίο λόγω της γειτνιασής του με την πλατεία Εξαρχείων – που άρχισε ως αριστερίστικο στέκι πριν γίνει αντιεξουσιαστικό- έχει μετατραπεί στην κύρια δομή των αντιεξουσιαστών. Οποιοδήποτε βράδυ και εάν πάει κανείς στο Πολυτεχνείο είναι πιο πιθανόν να βρεί άσχετους με το Πανεπιστημιακό ίδρυμα αναρχικούς οι οποίοι χρησιμοποιούν τους χώρους του για συνελεύσεις, εκδηλώσεις, ομιλίες τρομοκρατών μέσω τηλεφώνου, συναυλίες ακόμη και για την παρασκευή... πολεμοφοδίων για τα επεισόδια.
Το ίδιο ισχύει – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό – και για άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα των οποίων οι πρυτάνεις παρέχουν διευκολύνσεις στους αντιεξουσιαστές, όπως η Πάντειος ή και η Φιλοσοφική όπου βρίσκονται πολλές ακόμη από τις ηλεκτρονικές τους δομές.
Πέραν αυτού όμως μέσω εγχειρημάτων του τύπου “Δίκτυο” στο οποίο συμμετέχουν “κυριλέ” αντιεξουσιαστές και γνωστές προσωπικότητες της ευρύτερης αριστεράς, τίθονται πλατφόρμες συνεργασίας με το επίσημο πλέον κράτος του ΣΥΡΙΖΑ. Και το τι λέγεται εκεί μέσα είναι άνευ ορίων. Σε δημόσια εκδήλωση φτάσανε στο σημείο να λένε ότι στηρίζουν τους “αντικαπιταλιστές ένοπλους” τρομοκράτες, ενώ πρέπει να κατασταλούν οι εθνικιστικές οργανώσεις. Και δεν χρειάστηκε κάν να το δικαιολογήσουν αφού αυτό δεν είναι παράφωνο με την “ταξική” όπως την αναφέρουν ιδεολογία τους, που φυσικά δεν χρειάζεται κανένα προκάλυμμα δημοκρατικότητας.
Οι αντιεξουσιαστές αλλά και οι αριστεροί γνωρίζουν και πιστεύουν ότι είναι κομμάτι ενός ευρύτερου κινήματος, μίας παράταξης αν θέλετε. Ακόμη και εάν δημοσίως δεν το δηλώνουν, το εφαρμόζουν στην πράξη.
Την ίδια στιγμή στην δεξιά πλευρά επιβεβαιώνεται η πλήρης κυριαρχία της αριστεράς, με την mainstream εκδοχή αυτής να αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι κάθε ταύτιση με τον εθνικισμό, τον φυλετισμό και οποιαδήποτε μη-φιλελεύθερη εκδοχή της.
Γιατί; Μα γιατί οι δεξιοί, ειδικά στην Ελλάδα είναι γαλουχημένοι με το αριστερίστικο πνεύμα που κατάφερε να επιβληθεί στις ελίτ από τις οποίες προέρχονταν οι πολιτικοί της. Και επιπρόσθετα η αποκοπή της δεξιάς από το “εθνικό” δημιούργησε ανθρώπους που δεν νοιώθουν ουδεμία σύνδεση με τον κορμό του έθνους. Τα παραδείγματα πολλά. Αρκεί να κοιτάξει κανείς σήμερα στα ανώτατα αξιώματα της χώρας...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου